The end of the White Lion [Clanevent]

De geur van RiverClan was duidelijk aanwezig, dus toen Sweetheart meldde dat ze deze niet rook keek Thorn met een frons op haar gezicht op. Wat was dat nou weer voor onzin? Je kon het makkelijk ruiken. Thorn zat dichtbij Whitelion, dus ze kon het makkelijk ruiken, maar Sweetheart had haar neus in zijn vacht geduwd om te ruiken, was haar neus kapot of zo? "Ik denk dat je je neus beter eens in zijn vacht duwt, voordat je onnodige vragen stelt." miauwde Bark en Thorn knikte waarbij ze de ander met getuite lippen en opgetrokken wenkbrauw opkeek - haar bitchlook. "Misschien moet je even langs de Medicine Cat den gaan?" vroeg ze op een zoete toon. "Want ik denk dat je een beetje verkouden bent." vervolgens keek ze de poes met een blik vol irritatie aan. "Mijn mentor is dood, en jij begint iemand te beschuldigen van een leugen. Heb je geen respect voor Whitelion of zo?" beet ze de ander toe en hoofdschuddend draaide ze zich om naar Barksound, waarbij ze haar staart langs zijn poten liep gaan. "Ongelooflijk," fluisterde ze zachtjes waarbij ze haar ogen rolde.

Northernlight werd verveeld wakker en liep de nursery uit de kleine kit achterlatend. Konden ze niet stiller praten als zij haar middagdutje deed. Ze zuchtte diep en keek met verontwaardigde blik naar het midden van het kamp. Oh wie was er nu weer dood. Ze keek hoe Barksound aan het zwetsen was en ging er naast zitten haar zus gewoon een dauw gevend. Verbaast keek ze op naar de uitbarsting van Thorn en drukte haar neus in de vacht van Whitelion en trok haar neus smerig op en stapte achteruit nadat ze de woorden 'may the starclan lead your path' te hebben gesproken geluidloos. 'Waarom ruikt hij naar Riverclan?' Ze trok haar neus op en keek in afkeer naar het dode lichaam.

Andere katten kwamen erbij en Frost keek ze aan. Het werden er steeds meer en ze stond eigenlijk op het punt om weg te gaan toen Sweetheart een stel woorden zei die haar aandacht trokken. De blik die Frost gaf was duidelijk. De poes moest haar bek houden. Barksound zou niet liegen. Hij was een loyale warrior. Toen de apprentice begon over de geur die er duidelijk wel was knikte ze naar haar. De poes had gelijk. Ze zei het misschien op een wat botte toon, maar de geur was er duidelijk. Ook zij kon het ruiken. "Wat Thornpaw wil zeggen," kort keek ze naar de oudere apprentice. Daarna keek ze de poes aan. "de geur is er." Het klonk wat streng, maar zo kon ze zijn. De nette poes kon verschrikkelijk zijn als het nodig was. Ineens voelde ze een harde duw tegen haar schouder en ze zette geschrokken een poot neer om in evenwicht te blijven. Haar blik ging naar haar brutale zus. Zij was heel anders dan Frost. Na haar woorden keek ze Sweetheart strak aan. "Kijk nou eens", zei ze en ze trok kort haar mondhoek op. Haar strenge blik was wel al snel weer terug.

Spottedwish rolde met haar ogen en kon een zucht van irritatie niet onderdrukken bij het aanzicht van de kibbelende katten. "Stelletje kittens," miauwde ze terwijl ze naar voren wandelde en de ruzie makende katten venijnig aankeek. "Volgensmij gaat het er nu om dat Whitelion dood is en niet wie of wat de oorzaak hiertoe was. Laat dat maar aan de medicine cat over. Daarbij is het nu aan de familie om te rouwen, en volgens mij belemmeren jullie hen nu. Dus, als jullie nu even kunnen laten zien dat jullie deftige en nette katten zijn, houd dan gewoon je bek nu eens dicht. Starclanverdomme." Haar stem had net zo streng en bevelend als die van Lionroar geklonken terwijl haar felle amberkleurige ogen diezelfde uitstraling hadden als de kattin waarnaar ze vernoemd was, Spottedleaf. Alhoewel Whitelion nooit haar favoriet was geweest kon ze het toch niet laten om lichtelijk geïrriteerd te geraken. Want serieus, het enige waar die katten hier goed in waren was van een muis een olifant maken. Whitelion was dood, of het nu kwam door Riverclan of niet was nog niet van belang. Nee, hij was dood. En stiekem was dat voor haar het belangrijkste.

Een witte kattin keek wazig voor zich uit. In haar ogen lag de vraag die nu door heel het camp spookte. Ze hield zich afzijdig, maar dacht na over die vraag. Waarom nam Starclan net Whitelion weg? Coldprayer keek naar boven. Naar de wolken die hun triestige witte vlokjes lieten vallen. Ze sloot haar ogen. "Vergeef Whitelions zonden en neem hem tot U," fluisterde ze met haar rauwe stem. Elke kat had zonden begaan geloofde ze. Niemand was onschuldig of heilig, daarom bad ze maar tot Starclan dat de deputy's zonden zouden worden vergeven. Ze trippelde naar voren. "...en volgens mij belemmeren jullie hen nu. Dus, als jullie nu even kunnen laten zien dat jullie deftige en nette katten zijn, houd dan gewoon je bek nu eens dicht. Starclanverdomme." Haar wazige blik schoot naar Spottedwish. Daarna daalde die weer neer op het dode lichaam. Coldprayer drukte haar roze neusje in zijn vacht. "Ik hoop dat je vrede hebt gevonden." Daarna stapte ze weer naar achteren en verdween in de warriors den.

Whitelion was dood en Crowcall wist niet wat ze moest voelen. Ze zou er misschien aan gewend moeten zijn, maar het bleef toch vreemd om een dood lichaam te zien. Iets waar zo kort geleden nog leven in had gezeten, dat had bewogen, gepraat, gedacht, gevoeld. En nu was het leeg. Ze wist dat hij een moordenaar was geweest. Of liever gezegd, ze wist dat Lionroar géén moordenaar was, dus dan moest hij het wel geweest zijn. Ze had hem een beetje eng gevonden. Ze had hem zeker niet als leider willen hebben. Dat hij nu weg was maakte haar dan ook niet bijzonder verdrietig, al werd ze er zeker ook niet blij van. Het waren de reacties van andere katten die haar een brok in haar keel gaven. Whitelion was geen lieve kat, maar er waren genoeg katten die van hem hadden gehouden. Hij had kittens, hij had apprentices, hij had vrienden. Crowcall kon er niet goed tegen katten verdrietig te zien. Ze zag Wolverinebite naast het lichaam zitten, zijn snuit in de vacht van zijn vroegere mentor. Crowcall had die kat zo ongeveer gehaat, maar nu kreeg ze bijna medelijden met hem. Ze had hem nog nooit zo emotioneel gezien. Ze had het gevoel dat een kat als hij er nooit zo emotioneel uit zou mogen zien. Het gaf haar een ongemakkelijk gevoel.
RiverClan werd beschuldigd. Natuurlijk. Er moest altijd een schuldige aangewezen worden. Zo ging het altijd. Één of een paar katten deden iets stoms en hun hele clan moest boeten. Crowcall gromde zacht. Spottedwish probeerde een einde te maken aan de discussie. Crowcall staarde haar aan. Ze was schrok er bijna van hoe zeer Spottedwish op dit moment op haar eerste twee mentoren, Spottedleaf en Lionroar, leek. Ze waardeerde haar grove taalgebruik niet erg, maar verder kon ze de poes alleen maar gelijk geven. Wraak, vergelding, het leek wel alsof dat het enige was waar sommige katten aan konden denken. Ze besloot maar even weg te gaan. Ze was geen familie en al helemaal geen vriendin van Whitelion, dus ze kon maar beter ruimte maken voor katten die meer om hem gegeven hadden dan zij.

De grote kater mengde zich in de menigte, Hij wist wat er aan de hand was Whitelion de deputy was dood gedwongen om Deathberrys eten walgelijk gewoon die Vissen vreters hadden zich dit keer echt laten zien, Geen respect niks ze hadden hem vast gedwongen White was een sterke kater en liet ze zich snel gek maken, of ja dat hoopte hij zo goed kende hij hem niet maar en veel verrouwen had hij niet in hem maar wel in Everstar, Timber nam plaats naast zijn zus knikte beleefd naar haar en keek de menigte eens goed rond er waren veel katten aanwezig, niet zo gek ook als de Deputy dood in het kamp ligt het zou pas respectloos zijn als er geen katten kwamen opdagen, De kater gromde zachtjes hij hoorde van alles wie word de nieuwe deputy wie's schuld was het Timber deed moeite zich in te houden hij kon geen woede aanvallen hebben niet nu, Timber gele ogen vielen op het dode lichaam van de grote wite kater hij wist niet hoe hij zich moest voelen Whitelion was niet zo geliefd dat was waar Timber had ook weinig vertrouwen in hem maar goed hij had ook niet zo mogen sterven plus hij had veel familie in windclan en ook al had hij niet veel met de witte kater hij wilde wel zijn respect tonen naar hem zijn dood de manier waar hij gestorven is was...Echt walgelijk en zeilig zoo zeilig 'May straclan light you path' mumpelde de grijze kater zachtjes en sloot zijn ogen knikte even in de righteing van de kater en deed ze weer open, Met een koude blik keek hij weer de menigte door, en nam wat afstand om zijn famile en katten die hem beter kende wat ruimte te geven hij keek even naar sweet en knikte weer eens en stond op al bleef hij wel dicht bij de menigte, Hij was wel nieuwsgierig wat er nu ging gebeuren al voorspelde hij niks goed.

Ondanks de afstand die de jonge kattin bewaarde kon ze het grootste gedeelte van het geruzie nog volgen. Zenuwachtig drukte ze haar oren in haar nek waarna ze snoof. Het was haar broer die was overleden en ze wou niets met het geroezemoes te maken hebben. Als ze een beetje respect hadden voor de familie en vrienden van Whitelion zouden ze dat ergens anders voortzetten. Natuurlijk wou ze wel weten wat er met haar broer gebeurd was, maar nu niet. Nu wou ze in vrede en rust afscheid van hem kunnen nemen. Het liefst had ze zich naast zijn witte vacht opgekruld en de rest van de dag niet meer bewogen. Dat betekende ook dat ze meer van het geruzie mee zou krijgen. Dat kon ze niet aan. Een zwaar gevoel zorgde ervoor dat de zes manen oude kitten haar kop neerlegde. Doodstil lag ze daar dan, starend in het niets. Ineens nam ze een bekende stem waar, die van Spottedwish. Een kat waarmee ze wel eens gesproken had als jonge kitten. 'Stelletje kittens,' miauwde de kattin wat Oceanpaws aandacht prikkelde. Haar blauwe ogen, waarin de tranen prikten keken de kattin nieuwsgierig aan. Wat zij niet had kunnen zeggen, kon de warrior duidelijk wel. 'Volgens mij gaat het er nu om dat Whitelion dood is en niet wie of wat wat de oorzaak hiertoe was. Laat dat maar aan de medicine cat over. Daarbij is het aan de familie om nu te rouwen, en volgens mij belemmeren jullie hen nu. Dus, als jullie nu even kunnen laten zien dat jullie deftige en nette katten zijn, houd dan gewoon je bek nu eens dicht. Starclanverdomme.' Vervolgde ze streng. Oceanpaw stond voorzichtig op waarna ze naar Spottedwish toe strompelde. Langzaam ging de jonge kattin naast haar zitten en drukte dankbaar haar neus tegen de gevlekte warrior aan. 'Dankje Spottedwish,' fluisterde ze met gebroken stem. Haar kopje liet ze even hangen waarna ze naast de kattin ging liggen. Het liefst liep ze nu naar Brindleleaf toe. Alleen wou ze haar mentor niet storen terwijl ze met haar zoontje en Lizardpaw bezig was. Daarbij verdiende haar nichtje ook troost. Haar vader was immers nu ook naar Starclan verhuisd. Iets dat nooit leuk was. Ondanks het feit dat Oceanpaw wist dat Whitelion niet altijd de juiste keuzes had gemaakt en ook een keer haar als kitten licht had verwond, hield ze van hem. Het bleef haar familie, en dat zou hij ook altijd blijven ook. Haar kopje verborg ze in Spottedwish haar vacht waarna ze de tranen uit haar ogen voelde druppen. Al kende ze de warrior niet super goed, ze kende haar beter dan vele andere katten, katten die nauwelijks respect hadden getoond met hun geschreeuw en gestres. Een paar katten leken naar Spottedwish haar preek wat netter te spreken. Al wist ze niet zeker of iedereen haar had gehoord. Afscheid werd er door sommige genomen zonder zich te verwikkelen in de discussie. 'Spottedwish?' Murmelde de kattin voorzichtig. 'Is dit hoe jij je voelde toen Lionroar weg moest?' Fluisterde ze onrustig. Gespannen haar adem inhoudend.

Rushingghost liep gespannen het kamp binnen, want hij hoorde aardig wat ruzie en hoorde woorden als Riverclan, dood en Whitelion. Het zal toch niet waar zijn, Whitelion gedood door Riverclan?. Toen hij veel katten rondom een grote witte lichaam zag, werden zijn ogen zwaar van de tranen. Een sterke en lieve Deputy dood. Ook al was niet iedereen het met hem eens, maar hij mocht Whitelion enorm. Hij heeft fouten gemaakt, maar dat doen alle katten. Ook hij. "Niet weer een deputy dood. Is hij echt vermoord door Riverclan?" jammerde hij. Terwijl hij dat zei, liep hij met gebogen kop naar Whitelion en raakte hem aan met zijn snuit. Maar hij deinsde achteruit toen hij de geur rook. Hij rook de geur van Riverclan, maar ook een vreemde geur die hij niet thuis kon brengen."Wat is die vreemde geur bij hem?? Ik ruik naast Riverclan nog een onbekende geur." Hij keek rond en zag paar katten verbaasd kijken, maar velen bleven doorgaan met ruzie maken. "Kunnen jullie ophouden met dat geruzie, want dit is gewoon hartstikke respectloos tegenover onze vermoorde Deputy." Rushingghost zei tegen Whitelion "May Starclan light your path!"

Een preek van Spottedwish kwam omhoog en eigenlijk werd de blik van Frost er alleen maar pissiger ervan. De blik verzachtte toen ze merkte dat ze zichzelf gewoon had laten gaan. Haar meestal rustige karakter kon ook wel een breken. Kort keek de poes naar Spottedwish deze keer zachter. Ja ze kon merken hoe ze zichzelf had laten gaan. Ze stond op keek Sweetheart even aan en knikte naar haar. Haar manier van sorry zeggen, maar zij was natuurlijk niet te grof geweest. Wel wat grof en dat gaf ze nu toe. Een zucht kwam uit haar mond. Nog één keer keek ze naar de dode deputy en daarna draaide ze zich om. De vele katten die zich hadden verzameld viel haar nu pas op. Zij had Whitelion niet goed gekend. Anderen hadden hem gehaten of van hem gehouden. Nee zij geen van beide. Met een draai draaide ze weg en duwde Timberwolf en haar zus Northernlight wat aan de kant om er langs te kunnen. Niet bot of zoiets. Ze wou er gewoon even langs. Het was een aardige duw geweest. De poes wou weg voordat ze zich opnieuw liet gaan in de ruzie. Zodra ze uit de menigte was ging ze weer op zoek naar haar den.

Haar kop ging steeds heen en weer nadat Sweetheart begon over de geur en problemen zocht met de rest. Hoe kon een kat zoiets zeggen tijdens een rouwceremonie? Maakte ze zich daar alleen naar zorgen om? Gelukkig kwam Spottedwish de heisa stillen en daar was Angel meer dan dankbaar voor. Pas nadat Coldplayer bij Whitelion aankwam besefte de zwartwitte poes dat ze nog mee moest doen. Ze stapte naar voren en drukte haar neus in de flank van de witte oude Deputy. "May StarClan light your path..." murmelde ze tegen het lichaam de krachtige woorden. Ze zwiepte met haar staart, draaide zich met een ruk om en trippelde weg. Richting de Nursery.

- Angel is topic out

Ruzie. Silhouetteheart keek toe hoe Sweetheart ervan langs kreeg toen ze ongeveer hetzelfde vroeg als hij had gedaan. Enkel had ze het wat anders verwoordt. Ook hij had eerst niet de geur van Riverclan geroken, misschien omdat hij blijkbaar te vaak in de andere territoriums kwam en daardoor de geuren voor hem niet meer uitmaakte. Het was allemaal een pak nat voor hem, iedereen die hij tegenkwam. Whitelion niet en die moest nou net doodgaan. Silhouette moest bijna overgeven toen Spottedwish de baas ging spelen en hij draaide zich om. Hij had geen zin meer in deze rotzooi waar hij al zo lang in zat. Hij zag wel wat het werd, oorlog of vrede. Het maakte niet uit, ze gingen toch dood. Altijd. Al wou je dat niet. Silhouetteheart dook de schaduwen weer in en wierp nog een blik op Whitelion's lichaam. ''Ik had beter verwacht''. Toen glipte hij het Camp uit, van plan om zijn brein eens te luchten.

Lizard werd deels tegengehouden toen Brindleleaf plots naast haar verscheen, met achter haar Quietpaw. Ze snikte zachtjes en schudde haar kopje toen Brindleleaf haar probeerde te troosten. Haar vriend mocht haar zo niet zien. Ze wilde hier weg, weg bij het lichaam van haar vader, zo ver mogelijk en zo snel als ze kon. “Wil je afscheid nemen Lizardpaw? Ik weet dat het moeilijk is.” Ze schudde stevig haar kopje en trok zichzelf los uit Brindleleaf's greep. Zonder verder iets te zeggen stoof de apprentice weg richting de Medicine den. Met elke stap die ze verder weg zette leek het alsof haar ogen zich steeds meer vulden met tranen.

Lizard out

Een kleine maar warme glimlach verscheen op zijn gelaat toen zijn moeder met haar wang langs de zijne streek. Zelfs in tijden als deze liet ze toch altijd weten dat ze er voor hem was, en hij stelde het op prijs. Het gekibbel tussen zijn Clangenoten vulde zijn oren. De geur van Riverclan had volgens Barksound rond het lichaam van Whitelion gehangen, maar Sweetheart kon de geur niet opmerken en dus ontstond er bijna een soort ruzie over de theorie dat een Riverclanner Whitelion gedood had. Dat was nu wel voor een andere keer, want hij kreeg Lizardpaw in het oog. Zijn moeder zag haar ook en zei dat hij mee moest komen, wat hij ook netjes en in stilte deed. Het gekibbel rondom de dood van Whitelion was iets dat zijn vriendin vast niet kon gebruiken. Haar moeder probeerde de Medicine Cat Apprentice gerust te stellen, maar de jonge kattin verlangde naar stilte. Het brak Quiet's hart om haar zo te horen snikken, en toen ze zichzelf weg trok uit zijn moeder's greep en wegrende, ging hij achter haar aan. Iemand moest bij haar zijn.

- Topic uit.

Onderwerp: Re: The end of the White Lion [Clanevent]