Because FABULOUS is what we are all about ll Zealsprak

Zijn blauwe ogen tuurden iedere Bloodclanner die zich bevond in het kamp aan. Een argwanend gevoel rees op in zijn buik en met veel moeite slikte hij de brok in zijn keel door. Nog een laatste keer sloeg hij geïrriteerd met zijn staart door de lucht, waarna hij rechtsomkeer maakte naar de uitgang van het kamp.

Met snelle opeenvolgende passen raasde de grote kater door het territorium heen. Pas toen de bekende plek die hij opzocht in zijn zichtveld verscheen, gleed hij weer tot stilstand. Zealspark zuchtte even, rustig terug op  adem komende terwijl hij de omgeving in zich opnam. Hij had even rust nodig. Hij was er namelijk niet van overtuigd of hij zichzelf kon inhouden als nog één Bloodclanner het in zijn malle kop haalde om zijn Clangenoten aan te vallen. Helaas pindakaas had de knappe kater een enorm lastige persoonlijkheid: hij trok zich teveel aan van wat anderen voelden en dachten. Wat ze dachten over hem, daarentegen, boeide hem niet. Maar als zijn Clangenoten problemen hadden of aangevallen werden door Claw, dan weigerde de krijger het om toe te kijken. Daarom dat vele wonden zijn lichaam sierde en dat het litteken dat de Bloodclan leider hem had toegediend als een prachtig ingepakt cadeau zichtbaar werd op zijn borstkas. De wind was hier de oorzaak van, zijn vacht opwaaiende en een ijskoude rilling over zijn ruggengraat sturende. Ach, hij had een stuk van Claw's oor afgepakt. Hij vond dat ze nu quite stonden.

De kater had de overduidelijke Riverclan geur al een tijdje geleden opgemerkt. Maar aangezien hij niet verwachtte dat de kat waarvan deze geur afkomstig was een gesprek ging beginnen, had hij er niet veel aandacht aan besteed. Sowieso was de Clan waarin die vissenvreters leefden al niet zijn favoriet, integendeel zelfs. De moordenaar van zijn vader bevond zich daar, waarschijnlijk gezond en al. Zealspark keek op toen een stem luidde, zijn helderblauwe ogen in de eveneens blauwe ogen van de poes priemende. Haar felheid stond hem niets aan, daarom dat hij ook eerst niks terugzei. Pas na enkele tellen opende de grotere kater zijn mond. "Ja, maar de laatste keer dat ik checkte gaat dat jou niets aan, Riverclanner." miauwde hij kalm, zijn doordringende ogen nog altijd op haar richtende. Hij had het niet zo met brutale leerlingen, zeker niet als die vanuit een andere Clan kwamen. Zealspark was altijd respectvol geweest tegenover zijn senioren, zelfs als die uit een andere Clan kwamen. Dit bevestigde alleen maar dat Riverclan zijn leerlingen niet goed opvoedde. De apprentice die aan de overkant stond was het levende bewijs van zijn vaststelling.

Eindelijk leek hij haar op te merken Hpmf took him long Enhough,"Ja, maar de laatste keer dat ik checkte gaat dat jou niets aan, Riverclanner." miauwde hij kalm, zijn doordringende ogen nog altijd op haar richtende, Rose keek hem koud en strak aan ze was niet bang voor hem ofzo iets de mooie flame point poes begon te grijzen 'Ach ja weetje je kan meer beter kijken wat die mouse-brains aan het doen zijn, Straks zijn ze nog van plan om de grenzen over te steken' grinnikte ze zachtjes hij begreep vast wel dat 'mouse-brains' thunderclan was voor haar, Of tja heel erg zou het haar niet verbazen ze weren niks voor niks 'Mouse-brains' genoemd 'Of erger' de flame point kattin grijnzde de kant op van de kater ze speelde een beetje met hem of ja ze keek een beetje hoe ver ze kon gaan met hem uit testen zo als ze dat bij alle vreemde katten deed kijken hoe ver ze kan gaan, 'Ach jee waar zijn mijn manieren?' vroeg ze opeens ja je moest toch altijd respect hebben voor ouderen? ook al zaten ze in een andere clan? Ha! 'Ik ben Rosepaw' miauwde respect vol maar wel met een grijsje en maakte ene kleine buiging met haar kop en knikte zijn kant op, You're turn buddie.

Zealspark haalde slechts een wenkbrauw op bij haar woorden. Mousebrains? De laatste keer dat hij checkte waren het juist de Riverclanners die zich niet aan de grenzen hielden, zomaar een stuk territorium afpakkende, net zoals ze zijn vader hadden afgepakt. Daarvoor zou hij ze nooit vergeven. Toen de poes vervolgde en zichzelf voorstelde als Rosepaw bleef hij haar neutraal aankijken. Het was duidelijk dat ze nu verwachtte dat hij zichzelf ook zou voorstellen. "Oeps, deze mousebrain is zijn naam vergeten." miauwde hij sarcastisch, even met zijn ogen rollende. Waarom zou hij zijn naam geven aan iemand zoals haar? Wat verwachtte Rosepaw wel niet? Hem eerst even uitmaken voor muizenbrein en dan zijn naam vragen? Ze had haar eerste kans al verspeeld. Neen, Zealspark beschouwde haar nu gewoon als een arrogante Riverclan apprentice. Dat laatste stukje alleen al zorgde ervoor dat hij haar alles behalve waardig vond. De haat die hij voelde voor de Clan zat diep in zijn hart geworteld. Al betekende dit niet dat het zijn keuzes zou beïnvloeden: maar nu had hij echt geen zin in een gesprek met deze poes.[/b]

De kater bleef met een uitdrukkingloze gelaatsuitdrukking naar de ander kijken. Wat gebrabbel verliet haar bek, zelfs de opmerking over zijn moeder liet hem op dit moment koud. Waarom? Aangezien het wel leek of die gekkerd daar catnip op had. Nog nooit eerder had hij zo'n onrespectvolle, losgeslagen apprentice ontmoet. Hij maakte een mental note dat hij Butterstar hier later even om moest prijzen. "Volgens mij ontbreekt er wat discipline bij jou. Weet eerst waarover je praat voor je je bek opentrekt." Zijn stem klonk al wat feller maar nog altijd was hij de rust zelve. Hij had geen zin in een onnodig bekgevecht met de poes. Zelfs als ze een écht gevecht zou aangaan was het al duidelijk wie er zou winnen. Ze zag er namelijk niet uit als een leerling die graag naar haar mentor luisterde.

"Volgens mij ontbreekt er wat discipline bij jou. Weet eerst waarover je praat voor je je bek opentrekt." Zijn stem klonk al wat feller, Rose bleef rustig zitten en keek hem koud en strak aan zijn worden deden haar niks all bark but no bite hij zo haar niet aanvallen ze kon zo een parouie er bij halen en hoezo aalvallen? een echte reden had hij niet 1 ze stond niet op Thunderclan gebied 2 schelden deed ze niet 3 moet ik nog door gaan? hij had geen poot om op te staan wat wilde hij doen Butterstar en die Silverstar van hem er gaan bij halen pff ja die konden haar wat maken ze deed niks verkeerd 'Ik heb genoeg discipline hoor' siste ze vel 'Maar denk je nou echt dat je zomaar respect van mij krijgt? Hpfm respect moet je verdienen je kan niet zomaar verwachten dat je die krijgt zeker niet zo iemand als jij met je sarcastishe kop' ze gromde zacht hij dacht vel te zij dan kon zij dat ook zijn, Ze liet niet zomaar over zich heen lopen door deze mouse-brain wat dacht hij wel niet haar op haar plek zetten? Ha dan moest hij met iets beters komen dat dit zielig geval zeg, thuderclanners.

Opnieuw haalde hij simpelweg zijn wenkbrauwen op bij haar woorden. "Ik wil geen respect. Ik wil enkel dat je weet dat als je zo'n praat op zet tegen elke kat die je tegen komt je één van de dagen wel eens met een paar plukken vacht minder naar huis gaat." Of helemaal niet meer terug geraakt.. Zeker niet als ze iemand tegen kwam zoals Claw. Die vermoordde iedere kat die op zijn pad kwam. Zijn gespierde lichaam was ontspannen. Sommige wonden prikten nog alsof ze maar net aangericht waren maar het merendeels ervan was zo goed als genezen. Hij had al genoeg bloed vergoten en geen enkel haartje aan zijn lichaam dacht eraan de poes tegenover hem aan te vallen. Zij daarentegen leek met haar brutale woorden en domme gedrag er anders over te denken. Wist ze maar dat hij de zoon van Firestar was, getraind door Silverstar. Dan zou ze hem wel anders noemen dan 'sarcastische kop'. Vaak bracht hij zulke dingen niet op, en eigenlijk had hij het ook niet luidop aangekaart.. Het was simpelweg hilarisch hoe anderen je konden behandelen als ze niets van je afkomst afwisten. Kort samengevat had de poes gewoon geluk dat ze zo'n vredig geval als Zealspark was tegengekomen. Echter was hij niet van plan zijn mond te laten snoeren door haar brutaliteit.

"Ik wil geen respect. Ik wil enkel dat je weet dat als je zo'n praat op zet tegen elke kat die je tegen komt je één van de dagen wel eens met een paar plukken vacht minder naar huis gaat." Rose schudde enkel haar kop een keek de kater iets wat hoorhartig aan, Dacht hij werkelijk dat ze tegen iedereen die ze tegen kwam zo deed? Ze was niet dom ze keek ook wel uit maar blijkbaar had hij haar voor een dom arrogant poesje geschat Hpfm natuurlijk, ' Ik ben heus niet dom hoor' mompelde ze geirriteerd ze wist ook wel dat ze dit niet tegen elke kat kon zeggen er zaten veel gekke katten tussen die je zonder schaamte aavallen en misshien wel vermoorde en zij? wilde nog lang niet dood, 'Ik kijk wel uit er lopen gekke katten rond' mompelde ze vervolgens op een rustige toon, ze wilde niet wel heel huis terug in het kamp komen haar uiterlijk was het enige wat ze nog had, De mooie flapme point poes verbark oog contact met de kater en gleed met haar blik naar boven een koud briesje waaide door haar nu dikke vacht ugh ze kon niet wachten op new-leaf die leaf-bare heeft voor haar nu wel lang genoeg geduurt het werd tijd voor iets anders, Iets nieuws ze ging helemaal wit zien wat al dat witte sneeuw.

Opnieuw sprak ze op een geïrriteerde manier maar Starclanzijdank had ze geen opmerkingen meer die hij door moest slikken. Toen ze nadien zei dat ze wel ging uitkijken, aangezien er gekke katten rondliepen, betrad een rustige glimlach zijn gelaat. Ze klonk al veel rustiger, tot zijn grote geluk. "Dat is goed." miauwde hij, ook al een stuk minder neutraal, meer neigende naar het vriendelijke. Als de poes nou eens de link legde dat als zij wat rustiger deed, hij dat ook deed. Alles zou dan een pak makkelijker zijn, minder gespannen. Daarbij had de kater al genoeg spanning die hij moest verdragen in het kamp. De voortdurende dreiging van Claw zorgde ervoor dat hij 's nachts geen oog dichtdeed, wetende dat één van zijn geliefden misschien diens volgende schatoffer kon worden.

"Dat is goed." miauwde hij, ook al een stuk minder neutraal, Rose righte haar ijs blauwe ogen weer op de knappe kater haar blik was neutraaler dan eerst maar dat kon in een keer omslaan, De prachtige flame point poes knikte ze bestuudeerde de kater nog een goed hij zat zo te zien veel gevochten veel littekens Hpmf 'Ik wil er niet zo als jij uitzien' grapte ze grijzend, Dit was echt een grap nou ja voor haar dan die kater kon dat heel anders zien maar goed dat was dan zijn probleem als hij niet tegen een grapje kon, Rose wiebelde even met haar oortjes en er versheen een waterig glimlachje op haar gelaat ze keek de kater nu wat vriendelijker aan ze wilde geen vijande ze wilde alleen kijken hoe ver ze met hem kon gaan en nu had ze een soort 'inzicht' zo als jij dat zo elegant noemde, 'En hoe gaat het in thunderclan?' vroeg ze vervolgens tja ze moest toch iets vragen? ze wilde nog wel wat informatie uit de kater halen ook al verwachte zij niet veel van hem vast zoon standart aanwoord van, 'goed' of 'ja hoor' dat zieden ze altijd.

De poes bracht een grap over haar lippen. "Als de wonden weg zijn zal ik er vast een stuk beter uitzien, hoop ik." besloot hij maar terug te zeggen. Hij wist maar al te goed dat hij er nu nogal met wonden bezaaid uitzag, maar meer kon hij er niet over kwijt. De vraag die ze nadien stelde zorgde er echter voor dat hij zich wat defensiever opstelde. Hij kende die vraag, stelde 'm zelf ook maar al te vaak. Want hij wist dat er altijd wel een paar katten waren die zonder problemen belangrijke informatie vrijgaven over hun Clans. Echter was hij niet zo'n kat, alles behalve zelfs. "Heel goed." miauwde hij slechts, zonder echt emotie door te laten schemeren in zijn stem. Even keek Zealspark rond, om nadien zich uit te schudden en recht te staan. "Maar ik denk dat ik ga. Ik heb nog genoeg taken die ik moet doen."

"Als de wonden weg zijn zal ik er vast een stuk beter uitzien, hoop ik." Rose knikte kort en stond op het zou niet lang meer duren voordat ze terug naar het kamp moest of ja wilden ze was er wel klaar mee ze had haar taak gedaan en wilde nu terug naar haar nestje en haar vacht eens goed uitkammen al die vieze sneeuw ugh, Toen zij hem over zijn clan vroeg kreeg ze slecht een "Heel goed." zo iets had ze wel van hem verwacht de flame point poes zuchte even en keek de kater weer recht in zijn ogen aan "Maar ik denk dat ik ga. Ik heb nog genoeg taken die ik moet doen." ze knikte 'Ja ik ga ook maar eens' miauwde ze simpel even rekte de poes zich uit ze knikte nog even naar de kater en begon te grijzen 'Weetje' begon ze 'Ik heb nooit je naam gekregen' zij zei haar naam dus moest hij dat ook doen ze ging echt niet weg voordat ze zijn naam wist ze wilde het gewoon weten plus het was alleen maar netjes om te doen, Ergens zat ze al na te denken over een naam Pinetree? Gingerfur? foxleap? Mouse-brain? de laaste vond ze persoonlijk het leukst maar goed dat zou vast niet zo zijn, jammer genoeg.

Toen de poes opnieuw naar zijn naam vroeg, verliet een zucht zijn bekje. Even gaf hij haar een twijfelende blik maar nadien opende hij toch zijn mond. "Zealspark." miauwde hij, waarna de grote kater de Riverclan poes een afscheidsknikje gunde en zich vervolgens omdraaide. Hij keek nog snel even achterover om te zien of de apprentice wel echt op haar eigen territorium bleef. Anders zou hij haar zonder excuus verjagen. Hij zag er misschien vredig uit - nu misschien wat minder met de meerdere wonden en littekens - maar hij kon best scherp uit de hoek vallen als hij wou. Daarbij kon hij het risico niet nemen, de Clan kon dat niet. Ze hadden al genoeg problemen, als Riverclan zich nu ook nog eens kwam moeien dan waren ze al helemaal klaar.

{Zeal topic uit~}