The death raises me

Onderwerp: The death raises me do 29 okt 2015 - 18:06

Zijn eerst zo mooie vacht zat onder de klitten en stof, zijn grote blauwen ogen dof en glazig. Zijn ziel en geest was leeg, zijn gedachthens verdwenen in het niets. Met slome passen trippelde hij uit het kamp, de natte modderige grond kleefde aan zijn poten en de ijskoude wind blies hard door de bomen heen. Zijn oren slap tegen zijn kop en zijn staart slepend over de grond, liep hij richting de Marshlands. De engie plek waar hij alleen kon zijn, waar hij hen kon horen fluisteren in de wind en hen geur kon ruiken. De spieren onder zijn brede schouders rimpelde bij elke stap, en zijn massieve kop knikte mee op de ritme. Zijn ogen gericht in de vergetelheid stapte hij het stukje vallei van de Marshlands in, de kleine donkere ring van duister water dreef voor zijn poten. De nacht begon tevallen en de eerste sterren van de donkere nacht begon te schijnen, met dofe ogen richtte hij zijn blik op het water die zijn spiegeling weerkaatste. Een druppel rolde over zijn wang heen en drupte van zijn snuit af in het water precies in het hart van zijn weerspiegelig die zachtjes begon vervagen. De wind was stiller dan eerst maar liet het water weer zachtjes stromen, hij tilde langzaam zijn poot op en liet die in het ijskoude water glijden vervolg met zijn andere poot. Zijn blauwe ogen die na lange tijd weer glinsterde waren gericht op de donkere schaduwen van de bomen, steeds meer liet die zich in het water glijden tot aan zijn buik. Daar bleef hij stil staan, en nam een grote hap lucht. Klaar om te verdwijnen, voor altijd..

-Open c:

Onderwerp: Re: The death raises me do 29 okt 2015 - 18:28

Haar pels was overeind om de kou tegen te gaan. Het was pas een dag geleden dat ze de ShadowClan verlaten had, en ze mistte haar Clangenoten nu al. Vandaar dat ze even voor het laatst in het territorium wat wou gaan drinken aangezien ze haar kittens niet lang alleen mocht laten. De lucht was grauw, en het leek wel alsof er regen zou komen. Kraaien vlogen boven haar kop. Maar daar trok de poes zich niets van aan. Op een rustig tempo kwam ze aan op de Marshlands. Wat haar altijd een thuisgevoel gaf. Ze glimlachte opgelucht bij het horen van water. Het was niet ver meer. Ze zette het op een slome draf en keek in het water naar haar spiegelbeeld. Ze was weer wat dunner, gelukkig. Maar niet slank zoals altijd. Gelukkig wist Clover dat het door de bevalling kwam en dat het niet lang zou duren dat ze weer slank was. Erg gefocused op haar spiegelbeeld merkte de witte kattin niet dat iemand anders aan de overkant het water in stapte. Pas bij het horen van een plons keek ze geschrokken op. Haar blauwe ogen werden groot van angst bij het zien hoe een kat zichzelf zonder worstelen in het water niet zakken. Oh nee! Ze was te zwak om het water in te gaan en hem te helpen. 'StarClan sta mij bij.' bad ze voordat ze het water in sprong.
Hopeloos zocht haar blik naar een hoopje vacht. Het water prikte in haar ogen voordat ze de juiste kat had gevonden. Met een rap tempo zwom ze zijn richting in. Al snel kon ze nog net naar de richting van zijn nekvel pakken voordat ze rattenrap naar boven zwom. Als ze mis had gepakt was hij blijkbaar nogsteeds in het water.

~~Dit was na de geboorte van de kittens~~

Onderwerp: Re: The death raises me do 29 okt 2015 - 18:37

Nog een keer wierp hij een blik naar achteren, het werd hem te veel zelf de wind fluisterde tegen hem dat het tijd was. Met een grote sprong plonste hij het water, en verzette zich niet tegen de kou die zijn botten in kroop. Steeds meer zakte hij het donkere water in, de donker overspoelde hem en het water prikte in zijn ogen. Door de lucht in zijn buik zakte hij snel naar de bodem, het lucht werd uit zijn longen gezogen. En voor hij het wist stroomde het water in zijn mond, de water werd donkerde dan eerst en zijn gedachhtens leger dan hiervoor.

Kuchend hapte hij naar adem, zijn ogen waren stevig dicht gedrukt. En zijn flank zwoeg op en neer met een trildend lijf, het enige wat hij voelde was de tanden die in zijn nekvel waren gedrukt en hem uit het koude donkere ring trok.

Onderwerp: Re: The death raises me do 29 okt 2015 - 18:42

Ze sprong met alle kracht de oever op. Haar spieren deden pijn door de kou en ze voelde zich zwakker dan daarvoor. Maar Clover kon geen kat voor ogen zien sterven. Zelfs een vijand niet. Haar blik werd nog verwarder bij ht herkennen van Rustscar als de kat. Wat in StarClansnaam deed hij nou?! 'Wakker worden!' miauwde ze geschrokken en in paniek. Het was haar beste vriend, hij had haar al altijd geholpen. Wat als hij er nu niet meer was? Ze leunde haar kop op zijn natte rug. 'Rustscar... Ga niet weg,' Ze kon nog net haar tranen inhouden. Wie zou dan voor Flamekit en Moonkit zorgen? Wie zou haar kunnen troosten en steunen tegen moeilijke tijden? Niemand kon het beter dan Rust. Ze had hem nodig.

Onderwerp: Re: The death raises me do 29 okt 2015 - 18:51

Hij kreunde zachtjes toen hij op de oever werd neergelegd, zijn spieren waren verrekt en zijn botten deden pijn van de kou die door zijn lijf stroomde, het water stroomde met grote hoeveelheid van zijn dikke vacht af en hij trilde erg toen de koude wind langs hem heen waaide. "Wakker woorden!" de klank en de woorden waren bekend en zacht, maar zijn ogen waren nog gesloten en zijn flank rees steeds zachter op en neer. "Rustscar.. Ga nie weg" even haalde hij diep adem, en stopte hij eventjes. Alsof hij de lucht niet kon uitblazen, toen hij een kop op zijn rug voelde oende hij zijn rechteroog en keek met donkere galzige ogen naar de onbekende kat. "Wi-Wie.. Ben jij?" kuchde hij, met als vervolg dat er nog wat water uit zijn bek stroomde.

Onderwerp: Re: The death raises me do 29 okt 2015 - 18:59

Met een sirieuze blik keek ze hem aan terwijl de kater is een oog opende. "Wi-Wie.. Ben jij?" maakte hij nou een grapje? Ze ging naast hem liggen. 'Je bent altijd een mousebrain voor me geweest,' zei ze tegen hem. Niet dat ze hem echt zo vond. Maar hij was altijd erg grappig als hij dom deed. 'Cloverblossom' antwoordde ze op zijn vraag. Vervolgens stond ze op en gaf hem een zachte, vriendelijke klap op zijn kop. 'Laat me nooit meer zo schrikken.' vervolgens gaf ze een likje op zijn wang

How can Clover explain this to Grizzly? xD

Onderwerp: Re: The death raises me do 29 okt 2015 - 19:32

'Je bent altijd een mousebrain voor me geweest,' hij trok zijn wenkbrauwen op tot een frons, waar brabbelde ze over? 'altijd voor haar geweest? Mousebrain? 'Cloverblossom hij keek haar eventjes aan, maar legde daarna weer moeizaam zijn kop op de grond. "Clo-Clover..blossom" mompelde hij, met gesloten ogen. 'Laat me nooit meer zo schrikken.' geschokken keek hij op toen hij een zachte tong over zijn wang voelde, alsof een starclan kat hem na grote teleurstellingen en woede toch liefde had gegund. "Oh.." brabbelde hij dus alleen.

-Idk xD
Ps. Rustie heeft even lat van geheugenverlies ^^"

Onderwerp: Re: The death raises me vr 30 okt 2015 - 7:34

Ze keek hem raar aan. Maar giechelde bij het zien van zijn reactie. 'Jij bent Rustscar en ik ben Clover, remember?' Ze keek op naar de lucht. De regen begon te vallen. Ze kon niet lang hier blijven. 'Weet je nog de weg naar het ShadowClankamp?' vroeg ze haastig. Kom op kom op! Ze moest naar haar kittens toe.

-
Flut

Onderwerp: Re: The death raises me zo 1 nov 2015 - 9:26

'Jij bent Rustscar en ik ben Clover, remember?' nadenkend staarde hij voorzich uit, de wolken waren dichterbij elkaar getrokken en maakte de lucht nog donkerder, al snel viel er regendruppels op zijn natte pels. 'Weet je nog de weg naar het ShadowClankamp?' shadowclankamp? De weg? Waar heen? De vragen stroomde door zijn kop, wat moest hij zegen? Zijn hoofd bonkte en zijn ademhaling was niet perfect. "uhm.. Ja, nee ja ik denk het.." brabbelde hij, moeizaam hees hij zich zelf omhoog en wankelde wat. Zijn lichaam was koud en slap, maar toch bleef hij staan.

Onderwerp: Re: The death raises me zo 1 nov 2015 - 15:20

"uhm.. Ja, nee ja ik denk het.." Ze zuchtte gefrustreerd. De stress welde in haar op als de kater zich omhoog rees. 'Ik kan je niet naar het kamp brengen omdat ik daar niet thuishoor,' murmelde ze terwijl ze haar ogen neersloeg. De pijn dat ze heimwee naar haar huis had kon ze nog maar net verdragen. 'Maar als je die kant op gaat,' antwoordde ze wat meer opgewekter terwijl ze met haar staart richting oost wees. 'Kom je een moeras tegen, dan ga je naar link, waardoor je ongeveer een paar vossenlengtes later door een klein bosje struiken gaat, vervolgens ga je naar rechts en je ruikt het kamp vanzelf wel.' Of hij maakte een grapje, of hij had echt geheugenverlies. 'En niet meer zo dom doen, he.' Ze gaf hem een kopje onder zijn kin. 'Je moest blij zijn dat ik voorbij kwam.' snorde ze. Vervolgens keek ze hem nogal achterdochtig aan. 'Wat deed je trouwens in die rivier?'

Onderwerp: Re: The death raises me vr 6 nov 2015 - 20:47

Hij luisterde naar de witte poes die hem vertelde waar hij heen moest om het kamp terug te vinden, dus hij zette de eerste paar stappen richting het kamp toen plots Clover vroeg wat hij in de rivier deed. Paniekerig keek hij naar voren en beet twijfelend op zijn lip, "N-Nee niks hoor.." Mauwde hij wat vaagjes, en liep naar haar toe en gaf haar eeen vriendschappelijke lik over haar wang, "Ga maar, voor dat er andere katten je vinden" vervolgde hij en draaide zich om met een zwiep van zijn staart, "I-ik zie je wel weer eens" mauwde hij nog over zijn schouder en sprong een struikgewas in op weg naar het kamp toe.

-Topic uit Rustie

Onderwerp: Re: The death raises me za 7 nov 2015 - 19:14

Ze keek hem na terwijl de kater richting kamp ging. Nogsteeds lag haar blik bezorgd. Alsof de kater iets verborg. Waarom zou je geheim houden dat je 'per ongeluk' in de rivier viel. Zelfmoord kon niet, ze kende Rustscar. Toch?

- Flut :/

Onderwerp: Re: The death raises me