Titanium

Tigerpaw leek haar richting op te bewegen. Met een verwachtingsvolle blik keek ze hem aan. Wat was hij aan het doen? Was hij opnieuw van plan om naar buiten te sneaken? Maar dan had hij haar toch wel meegevraagd, daar twijfelde ze niet aan. Hun vriendschap was immers sterk geworden de laatste tijd en ondanks dat ze elkaar de laatste dagen niet veel gezien hadden, dat betekende veel. Mouse mocht iedereen, zeker, maar haar beste vriend worden werd je niet zomaar. Toen ze een ietwat bot antwoord kreeg keek ze dus ook een beetje verrast en teleurgesteld naar de gestreepte kater. Na een aantal secondes stil te zijn grijnsde ze kort. "Lukt niet," zei ze toen simpeltjes. "Mijn vacht is nat en ik heb het koud." vervolgde ze toen. Ze hoopte dat hij haar zou vragen om bij hem te komen liggen, want dan kon ze zich opwarmen en bovendien was dat veel gezelliger dan alleen. Anders kon ze altijd nog bij Raptorpaw in zijn nest gaan liggen, die vond het sowieso niet erg.

Ze wilde aandacht. Ondanks dat het midden in de nacht was, was Mouse opeens klaarwakker. Misschien had ze zichzelf over de slaap heen gezet, maar ze had geen zin om haar kop terug neer te leggen en weer proberen in slaap te vallen - wat waarschijnlijk toch niet lukken zou. Toen haar voorstel werd afgewimpeld zuchtte ze een beetje geïrriteerd en ze perste haar lippen samen. "Maar Raptor slaapt al." miauwde ze. "En ik wil hem niet wakker maken. En als ik er zo bij ga liggen, dan gaat het nooit comfortabel worden, als je samen in één nest wilt slapen dan moet je er goed voor liggen." vervolgde ze en ze keek hem met een frons aan. "Waarom mag ik niet bij jou?" vroeg ze toen, haar stem ietsje zachter dan eerst. Wilde hij haar niet meer, opeens? Net zoals de vorige keer? Ze hadden het toch juist goedgemaakt.. Of was hij nog steeds boos op haar vanwege die muis? "De volgende keer zal ik de prooi doden, oké, Tiger?" voegde ze er nog iets zachter aan toe, bang dat hij daar nog steeds boos over was en dat het allemaal haar schuld was dat hij nu zo deed. Ze wilde gewoon vrienden met hem zijn, waarom deed hij daar zo moeilijk over?

Tigerpaw vertelde haar vervolgens om bij Quietpaw te liggen. Hierbij snoof ze lichtjes. "Die slaapt toch ook!" vertelde ze hem met een zucht, en schudde haar kop. Ze begon haar geduld te verliezen. Wat was er nou zo erg aan dat ze bij hem in zijn nest kwam liggen? Waarom wilde hij die.. Afstand? Ze vond het heel naar. Toen Tigerpaw miauwde dat ze geen prooi meer hoefde te doden, althans, niet voor hem, fronste ze. "Maar we zouden nog samen gaan jagen een keer..." herinnerde ze hem en gemixte gevoelens raasden door haar buik heen. Irritatie, verdriet, boosheid en een pijn in haar hart waarvan ze meerderen had horen vertellen. 'Liefdesverdriet', als ze het goed had. Ze vond het een raar begrip maar begreep het nu helemaal. Iemand waarvan je hield keerde je de rug toe, dat was wat er gebeurde. Het deed haar pijn. Maar ze zou niet huilen, ze had al zo vaak gehuild. En ze moest sterker worden. Tigerpaw hield niet meer van haar, dat liet hij merken. Misschien, dat als ze sterker deed, dat hij dan wel weer van haar ging houden? Mouse was ervan overtuigd dat het haar schuld was nu. Ze had iets fout gedaan. En als ze stoerder werd, dan zou ze meer op hem lijken, dus dan vond hij haar leuk, toch?

Een nieuw bot antwoord, Mousepaw knipperde snel met haar oogjes. Deed hij het expres? Haar pijn doen? Of had hij het gewoon niet door? Ze had zoveel vragen, zo weinig antwoorden. Ze fronste en snoof vervolgens. "Nu heb je tijd," bromde ze terug en ze sloeg nijdig met haar staart op de grond. "Nu heb je alle tijd, en toch wijs je me af. Wat heb ik dan verkeerd gedaan?" vroeg ze, haar stem iets scherper dan normaal, maar nog altijd zacht omdat iedereen sliep en ze liever niet degene was die hen allen weer wakker maakte. Vervolgens stond de kleine rood-witte poes op en trippelde ze koppig naar zijn nest, waar ze zich in liet zakken en hem uitdagend maar fronsend aankeek. Kom maar op. Wat zijn reactie nu zou zijn, daar had zeg een idee van. Hopelijk eindigde het niet met zijzelf die het nest uitgeduwd werd. Ze voelde hoe Tiger zijn vacht ook een beetje nat was, en nu ze zo dichtbij was hoorde ze zijn ademhaling. Die wat sneller dan normaal was overigens. Van twee nesten afstand had ze hem niet gehoord, haar gehoor was een stuk achteruit gegaan nu haar linkeroor niet meer werkte.

Nope, ze was nu op het punt gekomen dat het haar gewoon niet uitmaakte. Niks leek te helpen; sterk zijn niet, haar echte emoties laten zien niet, dus nu deed ze maar gewoon iets randoms. Haar impulsen bleef ze niet langer onderdrukken en ze stond op, waarbij ze bij Tigerpaw in het nest ging zitten. Spanning gierde door haar buik toen ze dit deed. Er kon zo ontzettend veel gebeuren. Iedere actie die ze nu maakte kon gevolgen hebben voor de toekomst. Misschien was deze beter als ze gewoon in haar eigen nest was blijven zitten, maar misschien was hun vriendschap dan wel kapot gegaan. Misschien ging hun vriendschap nu kapot. Boom, butterfly effect. Tigerpaw mompelde een alsjeblieft. Koppig duwde ze zijn zware lichaam aan de kant met haar pootjes en krulde zichzelf tegen hem op, zoals ze een aantal manen per ongeluk ook tegen elkaar in slaap gevallen waren. Ze staarde in zijn vacht, waarbij ze diep zuchtte. Zijn geur omringde haar en een glimlach kwam op haar gezicht. Als hij nu gewoon toegaf...

Uit het niets ontstond er een woordenstroom. Een beetje verbaasd trok Mouse haar kopje terug uit zijn vacht, om Tiger aan te kijken in zijn gele ogen. Hij vertelde haar dat het zijn schuld was dat ze door het ijs gezakt waren. Meteen schudde ze haar kop. "Ne-" maar ze werd onderbroken, waarbij Tigerpaw vertelde dat hij over haar droomde. Nachtmerries? Ze had niet gedacht dat Tigerpaw daar last van zou hebben. Ook Mouse had moeite met slapen, telkens als ze haar ogen sloot leek ze wel te herleven hoe ze in het water zakte. Het vastklampen aan Mistpaw, waarna ze haar grip verloor. Maar Tigerpaw had haar gered. Hoe kon hij het zichzelf verwijten? "Tiger, je hebt me juist gered," miauwde ze zachtjes en drukte haar kopje tegen zijn kin aan. "Als jij er niet was, dan was ik dood geweest," vervolgde ze toen half-fluisterend en tranen van emotie kwamen in haar ogen, waarbij er ééntje uitviel. "Ik hou van je, Tiger," zei ze toen, waarbij ze haar kop opnieuw in zijn vacht drukte. Hoe ze van hem hield, wist ze zelf niet. Als vriend? Als broer? Of als meer?

Tigerpaw verontschuldigde zichzelf maar ze schudde haar kop. "Het maakt niets uit, Tiger, dat zijn we toch allemaal al vergeten.." mompelde ze geruststellend tegen hem, waarna ze hem aankeek. "Ik hou van je, Tiger," vertelde ze hem toen en snel drukte ze haar kop terug zijn vacht in, bang voor de reactie die komen zou. Wat ze nu gedaan had was erg roekeloos. Ze kon nu alles verpest hebben. Hij kon nu heel boos worden, haar met een vieze blik aankijken en haar wegduwen. Maar het tegendeel bleek te gebeuren. Tigerpaw vertelde haar dat hij ook van haar hield en met een bibberige zucht blies Mouse de adem die ze ingehouden had uit. Zachtjes begon ze te snikken, van de spanning, maar ook omdat Tiger nu eindelijk gewoon is toegaf. "Gelukkig," fluisterde ze zachtjes en drukte haarzelf nog iets dichter tegen hem aan, waarbij ze hem een lik over zijn borst gaf. Hoe ze nu verder gingen, daar had ze geen idee van. Maar ze waren al zover gekomen, dat ze niet terug konden gaan, en nu zag Tiger dat gelukkig ook in.

Haar vacht werd drooggelikt door Tiger, en ze sloot haar ogen, gerustgesteld door de steeds doorgaande beweging en warmte die van hem afkwamen. Ze voelde hoe zijn staart om haar kleine lichaam heen sloeg en ze glimlachte. Ze voelde zich helemaal veilig in zijn sterke poten. Toen hij vroeg of ze bij hem wilde slapen, knikte ze. "Graag," miauwde ze, haar stem ietwat gedempt doordat haar snuit nog steeds in zijn vacht gedrukt zat. Ze zag zijn onzekere blik niet, omdat ze haar ogen gesloten had. Haar ademhaling werd gelijk, en voor ze het wist was ze in slaap gevallen in zijn veilige poten.

+ Mouse slaapt, dus die is topic uit x3