Take a walk

Het zonnetje scheen en Dreamwave stapte naar buiten om de zon volledig in te laten werken op haar pels, die een beetje bezweet was van het heen en weer lopen. Het was al aan het einde van de middag en ze vond dat het weer eens nodig was om een van haar wandelingen te gaan doen, gewoon, om alles een beetje te ordenen. Bijvoorbeeld haar gevoelens en de gedachten aan haar overleden mentor, waarmee ze er ook gelijk zelf voor stond. Ze stond nu voor alle zieken die haar hol in zouden komen en haar om hulp zouden vragen, die ze zelf moest behandelen en waarvoor ze zelf de juiste kruiden moest gaan zoeken. De ceremonies waren dan wel weer leuk om te zien, tenzij ze tegen iemand- en dat was gelukkig nog niet gebeurd! – moest zeggen dat hij of zij echt nooit meer krijger kon worden vanwege de verwondingen. Dan zou ze pas echt kwaad op zichzelf zijn. Nee, dan zou ze zelfs helemaal geen medicijn kat meer willen zijn. Iedereen dacht wel dat het leuk en spannend was om medicijn kat te zijn of commandant, maar niets was minder waar. Je had het heel erg druk en kon bijna geen vrije tijd meer maken, laat staan voor katten die graag een jachttochtje wouden doen met je. Net zoals toen met Paintedclaw. Dreamwave glimlachte. Dat was wel fijn geweest, zo’n heerlijk tochtje. Alleen dat met Willowtear achteraf was wat minder, maar ze kende de poes niet genoeg om er een scherp oordeel over te vellen. Dat deed ze trouwens bij geen enkele kat. Je was hoe je was en dat was voor Dreamwave goed genoeg. De groene ogen van de crèmekleurige poes gingen voldaan het kamp door. Ze snorde toen de kits de kraamkamer uitkwamen. Ze zag eentje glippen naar de uitgang van het kamp. Ze zag dat er geen moederkat op hem lette, dus liep ze naar voren. ‘En waar gaan wij naartoe?’ vroeg haar zachte stem. Ze pakte de kitten voorzichtig bij zijn nekvel op en bracht hem naar zijn moeder toe, die haar bedankte met een lik. ‘Kijk wat ik kan,’ zei eentje en hij liet een poging tot sluipen zien. Dreamwave snorde. ‘Goed zo! Over een paar maandjes zul jij ook een goede leerling zijn, daar vertrouw ik op,’ snorde Dreamwave en ze gaf het kleintje een likje. De kitten snorde, keek haar aan en ging toen met zijn broertje spelen.

Met een korte knik was Dreamwave uit het kamp gegaan. Ze keek naar de boom. Ach, ze was nog jong, nog maar een jaartje uit, dus ze kon het gerust nog een keertje proberen. Ze sprong soepel tegen de boom, zette haar klauwen daar gauw in en begon de tocht naar boven. Een paar manen geleden had ze altijd geprobeerd om tot aan de top te komen. Ach ja, waarom ook niet? Hoe verder ze naar boven ging, hoe moeilijker het werd. Haar ademhaling werd uiteindelijk zwaarder en ze probeerde de laatste afstand naar boven de verbreken. Het lukte en ze zat op de hoogste tak. Ze snorde. Ze keek naar beneden. Ze werd er niet echt door geïntimideerd. Ze sprong toen van tak naar tak. Soepel kwam ze steeds neer. Ze schrok van een lijster en verloor hier bijna haar evenwicht mee. Gelukkig kon ze die nog net behouden. Een heerlijke, verse bloesemgeur drong door haar neusgaten en ze snorde. Ze sloot haar ogen en keek naar de lucht. SterrenClan had haar nog niks verteld. Geen bericht, goed bericht, zou ze maar zeggen. Ze liet zich zakken tegen de tak en deed een paar stappen naar voren. Ze zag een lijster en sprong opnieuw. Ze sperde haar kaken wij open. De botten van de lijster kraakten als laatste teken van zijn leven en een teken voor zijn afscheid. De lijster viel dood op de grond en Dreamwave snorde zachtjes. Ze had de lijster kunnen vangen, dat was al wat. Ze was geen goede jaagster, kortom omdat ze hier nooit beroep op had gedaan. En ooit, ooit zou ze haar eigen leerling krijgen. Dan zou ze die van alles leren en zou ze het verhaal van haar mentor vertellen, hoe hij gestorven was en de leerling verzekeren dat ze zelf nooit bij de leerling weg zou gaan, net zoals haar mentor haar dat had verteld toen ze zelf leerling was. Ze sloot haar ogen en beheerste met moeite haar eigen verdrietige gevoelens. Ze moest naar Silverfang’s raad luisteren en het achter zich laten, ook al was het moeilijk. Het was moeilijk om katten die verloren waren achter je te laten. Ze ging liggen en begon zich te wassen.

De jonge Apprentice lag genietend op de grond naast de Apprentice den. Hier had hij gewacht op een beetje avontuur die hij graag wou beleven. Maar er was nog niks gebeurd. De meeste katten waren nu bezig met zijn of haar taken. Hij had nog geen taken, jammer genoeg. Hij wou het liefst heel veel taken op zich nemen. Zoveel als hij aankon! Maar op die tijd moest hij jammer genoeg nog wachten. Hij schudde met zijn hoofd en stond op. Wachten had geen zin. Er ging nu nog niks gebeuren, dat zag je gewoon. Hij kon zich beter nuttig maken door even iets te gaan jagen ofzo. Even keek hij naar de leider den, Duststar stond niet op de steen dus er ging niks bijzonders gebeuren. Hij kon nu wel even gemakkelijk naar buiten gaan. Hij moest gewoon geduldig blijven wachten. Zijn mentor zou er later wel aankomen. Hij liep het kamp uit en keek nog even over zijn schouder. Hij hoorde de stem van een kit die opschepte over zijn stoere vader. Hij grinnikte en liep verder het kamp uit. Eindelijk buiten het kamp snoof hij de heerlijke geur van de wildernis in. Wat een fantastische geur was dat. Hij liep het bos in en keek even omhoog naar de bomen, waar de vogeltjes hard en ritmisch in floten. Het was groenblad, een prachtige tijd dus. Alles was volop in bloei en alles was mooier geworden. Hij genoot hiervan. Hij had geluk gehad dat hij in groenblad eindelijk het kamp uit mocht. Nu kon hij gelukkig deze prachtige tijd beleven. Maar hij wist dat er ook andere tijden waren. Zoals Bladkaal. Dan was het ijskoud en was het voedsel schaars. Maar met zijn geluk kon hij wel gemakkelijk een konijntje vangen ofzo. Hij keek weer voor zich uit en zag nog net op tijd Dreamwave. Bijna was hij over haar heen gestruikelt, wat dan ook erg lomp uitzag. Gelukkig kon hij dat nu ontwijken. Hij ging zitten en glimlachtte naar Dreamwave. Zij was de Medicijn kat van de clan. Iets wat hij mega graag wou worden. Maar hij wist dat die kans gewoon té klein was. "Hey" Hij ging liggen en keek haar vriendelijk aan. Hij wist dat Dreamwave's mentor was gestorven en ze dat nog moest verwerken, dus zei hij daar niks over. Hij snoof de heerlijke geur van de bloesem in. Het was prachtig weer, het zou vandaag gelukkig niet gaan regenen.

Dreamwave schrok op van een stem. Ze keek een beetje verward op. Haar groenige ogen keken naar de grijze kater voor zich. Luckypaw, een kater die zijn naam te danken had aan het geluk van het aantal prooi dat hij ving als hij ging jagen met zijn mentor. Dreamwave wist even niet meer wie zijn mentor was, maar ze zou er vast wel weer opkomen. Soms duurde het gewoon even voor haar om haar gedachten van het aantal kruiden dat ze nog moest hebben in voorraad afdwingen en zich concentreren op wie er voor haar stond. 'Hallo, Luckypaw,' zei de crèmekleurige poes vriendelijk. Daarna keek ze hem een beetje streng aan. 'Luckypaw, heb jij nu geen training met je mentor? Heb je toestemming gehad om het kamp te verlaten?' vroeg ze en ze keek hem streng aan. Als hij die niet had, dan wou ze hem gerust toestemming verlenen en zeggen dat ze hem tegenkwam in het kamp en alvast voorop was gegaan of zo. Een leerling dekken was heel makkelijk en ze had het vaker gedaan om leerlingen uit hun benarde positite te krijgen, alhoewel het niet erg zou zijn om hun hun straf laten doen, zodat ze beseften waarmee ze te maken hadden. Bij Dreamwave kreeg je dan ook maar één keer de garantie om er goed vanaf te komen. En meestal, vast omdat ze de medicijn kat was, durfden oudere katten niks tegen haar argumenten over de leerlingen of de kits in te brengen. Zij was een hogere rang dus moest ze gerespecteerd worden. Dreamwave maakte daar eigenlijk niet veel misbruik van. Trouwens, als er eentje toch het kamp was uitgegaan zonder toestemming, was haar stem, die dan erg streng was, al genoeg om het ontzag voor haar te geven aan de kleintjes. Ze herinnerde zich nog dat ze een kit streng toegesproken had toen die op weg was naar de uitgang van het kamp. De kit was vertrokken naar de kraamkamer met zijn staart hangend en zijn oortjes plat in zijn nek. Niet dat ze het leuk vond om streng te zijn of zo, maar het zorgde er wel voor dat ze respect kreeg. Ze keek op naar lucht. Het was een mooie dag. Ze keek weer naar Luckypaw. Weer was ze hem bijna vergeten omdat ze te veel nadacht. Ze besloot om haar aandacht gefocust te hebben op de grijze kater. Hij was een goed jager voor de Clan en Dreamwave wist dat LuchtClan met Luckypaw grootse plannen had. Het zou alleen even duren voordat de kater dat zelf besefte. Iedereen die in LuchtClan zat en nog aan het begin van zijn of haar leven was stond trouwens een groots toekomst te wachten. 'In elk geval, wil je mee gaan jagen, Luckypaw? Eens zien of we vandaag beiden veel geluk hebben,' zei de poes en ze glimlachte naar Luckypaw.

(Sorry voor de kortheid, moet weer een beetje inkomen met Dreamwave)

Relaxt keek hij naar een vogeltje dat maar door bleef zingen. Kort grijnsde hij. Hoe zou het zijn om te kunnen vliegen en je vleugels uit te spreidden. Zodat je hoog in de lucht was, en alles kon zien. Alsof de hele wereld voor je voeten lag. Hij keek terug naar Dreamwave, die iets tegen hem zei en knikte. Daarna begon hij met praten. "Ik heb geen mentor, die moet ik nog krijgen" Antwoorde hij op haar vraag. Hij grijnsde en keek even verbaasd op. "Moet ik toestemming vragen..?" Hij had geen idee dat hij dat moest doen, misschien moest hij dat doen als hij een mentor had. Maar nu toch nog niet..of wel soms? Hij keek terug naar de vogel, maar deze zat er jammer genoeg niet meer. Nu zocht hij iets anders, om naar te kijken. "In elk geval, wil je mee gaan jagen, Luckypaw? Eens zien of we vandaag beiden veel geluk hebben" Vroeg Dreamwave aan hem. Hij knikte en sprong meteen op. "Dat lijkt me een goed idee" Hij snoof in de lucht en keek even geamusseerd naar Dreamwave. Daarna keek hij naar de bosjes en snoof even. Daar was een konijntje. Hij dook inelkaar en sloop naar het konijntje, net dichtbij schoot hij de struiken in en beet zo in het nekje van het konijntje. Hij grijnsde. Zijn geluk was altijd goed. Er waren niet eens takjes op de weg waar hij gelopen had. Dus hij had geen enkel geluidje gemaakt. Hij grijnsde, en kwam terug met een dode konijntje in zijn bek. Daarna legde hij het op de grond en gooide er wat aarde overheen, zodat andere dieren het niet zouden vinden. Daarna keek hij naar dreamwave. "Dreamwave.." Vroeg hij op een vragende toon. "Hoe is het eigenlijk om Medicine cat te zijn?" Hij ging zitten en keek haar nogal vragend aan, maar ook een tikkeltje nieuwschierig. Hij wou maar al te graag weten hoe het was om een medicine cat te zijn. Mischien dat hij dat ook wel eens wou zijn, of deputy natuurlijk.