That beast inside.

Hoe hij zich de laatste tijd had gedragen, nu pas besefte hij hoe zwak hij wel niet geleken moest hebben. Maar Mousepaw was gewoon iets waar hij zwak voor was geworden, met haar onschuldige oogjes en de warmte die ze hem gaf toen ze de nacht bij hem had doorgebracht laatst. Het beeld in zijn nachtmerries van het moment dat hij haar naar de bodem zag zakken toen ze in het wak gevallen was met zijn zusje. Het was een beeld wat nog altijd terugkwam. En op dit moment moest hij ergens zijn oude zelf in kwijt. Een konijn was helaas het slachtoffer geworden. Can't deny the beast in side, no. De kater had zijn klauwen in de witte vacht gezet en scheurde het ding letterlijk in stukken, gewoon omdat het kon. Na deze razernij rechtte hij zijn rug en keek hij met grote ogen naar het verrot gereten konijn. Dat had voor de clan moeten zijn. Hij snoof een keer kort en likte het bloed van zijn lippen. Hij hijgde lichtjes en liet zich op zijn kont in de sneeuw zakken, die ook aardig rood was geworden.

{First Raptorpaw}

De verscheurde prooi zag er niet meer smakelijk uit en het had geen zin om het nog op te eten. Daarom schopte hij er wat sneeuw overheen en hoopte maar dat het hier in de winter weg zou rotten, of dat een ander beest het vond en de sporen uitwiste. Toen de kater zich om wilde draaien om verder te lopen werd hij echter opeens ondersteboven gelopen, terwijl een paar scherpe nagels in zijn schouders voelde steken. Een zachte grom verliet zijn keel terwijl hij op zijn flank viel, spieren in zijn hele lichaam aangespannen. Raptorpaw. De gestreepte kater kneep zijn ogen wantrouwend samen. "Ey, houd je nagels in man," mauwde hij terwijl hij zijn poot klaar hield om een mep terug te geven. Wat was dit nou weer voor onzin?

Tigerpaw kneep zijn ogen samen terwijl hij naar de zilveren kater keek. Deze mocht misschien sterk zijn, maar de bengaal zelf had ook aardig wat trainingen verricht en had ook een duidelijk zichtbare spierbundel ontwikkeld. Als kitten had hij al spieren, en nu was hij dus al helemaal één grote brok aan het worden. Omdat hij geen zin had in dit kinderachtige gedoe, kwam hij met ontblootte tanden overeind en schudde de ander van zich af, hij hield er niet van om onder een ander te liggen. Hij hield er sowieso niet van als anderen dachten dat ze boven hem stonden terwijl dat niet zo was. "Houd je bek, Raptor," grauwde hij toen de ander wat begon te blaten over dat er iets mis was met hem, en wat er met zijn vriend gebeurd was. "En die prooi kan ik wel vervangen door een andere, no worries." Zijn ogen waren samengeknepen terwijl hij naar de andere kater staarde. Oh. Eerst niks meer laten horen en nu wel opeens komen?

Soms twijfelde hij er wel eens aan of hij wel helemaal volbloed WindClan was, zoals sommige katten meenden te beweren die zijn moeder nog gekend hadden. Want hij was een stuk groter dan de gemiddelde kat van zijn clan, een heel stuk groter dan sommige oudere apprentices. En Raptorpaw ook, maar wat de bloedlijn van de zilveren kater was boeide hem vrij weinig. Raptorpaw leek iets groter dan hem, maar dat kwam waarschijnlijk door de haarbal die het was. Nee, gaf hem maar die dikke, gestreepte pels die hij nu had. "Dat zullen we nog wel eens zien," bromde de kater op zijn beurt toen de ander zei dat hij zelf wel besliste wanneer hij zijn bek hield. "En hoezo zou je dat denken?" vroeg hij met een duidelijk uitdagende blik in zijn ogen. Ze wisten beide dat Tiger meestal het brein geweest was, en Raptor de leider die alles voor iedereen bepaalde. Maar dat was nu over. Want niet alleen het brein van Tigerpaw werkte nog op volle toeren, het leek er zelfs een beetje op neer te komen dat de meeste katten nu meer tegen hem opkeken dan tegen Raptor. Die gedachte toverde een valse grijns op zijn gelaat.

Tigerpaw luisterde rustig verder hoe de ander doorging over het feit dat hij nooit de baas zou zijn over hem. "Heel fijn hoor, maar jij ook niet over mij. Niet meer." Nee, het tijdperk dat Raptorpaw boven alles en iedereen stond was afgelopen. Tigerpaw had vrienden, tenminste, katten die hem mochten, die hem volgden. "Ik denk niet dat ik hier degene ben die zwak aan het worden is, mate." De kater schudde zijn hoofd en grijnsde. Domme, domme Raptorpaw. "Daarbij. Wat ben jij nog? Je hebt niemand, Raptor. Dus wie is hier nou de gene die een zwakkeling aan het worden is?" bromde de kater terwijl hij een keer kort met zijn staart zwaaide.

De kater zwaaide nog een keer kort met zijn staart, het was allemaal bedoeld als waarschuwing. Zeker toen de kater nog wat dichterbij stapte kon hij het niet laten om nog een keer ferm met zijn staart te zwaaien. "Denk maar niet dat je mij jaloers kan maken met je praatjes over zaken waar ik geen weet van heb, Raptorpaw. Het kan mij namelijk geen ene haarbal schelen wat voor stiekeme dingetjes jij allemaal in je eentje uit zit te voeren, echt niks. En trouwens, misschien zie en hoor je een hoop dingen over mij, maar lang niet alles." Hij zag de kater niet zo vaak meer in de clan als vroeger. Het verwonderde hem daarom ook dat Raptor nog geen opmerking had gemaakt over het feit dat Mousepaw niet zo heel lang geleden haar nest bij die van hem had gevoegd. "We zullen zien wie uiteindelijk beter af is," besloot hij toen op een grimmige toon terwijl hij zijn goudkleurige ogen strak op de ander gericht hield.

Na dit gesprek was Tigerpaw er vrijwel zeker van dat het tussen hem en Raptorpaw nooit meer hetzelfde zou zijn. Ze zouden niet meer zij aan zij staan in een gevecht, ze zouden samen geen angst meer zaaien. Hij hield zijn ogen strak op de ander gericht toen deze zei dat ze dat inderdaad zouden zien. En hij vertrouwde dat sarcastische toontje van hem voor geen haar. De ander deed een stap naar achter terwijl de bengaal bleef staan waar hij stond, blik nog altijd op de ander gericht. "Maak je daarover maar geen zorgen, mate." Zijn stem was kalm en beheerst zoals altijd, maar met nog altijd die grimmige ondertoon erin. Nog altijd liet zijn krachtige blik die van de ander niet los, maar dat was iets wat hij altijd al had gehad, die felle blik terwijl hij zijn woorden juist erg kalm en beheerst bracht.