Beautiful me

Haar zachte voetstapjes werden langzamer tegen de tijd dat de zilveren kattin Fourtrees bereikte. Hier was ze slechts maar één of twee keer geweest en nogsteeds keek ze haar ogen uit. De grote eikenbomen staken boven alle anderen uit en nogsteeds geloofde Lovesong niet dat een boom zó hoog kon zijn. Haar blauwe ogen scanden de plaats voor enkele bedreiging voordat ze op een paar muizenlengtjes V-vormige boom ging zitten. Haar staart keurig om haar middel geslagen. Het was een tamelijk rustige dag, merkte de poes op. De sneeuw was weg en uiteindelijk lukte het de zon tussen de wolken te schijnen. Toch baande het haar zorgen. Er was nogsteeds wel teken voor sneeuw of regen. Love bleef maar hopen dat het pas in de nacht begon te regenen. Zolang het maar geen storm was, alweer.

&Liongaze

Het groene gras, de kleine, groene blaadjes die tussen enkele grauw uitziende takken doorpiepte. Oh StarClan, wat had hij de kleur groen gemist. Alles wat hij de afgelopen tijd had gezien waren tinten van grijs en wit. Grauwe kleuren die het woud hadden omarmd, alsof al het leven en kleur uit de omgeving gezogen was. Hij had zelfs genoten van het groen in katten hun ogen, omdat dat het laatste beetje kleur was dat er nog leek te zijn in Leafbare. Nu liep hij onder de gigantische eiken door, de kleine grassprietjes koesterend. Er scheen zelfs wat zonlicht door het bladerdak die duidelijk te voelen was op zijn vacht.
Hij was naar vierboom gewandeld in de hoop hier meer geluk te hebben qua prooi, maar nu drong de geur van een andere kat in zijn neusgaten. Lang te zoeken naar de ander hoefde hij niet. Op een afstandje zag hij bleek gestreepte poes, waarschijnlijk van WindClan. Niet alleen haar geur, maar ook haar bouw leek daarop te wijzen. "Goedenmiddag," begroette de kater haar vriendelijk. Vierboom was van iedereen, hier gold geen vijandigheid of territoriaal gedrag.

Het was eigenlijk wel lekker zo, rust en droogte. De zilveren poes begon ook langzaamaan in te dommelen. Haar staart keurig om haar middel heen geslagen. Ze sloot haar ogen geamuseerd neer. "Goedenmiddag," De stem kwam onverwachts, wat je wel bij de poes kon merken. Haar staart werd net zo snel dik als haar blauwe kijkers die open schoten. Met een ruk keek ze in een paar ogen. Zo te ruiken een RiverClanner. "Ook goedenmiddag." kaatste ze de begroeting terug met een knikje. "Ben je ook hier om even uit te rusten of...?" Ze maakte de zin expres niet af. Als de kater hier niet was met de reden waarvan ze dacht van wel moest hij de zin dan aanvullen. Ze kon geen gedachtelezen. Maar zo gemeen was ze ook weer niet. Een vriendelijke glimlach sierde om haar lippen. Dit was geen vijandig gebied, dus bleef de jonge Warrior ontspannen op haar plaats. Haar staart was ondertussen al weer normaal dun geworden en haar ogen hadden geen geschrokken gloed meer.

De vriendelijke begroeting van de WindClan krijger luchtte op. Gelukkig dat zij er blijkbaar hetzelfde over dacht. Voor hetzelfde geld had hij een minder vriendelijke krijger aangetroffen, en een gevecht was wel het laatste waar de jonge krijgskat naar op zoek was. "Ik was hier eigenlijk om te kijken of hier misschien wat prooi te vinden valt." was zijn antwoord op haar vraag. Liongaze liet zijn blik even kort naar zijn voorpoten glijden. "Sinds de rivier bevroren is hebben we het best moeilijk." Woorden konden niet omschrijven hoe erg hij smachtte naar de smaak van verse vis op zijn tong.

"Ik was hier eigenlijk om te kijken of hier misschien wat prooi te vinden valt." Legde de kater uit. Ze knikte. "Verstandige keuze. Hier steekt prooi meestal over. En je wordt er niet voor beschuldigt." Ze glimlachte naar hem. "Sinds de rivier bevroren is hebben we het best moeilijk." Dat was inderdaad moeilijk, RiverClanners waren bekend om hun eetlust naar vis. "Dat lijkt me... Verschrikkelijk." zei ze. Lovesong zelf hield niet zo veel va vis, maar hij was eenmaal een RiverClanner, en ze wou niet gemeen overkomen.