My heart is'nt the only thing that's breaking ll Cyber&Zira

"Then end it." de woorden van haar zua galmde nog altijd in haar hoofd, 'She thinks we can't do it, She thinks we are lying she thinks we are weak' Brat siste zachtjes nee ze was geen leugenaar en ze zal het doen, Inderdaad voor een monster springen dat had haar ook hier gebracht ze wist dat hier voor monsters voorbij kwamen en dat veel katten werden aangreden wat maakte het dan nog uit of zij er bij kwam? Niemand zou haar toch missen Sniper en Nightshroud waren beter af zonder haar, Cyber deed wel of het hem veel deed maar of het echt zo was betwijfelde ze nog en Zira? oh ze was gewoon een last voor haar, De enige kat waar haar dood echt iets zou doen was bij ripa hij was de enige die echt van haar hield, Langzaam versnelde ze haar pas het kon haar veder niet schelen dat ze op Thunderclan gebied was, Ze wist van de bezetting dus de kans dat een Thunderclanner haar plannen zou kunnen verstoren waren vrij klein ' Die zullen voorloopig zich zelf wel koest houden' voordat de poes het wist stond ze voor een weg of beter gezegd de weg hier zou haar leven eindigen die keuzen had ze al gemaakt nu moest ze nog wachten op een monster die het waar gaat maken.

Zira&Cyber only!

Cyber was woedend op Zira geweest, hoe kon je nou zoiets zeggen tegen je eigen familie nog wel? Hoe kon je? Hij rende zo snel mogenlijk achter Brat aan, maar op een gegeven moment raakte hij haar kwijt. Het rook hier bovenal ook nog eens zo erg naar hond dat hij haar geurspoor met zijn aangetaste neus niet meer kon oppikken, stomme ripa dan ook. Snel rende hij naar een muurtje en sprong daar op. Achter hem hoorde hij een ijzeren kooi en voor hem ergens moest zich een hond bevinden die hij niet kon zien vanuit dit opzicht. Vervolgens liep hij richting het huis en klom op de gootsteen. Vanuit daar klom hij op het huis en keek om zich heen, waar kon die poes nou zijn? De hond zag hij direct, die zat veilig aan zo'n ijzeren ketting. Maar het spoor van de poes was hem bijster. Tot zijn ogen op een rosse vlek vielen, vlak bij een baan. "No!" Cyber sprong met vaart af het huis en rende door de straten. Tot hij eindelijk de poes te zien kreeg "Brat niet doen!" Hij bedacht snel iets "Dan ga je misschien naar een plaats als dark forest waar je stemmen je nog meer pesten!" zei hij, daar geloofde hij zelf niet in. Maar misschien hielp het

Het ging allemaal ontzettend snel en opeens stormden twee van haar familieleden het kamp uit. Zira rolde haar ogen, deed alsof het haar niets uitmaakte, maar ergens voelde ze wel angst opdoemen. Ze wilde haar familie niet kwijt. Met een zucht maakte ze vaart, waarbij ze snel de lucht naar binnen snoof en ze zo de geursporen van Cyber en Brat volgde. Verward keek ze om zich heen toen ze rook dat Cyber een dak opging maar Brat gewoon rechtdoor door de straat ging. Wat was de reden dat de zwart-witte kater het dak opgegaan was? Dreigde er gevaar? Zira minderde geen vaart maar sprong lenig op een prullenbak, waarna ze haar nagels in een pijp boorde en zo het dak van een schuurtje opklom. Vanaf hier klom ze weer omhoog een gootsteen in en vragend keek ze om zich heen. Toen viel haar blik op een grote hond, al zat deze aan een ketting. Was dat het gevaar geweest waar Cyber een dak voor op geklommen was? Ze haalde haar schouders op, ze had al wel lang genoeg stil gestaan en de tijd tikte weg voor Brat. Snel keek ze om zich heen en stak ze haar neusje opnieuw in de lucht. Ze ademde de geuren in en al snel ving ze de geur van haar jongere zusje op. Daar, bij de weg. Ook zag ze Cyber nu weer. Als een gek begon ze te rennen, over de daken heen. Ze was er bijna. Met een krachtige sprong sprong ze van het laatste dak voor de weg af en belandde recht naast haar familie neer. Vervolgens beukte ze Brat omver en pinde ze de poes op de grond. "Ben je gek geworden?" Zira was buiten adem en hijgend keek ze naar haar zusje.

Brat zuchte diep haar ze sloot haar ogen en bleef dood stil staan, Adrenaline stroomde door haar lichaam heen, Ergens kon ze het nog steeds niet geloven dat ze dit echt ging doen maar ze was al zo ver gekomen ze moest niet opgeven het was nu of nooit, "No!" Met een ruk draaide de rosse poes zich om, Haar ogen keek geschrokken de zwart witte kater aan, "Brat niet doen!", Cyber ze had hem helemaal niet horen aankomen "Dan ga je misschien naar een plaats als dark forest waar je stemmen je nog meer pesten!" zei hij, Brat keek hem verbaasd aan ze was in de war Dark forest? nee ze deed iets goeds! ze redde de wereld van haar zelf hoe kon ze dan in de dark forest belandde? waar was de logica! Maar voordat ze kon antwoorde beukte een andere kat haar omver,  "Ben je gek geworden?" met grote ogen keek Brat de kat aan die haar tegen de grond pinnde, Zira ze was helemaal buiten adem en keek haar hijgend aan, Maar toen het voelde alsof er iets knapte in de kattin stemmen begonnen weer vorm te krijgen en begonnen wild te schreeuwen 'ZWAK ZWAK ZWAK' Alle soorten stemmen schreeuwde door elkaar heen het duurde ook niet lang voordat er een stevige hoofdpijn begon te ontstaan 'they dont care about us!',Çant they see what we are tying to do?', We are a mistake mom was right to leave us we are good for nothing, Our kittens wil be better of like this its for the best, HET IS ALLEMAAL ONZE SCHULD ONZE SCHULD WE KUNNEN ER NIET OMHEEN,' Brat barste in huilen uit ze kon er niet meer tegen de hoofpijnen werden haar teveel de stemmen werden haar teveel ze had het gevoel dat ze zich zelf kwijt raakte de stemmen die haar ooit redde werden haar nu fataal, 'Íts all to mush Zira im a mistake a big mistake' met moeite kreeg de poes haar worden door het snikken heen, Tranen stroomde rond haar gezicht haar cyan blauwe ogen begon een beetje rood te worden, Haar wangen waren ziek nat geworden ''please Zira just let me do this'

Cyber zag Zira langsstormen en in een fractie van een seconde was Brat op de grond vast gepind. "Zira" bracht Cyber verbaasd uit, zij was toch net degene die dit wou? Hij snapte er zo goed als niets meer van. "Brat je bent geen mistake! Je bent perfect!" Hij sprong richting haar, zo de weg op en keek haar aan "You can't do this." zei hij hard. Ze mocht het niet "Je kittens gaan je missen." Even greens hij "Als ik ze al niet opeet wanneer ze onbeschermd achterblijven, door jouw." Met extra veel nadruk op 'door jouw'.

Voor een heel lange tijd kwam er geen antwoord, geen reactie; niks. Totdat Brat opeens keihard in huilen uitbarstte. Verbaasd knipperde Zira met haar ogen. Wat? 'It's all too much Zira, I'm a mistake a big mistake.' huilde Brat vervolgens en Zira kon nog net de neiging tot haar ogen rollen onderdrukken. Ze snapte werkelijk niet wat haar jongere zus haar probleem was; ze was maar wat aan het zeuren in haar ogen. 'Please Zira, just let me do this.' vervolgde Brat toen en meteen schudde de commander haar kop. "Nee." miauwde ze simpeltjes.  "Brat je bent geen mistake! Je bent perfect!" miauwde Cyber toen ook en ook al was dat niet helemaal waar - want niemand was perfect - hopelijk zou het wel helpen. Vervolgens maakte hij nog een grapje dat hij haar kittens zou opeten als ze onbeschermd achterbleven. "Brat, je kan niet zomaar alles achter je laten. Dan moeten andere katten met jouw shit dealen en niemand heeft daar zin in." bromde ze toen, waarna ze van haar zusje afstapte in de hoop dat deze zich niet voor de eerste de beste auto gooide.