Heaven wandelde langs de den en ze zag wat wits op de grond liggen, ze dacht even dat het wit water was maar dat bestond niet. Toen wist ze het het is sneeuw! Want het is bladkaal, het was kou, sneeuw en ijs natuurlijk vond ze het heerlijk om de zonneschijn op zig te hebben, maar sneeuw! Sneeuw vond ze heerlijk om met haar poten door de sneeuw te vroeten en glijden over het ijs, maar ze besloot toch eerder haar prooi te gaan vangen want anders heeft ze straks geen prooi. Dus besloot ze nonchalant uit de den te gaan en ging ze verder langs de rivier, ze zag ondertussen een muisje dus sluipte ze sneaky en charmant dichterbij en nam ze een flinke sprong en beet in het beestje z'n nek. Het beestje begon als een gek te piepen en schrikte alle prooien af het enige wat heaven kon zeggen was oeps mijn fout met een heel klein zielig verstoppend gezichtje. Dus nam heaven haar prooi mee en liep heel onschuldig en nonchalant de den in ze at voorzichtig haar prooi op en ging daarna maar even wat rondlopen, een half uur later kwam ze terug en ging ze bij de rivier rustig zitten en likte zig schoon en toen ging ze liggen in de sneeuw en keek rustig wie er allemaal voorbij kwamen en likte zig ondertussen rustig schoon.