Frozen Lake

Haar doordringende blauwe ogen staarde naar het meer toe, het was volledig dichtgevroren door de kou van de afgelopen paar dagen. Voor haar neus lag een haas, die ze met enige moeite had weten te vangen. Nu had ze zichzelf eventjes rust beloofd en zat rustig haar vacht te fatsoeneren. Gelukkig was de harde wind, die normaliter over het territorium gleed, wat gaan liggen, waardoor ze eindelijk de kans had om rustig haar lange vacht op orde te brengen. Toch was ze nu eerder geconcentreerd op het meer, waar een paar vogels probeerde om te blijven staan op het ijs. Zelf zou ze nooit de uitdaging aangaan, een lange vacht en koud water was iets wat ze graag wilde voorkomen.
Haar oortjes twitchte een beetje en ze keek achterom. "Hallo, Mousepaw," miauwde Hollowtree op een rustig toon, terwijl ze de apprentice in beeld kreeg.

Ze moest nog eens teruggaan. Ondanks de eeuwige angst voor deze plek die zich in haar hart gegrift had, moest ze deze angst onder ogen komen. Ze kon het gebied niet voor eeuwig vermijden, toch? Het was hier zeker beter water om te drinken dan van de bevroren plassen regenwater of van de ijspegels die aan de bomen hingen. Voorzichtig liep ze dan ook terug naar de plek waar ze door het ijs heen gezakt was, waardoor ze bijna doof geworden was. Maar gelukkig voor haar waren allebei haar oren na enige tijd weer open gegaan, en kon ze weer volledig functioneren zoals het hoorde. Mouse was zo gericht op het meertje, dat ze de kattin die er ook bij zat niet eens opmerkte. Pas toen deze haar begroette keek ze verschrikt op, waarbij ze haar spieren geschrokken aanspande en haar staart zich verdikte. Toen ze Hollowtree in het oog kreeg, ging haar gespannen houding langzaam bij beetje weg. "Sorry," verontschuldigde Mouse zichzelf en gaf de ander een zwak glimlachje. "H-hallo, Hollowtree," begroette ze de ander toen netjes terug en boog haar kop even als teken van respect voor de oudere kattin.

Een kleine glimlach stond op haar gezicht toen ze de rood/witte kattin in beeld zag komen. "Je hoeft niet zo onzeker te zijn hoor, Mousepaw. Ik doe niets," zei ze op een kalme toon, terwijl ze zich helemaal omdraaide naar de apprentice. "Hoe gaat 't ermee? Willen je trainingen een beetje lukken?" vroeg ze daarna. Hollowtree vond het jammer dat ze nog geen apprentice had gekregen, maar ze hoopte dat ze er binnenkort wel eens kon krijgen van Everstar. Ze vond het leuk om die jonkies iets bij te kunnen leren. Het liefst een kattin tho, dan kon ze haar eigen manieren een beetje doorpushen. Ze grinnikte zachtjes bij dat idee, voordat ze zich weer op Mousepaw richtte.