Training Yaay! Wait, what?! ~Applenose~

'Kan je niet langzamer rennen?!' riep Penguinpaw. Applenose dacht even na maar uiteindelijk ging ze toch wat langzamer rennen zodat Penguinpaw naast haar kon komen lopen. Toen ze bij een klein open plekje aankwam stopte Applenose met rennen en ging ze zitten, wachtend op Penguinpaw. Ze was benieuwd of Penguinpaw al buiten adem was, dat zou namelijk veel zeggen over haar uithoudingsvermogen. Terwijl Applenose wachtte op Penguinpaw dacht ze even na over wat ze nu zouden kunnen doen.

Laat sorry, maar je weet waarom

'Wat ren jij hard zeg', zuchtte Penguinpaw toen ze voor Applenose tot stilstand kwam. "Dat is een kwestie van training, al zijn er wel katten die van nature hard kunnen rennen, Windclan katten bijvoorbeeld." vertelde Applenose. Het was belangrijk dat Penguinpaw wat meer over de andere clans te weten kwam, dus dit was misschien wel een goed begin punt. 'En, wat gaan we hier doen?' vroeg Penguinpaw nieuwsgierig. Applenose dacht even na. "Ik denk dat ik je eerst wat over de andere clans ga vertellen en daarna gaan we nog een stukje jagen." antwoordde ze uiteindelijk. "En daarna gaan we een wedstrijdje doen terug naar het kamp." vervolgde ze met een uitdagende grijns op haar gezicht. "Maar eerst, de vier clans." ging ze verder op serieuzere toon. "Kan je me vertellen hoe de vier clans heten? En wie de Leaders en Deputy's er van zijn?" vroeg Applenose aan haar leerling.

Applenose negeerde de opmerking van Penguinpaw die zei dat ze niet wilde jagen. Helaas zou ze het toch moeten leren. Applenose was wel blij dat Penguinpaw het idee van het wedstrijdje wel leuk vond. "Uhm... Bij de thunderclan dacht ik dat de leider Snowdrop was en de deputy Silverstar?" begon de jonge poes twijfelend. "Andersom, iedereen waarvan de naam eindigt op Star is een Leader." legde Applenose uit. "Dan heb je nog de windclan. De leider is... Is dat een vogel daar?!" riep Penguinpaw opeens. Verbaast keek Applenose haar apprentice aan, die had dus het concentratie vermogen van een vis, daar moest ze aan gaan werken. 'Wacht, waar was ik mee bezig?'. 'Owja, leider van de windclan. Die weet ik dus niet. Dan heb je nog de Riverclan. De leider was Butterstar volgens mij en de Deputy Futeresong. En dan als laatste de Shadowclan en dat zijn... Uhm... Geen idee', ging Penguinpaw uiteindelijk veder. "De Leader van Windclan is Everstar en hun Deputy is Whitelion. De Leader van Shadowclan is Shrewstar en de Deputy is Innerghost." vertelde Applenose. "Dat van Riverclan had je goed trouwens." vervolgde ze. 'Ow ja, je hebt ook nog de bloodclan. De leider daarvan is Claw en commander Zira', vervolgde Penguinpaw. Bij het horen van het woord Bloodclan dacht Applenose meteen aan Cyber, ze miste haar vriend... Hoe zit het nou eigenlijk met de bloodclan? Ze hadden toch onze clan overgenomen?' vroeg Penguinpaw nieuwsgierig waardoor Applenose opschrok uit haar gedachte. "Dat klopt, Bloodclan heeft Thunderclan overgenomen en Silverstar ontvoerd, maar maak je geen zorgen, Silverstar zal ons komen redden." zei Applenose met een warme glimlach. "Maar, we gaan veder, weet je wat Medicine cats zijn? Zo ja, kun je er een paar noemen?" vervolgde ze.

Uhm... Ik neem aan iets met medicijnen of zoiets?' antwoordde Penguinpaw, al klonk het meer als een vraag. Het viel Applenose meteen op dat Penguinpaw's concentratie vermogen slechter dan slecht was. "Dat klopt, ze helpen katten die gewond of ziek zijn met medicijnen." legde Applenose uit. "Maar aangezien je de theorie niet zo interessant vind, gaan we het territorium veder verkennen en wat jagen." vervolgde ze. Ze moest een andere manier vinden om Penguinpaw bij de les te houden. Daarom gingen ze maar iets actiefs doen. "Kom mee." zei Applenose terwijl ze begon te lopen, dieper het territorium in.

'Valt het op dat ik het niet leuk vindt?' vroeg Penguinpaw. Applenose knikte. Ze zei expres niks om een stilte te laten vallen, hopelijk zou Penguinpaw dan even nadenken over het feit dat theorie ook belangrijk was. Maar Applenose was niet boos op haar apprentice, nee. Penguinpaw was nog jong en ze moest nog veel leren, dus ook wat belangrijk was en wat niet. 'Waar gaan we heen?' vroeg Penguinpaw die opeens voor haar stond. Applenose schrok op uit haar gedachte. "We zijn er al." zei ze nadat ze even rond gekeken had. Vervolgens ging ze zitten en tikte met haar staart op de lege plek naast haar. Dat was een teken dat Penguinpaw naast haar moest komen zitten. "Oke, omdat je moeite hebt met jagen gaan we daarop oefenen." legde Applenose uit. "Concentreer je en snuif de lucht op." vervolgde ze. "Wat ruik je?" vroeg ze na een tijdje.

'Uhm... Lucht.' antwoordde Penguinpaw verbaast. Applenose probeerde haar lach in te houden. 'Dat is toch best wel logisch als je hier bent.' vervolgde Penguinpaw. Toen hield Applenose het niet meer en begon ze te lachen. "Sorry, ma-ar d-dat antwoord w-was gewo-on geniaal." wist ze tussen het lachen door uit te brengen. Vervolgens stopte ze snel met lachen, ze wilde haar apprentice natuurlijk niet beledigen. Ze schraapte even haar keel. "Oke, we gaan het nog eens proberen." legde ze uit. Applenose dacht even na. Hoe kon ze Penguinpaw leren jagen als ze de prooi niet kon ruiken? Haar plan was om het in kleine stapjes te doen, maar ze moesten toch ergens beginnen. En om te jagen was het wel handig om te beginnen met het vinden, ruiken, van een prooi. Toen kreeg ze een idee. "Sluit je ogen." zei ze tegen Penguinpaw. "Sluit je ogen en maak je hoofd leeg." vervolgde ze. "Snuif de lucht nog een keer goed op en probeer de geur van een prooi eruit te halen. Focus je alleen op het vinden van een prooigeur." zei ze daarna. Ze hoopte dat het Penguinpaw zou lukken om een prooigeur te vinden, maar voor als het niet lukte had ze nog een back up plan.

Al snel kwam Applenose erachter dat haar leerling niet goed tegen een grapje kon. Kom op, iedereen had gelachen om haar opmerking, maar goed het was natuurlijk weer haar schuld als mentor. Maar kom op Penguinpaw moest ook begrijpen dat dit voor haar niet makkelijk was. Penguinpaw was pas haar tweede leerling en Applenose was dus nogal nieuw in het mentorschap, mede doordat haar eerste leerling nooit was komen op komen dagen... Misschien moest ze het mentorschap maar opgeven... Nee, dat kon ze niet doen. De clan had sterke warriors nodig zeker nu dat Bloodclan, Thunderclan had overgenomen. Daarom dwingde Applenose haarzelf om door te blijven gaan. Ze liep naar Penguinpaw toe, die was een stukje van haar weg gaan zitten en plofte naast haar neer. "Sorry Penguinpaw." begon ze. "Ik had niet zo moeten reageren." vervolgde ze. "Maar als je een sterke warrior wilt worden moet je wel tegen een stootje kunnen." ging ze veder. "En kom op je weet zelf ook wel dat ik je niet wilde beledigen of je voor de gek wilde houden. Als ik dat gewild had, had ik je wel meegenomen naar Owltree." eindigde Applenose haar verhaal. Nu was het maar hopen dat Penguinpaw niet doorging vragen naar Owltree, want dan zou er een gênant verhaal volgen...

'Owltree?' vroeg Penguinpaw. Penguinpaw klonk lang niet zo enthousiast als altijd, maar ze was in ieder geval niet meer boos en daar was Applenose blij om. Toen Penguinpaw naar Owltree vroeg keek Applenose een beetje ongemakkelijk naar haar poten die opeens heel interessant waren. Applenose dacht even na. Moest ze Penguinpaw het verhaal vertellen? Het was misschien de enigste manier om haar weer vrolijk te krijgen... Applenose zuchtte even diep en verzamelde al haar moed. Dit was namelijk niet het charmantste wat ze ooit had mee gemaakt. "Toen ik net apprentice was nam mijn mentor me mee naar Owltree." begon ze. "Daar liet hij me tussen de bladeren onder de boom ruiken en toen stak ik mijn neus vol in een uilenbal." vervolgde ze. "En een uilenbal is gemaakt van de delen van een prooi die de uil niet kan verteren... het is dus nogal vies..." legde ze uit. Alleen al bij de gedachte aan die stank kreeg ze al rillingen. "En mijn mentor vond dat dus grappig." eindigde Applenose haar verhaal. Een beetje ongemakkelijk keek ze naar haar poten wachtend op een reactie van Penguinpaw.