Like it never stopped

Onderwerp: Like it never stopped wo 13 jan 2016 - 17:46

Water overweldigde haar weer eens. Haar longen deden pijn van het inhouden van d'r adem, om zich heen zag ze alleen maar doorzichtige vloeistof. Water. Altijd weer dat water dat het leuk vond om haar weer te komen plagen in d'r dromen. Ze raakte in paniek, al wist ze dat dat de pijn alleen maar erger zou gaan maken. Haar longen begonnen te branden en ze had de neiging om haar bek gewoon open te doen, hopend dat ze iets van lucht kon pakken. Uiteindelijk had ze geen kracht meer en werd alles zwart voor d'r ogen.

In haar Den lag de Medicine Cat te woelen en te draaien. Ze hielt haar adem in, niet doorhebbend dat het allemaal alleen maar een droom was. Tevens had ze niet door dat ze ondertussen één van haar patiënten aan het trappen was.

[Creamyfrost only pls<3]

Onderwerp: Re: Like it never stopped wo 13 jan 2016 - 18:21

Hij werd er wakker van. Eerst drong het nog niet zo tot hem door, maar op een gegeven moment raakte het zijn onderbewustzijn. Er was iets veranderd, iets in zijn omgeving. Meteen flitste zijn lichtblauwe ogen open en tilde hij zijn kop op. Zijn blik gleed naar Honeyscent, zijn beste vriendin. Er trok een bezorgde frons in zijn voorhoofd terwijl hij snel overeind kwam en naar haar toe trippelde. “Honeyscent?” Zijn stem klonk warm en geruststellend terwijl hij zijn neus in haar vacht duwde. “Het is al goed.” Fluisterde hij. “Wordt wakker Honeyscent.” Het ging beter met hem. Langzaam aan kon hij weer wat prooi binnen houden en begon zijn vacht weer wat te glanzen en dat maakte hem ook helderder. Hij was niet meer zo afwezig als eerst.

Onderwerp: Re: Like it never stopped vr 15 jan 2016 - 14:02

Ze probeerde adem te halen, maar het lukte niet. Haar longen zaten dicht, haar bek ging niet meer open en iets blokkeerde haar neus. Ze voelde hoe het leven langzaam uit haar lichaam gleed, totdat ze opeens een stem hoorde. Een stem die haar zo bekend voor kwam, een stem die ze uit duizenden zou herkennen. Waarom was Creamyfrost hier? Als hij niet snel weg ging, zou hij ook nog verdrinken. Ze reikte haar poot uit, probeerde hem te waarschuwen dat 'ie uit het water moest gaan, maar er kwam geen geluid uit. Ze kreeg nog steeds d'r bek niet open. Langzaam drong het tot haar door wat er tegen haar gezegd werd. Haar blauwe ogen gingen open en voor het eerst in deze helse nachtmerrie kreeg ze haar bek open. "Creamy!" schreeuwde ze, terwijl het water haar bek en d'r longen instroomde.

Met een schreeuw schoot ze overeind. Haar oortjes lagen plat in d'r nek en d'r pupillen waren groot van angst. Ze haalde gehaast adem en hoestte een paar keer. Haar longen deden pijn en ademen leek een hele opgaven te zijn. Ze keek in paniek om zich heen en merkte Creamyfrost bij haar op. "Wat is er gebeurd?" miauwde ze zachtjes, haar stem schoor van de slaap.

Onderwerp: Re: Like it never stopped ma 18 jan 2016 - 21:33

Creamyfrost
"CAN YOU LOVE MY WEAKNESSES?"

Hij sloot zijn ogen en probeerde het nare geluid die ze maakte te negeren. Het deed hem pijn als ze zo van streek was en dan moest hij echt opletten dat zijn eigen ademhaling niet versnelde. Hij moest rustig blijven en niet in paniek raken. Zijn ogen schoten open en zijn oren in zijn nek toen ze opeens schreeuwde. Hij hijgde zachtjes toen ze eindelijk echt wakker leek te worden en daarmee ook de last van zijn schouders viel. Hij wist waar ze over gedroomd moest hebben, het kon niet anders dan dat het haar bijna verdrinking was geweest. Iets waar hij zich nog steeds schuldig over voelde, omdat hij haar niet op tijd uit het water had kunnen halen. Hij had haar niet leren zwemmen en dat had hij wel moeten doen. Ze had het hem gevraagd en ook daarin had hij gefaald. Soms leek het wel alsof hij niets goed kon doen. Hij deed een paar keer zijn bek open en dicht toen ze vroeg wat er gebeurd was. “Je had een nachtmerrie denk ik.” Mompelde hij toen zachtjes. Zijn oren begonnen wat te hangen terwijl hij schuldbewust naar zijn voorpoten keek.

Onderwerp: Re: Like it never stopped za 23 jan 2016 - 14:02

Haar blauwe oogjes richtte zich op de grond toen Creamyfrost uitlegde wat er aan de hand was en ze kon niet voorkomen dat haar ogen wat vochtig werden. "Het spijt me, Creamy," miauwde ze zachtjes. Ze voelde zich nog steeds niet helemaal geweldig, haar keel deed pijn en ze had een zwaar hoofd door het spontaan wakker worden. "Heb ik je pijn gedaan?" vroeg ze aan de kater. "Het spijt me zo, ik dacht dat de nachtmerries eindelijk op waren gehouden," een traan rolde over haar wang heen. Ze had gehoopt eindelijk rust te hebben, maar ze leek nog steeds elke avond te verdrinken. "Ik weet niet wat ik er tegen moet doen, nu Whisperwind weg is voel ik me zo rusteloos hier. Alsof ik niet goed genoeg ben om hier alleen te zitten," miauwde ze zachtjes, terwijl ze in een spontante uiting haar kop in de vacht van haar vriend duwde.

Onderwerp: Re: Like it never stopped zo 24 jan 2016 - 10:56

Hij keek wat geschrokken op toen hij merkte hoe ontdaan ze er van was. “Honey.” Zei hij zacht, zijn stem klonk warm terwijl hij bij haar in haar nest stapte. Hij krulde zich om de sneeuwwitte poes heen en gaf een lik over haar oor. “Jij bent mij geen excuses verschuldigd. Je hebt me geen pijn gedaan en dat zal je ook nooit doen.” Hij keek haar aan en volgde de traan die over haar wang rolde. “Jij bent een geweldige medicine cat. Ik weet zeker dat Whisperwind heel trots op je is.” Zijn stem trilde ietsje toen hij de naam van zijn andere vriendin uitsprak. Hij miste haar verschrikkelijk, maar Whisperwind was uit vrije wil vertrokken en dat moest hij leren accepteren. Zachtjes likte hij de tranen weg, waardoor een zoute smaak zijn bek vulde. “Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is en het soms eenzaam voelt, maar je hoeft je niet alleen te voelen. Er staat een clan helemaal achter je en ook StarClan staat achter je. Dat is niet voor niets Honey, het betekend dat je er klaar voor bent.” Hij legde zijn kop op haar rug. “En als je daar ooit aan twijfelt vraag het dan, er zijn genoeg katten die jou het tegendeel kunnen bewijzen van hoe je je op dat moment voelt.” Hij tilde zijn kop weer op en keek haar weer aan. Zijn blik probeerde voorzichtig die van haar te vangen. “En anders kom je maar naar mij toe.” Fluisterde hij.

Onderwerp: Re: Like it never stopped