Zuchtend keek Ravenpaw om zich heen. Het was nog een best lichte dag. Hij strekte zich, zodat hij zijn botten voelde kraken. Zijn zwarte flank en zijn witte borst, maakte hem bijna onopvallend, tussen al dat groen. De beste camouflage die een kat zich kon wensen om bij de SchaduwClan te zitten. Zijn pels was misschien niet dik, iets wat ook best wel iets knaps gaf, maar het gaf wel de perfecte bescherming om door het gras te lopen. Hij schudde zijn vacht uit, waardoor water van het vocht van de bomen op de grond kwam. Hij keek naar de grond en likte het voorzichtig op. Het smaakte best zout, ook al waren het geen tranen, want die smaakten erg zout. Bah, Ravenpaw had ooit al eens een keertje zoiets gelikt, zoute tranen. Het smaakte behoorlijk vies, maar zijn papillen waren dan ook erg scherp. Ze konden veel of weinig smaak krijgen van iets, waardoor Ravenpaw meteen wist wat hij at. Maar kon elke kat dat niet? Hij keek om zich heen. Waar was hij? Dankzij zijn nogal verwarrende gedachten, was hij een beetje de weg kwijtgeraakt. Hij zuchtte. Niet weer hè. Hij rook in elk geval dat hij niet meer in het SchaduwClangedeelte was. Hij was eigenlijk al bijna de hele dag onderweg, want de schemering begon al langzaam te vallen. En aangezien Ravenpaw redelijk snel liep voor zijn doen – misschien dat hij daarom ook wel Ravenpaw genoemd werd, vanwege zijn snelheid, zo snel als een raaf - was hij best ver geraakt. Hij keek om zich heen. Verschillende Clangeuren drongen diep in zijn neus waardoor hij geschrokken om zich heen keek. De grote rotsen, waarop de Clanleiders hun altijd toespraken bij een Grote Vergadering, doemde gevaarlijk voor hem op. Van ontzetting ging zijn vacht rechtovereind staan. Hier mocht hij helemaal niet komen! Nou ja, eigenlijk wel, want dit was een plek voor alle Clankatten om te komen. Maar misschien mocht hij hier niet van Brokenstar komen. Ach, Brokenstar was hier toch helemaal niet? Wat was het probleem, eigenlijk? Hij grinnikte en keek weer om zich heen. Zijn vacht daalde weer en zijn spieren ontspanden, alsof het net een verschrikkelijke harde inspanning had ondergaan. Nee, hij moest zich echt niet druk maken. Hij legde het wel uit als hij een van zijn eigen Clangenoten tegenkwam. Ten eerste moest hij een goed excuus hebben wat hij buiten het kamp deed en ten tweede, moest hij ook een excuus hebben waarom hij haar kwam.
Een geluid deed hem opschrikken. Niet alleen hijzelf, maar ook zijn vacht. Zijn vacht rees weer omhoog en Ravenpaw zakte door zijn vier poten, in een soort aanvalshouding. ‘Wie is daar?’ vroeg hij dreigend, met ontblote tanden en ontblote nagels. Hij keek om zich heen. Zijn geelkleurige ogen vingen de omgeving scherp op. Al dat groen was best verwarrend als je goed wou opletten. Iets flitste voor zijn ogen en Ravenpaw liet een boze kreet horen, alsof hij wou gaan vechten. Wel, hij had genoeg geoefend. Hij liet zijn aanvalshouding abrupt zakken. Dit was een plek om in vrede te komen, niet om te vechten. ‘Maak jezelf bekend,’ zei hij nu wat rustiger en hij ging op zijn kont zitten. Ja, waar moest hij eigenlijk anders op gaan zitten? Op zijn zij zou het moeilijk zijn. Oké, terug naar de basis, voor hij weer afdwaalde. Hij keek weer om zich heen en waste toen – een beetje arrogant misschien wel, maar goed – zijn flank, waarna hij weer opkeek toen de struiken ritselden. ‘Oké, als de molshoop niet naar Ravenpaw toekomt, dat gaat Ravenpaw naar de molshoop,’ mompelde hij, waarna hij een aanloop nam en over de struik sprong. Hij landde op een pels en hield zijn voorpoten gedrukt tegen de borst van de kat, om vervolgens de kat aan te kijken.
- Ik RPG al langer, maar kon niet wachten om met Ravenpaw te posten, zodat ik in zijn karakter kan komen -
- Anyway, probeer maar een fout te vinden, maar houd me niet aan als je niks kan vinden en je verzint iets onbenulligs, ik wil goede tips hebben [^^] -
- Enjoy! -
Onderwerp: Is this... Fourtree? 
do 14 jul 2011 - 8:24