Starclan be damned

Onderwerp: Starclan be damned ma 14 dec 2015 - 13:41

Het was alweer een tijd geleden geweest dat de zwart witte kattin echte vreugde had mogen meemaken. Ze leek de laatste tijd helemaal niet zoveel aanwezig te zijn. Zowel fysiek als mentaal. De grootste gedeeltes van haar tijd spendeerde ze in nabijheid van de thunderclan border. Zoekend naar haar zoon maar hem niet vindend. Ze vroeg zich af wat Tallpaw nu weer in zijn hoofd gehaald had en wat zijn beredenering was voor het zo belachelijk links laten liggen van de door haar opgestelde regels. Het maakte haar ziek en zwaar geirriteerd. Wat mede de rede was dat ze zichzelf maar niet in het kamp liet zien. Men zou het aardig snel merken aan haar en tja. Ze had al problemen met het hele gezag hier van Shrewstar en Innerghost. Laat ze het nou maar niet erger maken voor zichzelf nietwaar?
-Open

Onderwerp: Re: Starclan be damned di 15 dec 2015 - 0:40

Ugh, ongemakkelijk. Het leek alsof hij de enige was die op dit moment zicht had op Sinclaw, die een beetje voor zich uit zat te staren. Dat kon maar één ding betekenen: de verschrikking die je gedachten bezat, piekeren. Het constante nadenken over dingen die er niet toedoen, of waar je helemaal niet over na wil denken. De meeste katten hadden er last van, vaak vlak voor het slapengaan werd je geteisterd door opdringerige gedachten die je vervolgens niet los lieten en daardoor je hele nachtrust verpestten. Op dit moment leek het aan hem om Sinclaw uit haar gedachten te halen, al had hij geen idee of dat het juiste was om te doen. De kattin stond er nogal bekend om dat ze een tikkeltje... opvliegend was. Hij had geen zin in een poes die boos op hem was, puur omdat hij een keer aardig probeerde te doen. Toch verzette hij zijn tegenzin en liep op haar af. "Sinclaw?" probeerde hij haar aan te spreken. Eens kijken of ze nog aanspreekbaar was.

Onderwerp: Re: Starclan be damned wo 23 dec 2015 - 18:20

Sin had echt geen behoefte aan aardig en vriendelijk zijn. Haar bui was nog donkerder en zwaarder dan vaker en dat allemaal vanwege haar verdomde zoon die niet nadacht bij wat hij deed en haar nu ook nog eens geen spoor van contact gaf. Het was belachelijk, zo had ze Tallpaw niet opgevoed, alhoewel.. ze had hem nauwelijks opgevoed, niet dat zulke kleine details uit zouden moeten maken in het leven van de thunderclan apprentice. Zijn hele leven zou in het belang moeten staan van zijn moeder, zij was immers heilig en het werdt hoog tijd dat ze hem dat eens goed duidelijk zou maken. Voor zze echter op kon staan om haar plan uit te voeren en naar de thunderclan grens kon stappen werdt ze alweer tegen gehouden, het zou toch eens niet, dit maal was het de rossige kater die ze herkende als Swiftdriver. Hij was zo goed als het dubbele van haar leeftijd, wat vast en zeker zou betekenen dat ze wel weer respectvol zou moeten zijn, amazing. Met een gedesintereseerde blik in haar gele kijkers staarde ze dan ook naar de warrior terwijl haar staart heen en weer zwiepte. "Ja?" Mompelde ze droogjes. "Dat is mijn naam, een wonder dat iemand die weet zeg." Kom nou kom nou. Sin je hebt niet de moeilijkste naam. Zelfs iemand die zichzelf 100 passen boven jou zou voelen zou die naam toch moeten weten. Beetje jammer nou weer.

Onderwerp: Re: Starclan be damned vr 25 dec 2015 - 22:27

Sinclaws blik zei eigenlijk al genoeg: ze had geen zin in wat hij ook te zeggen had. Dit begon al behoorlijk goed. Toen hij haar naam uitsprak, kreeg hij alleen een sarcastische reactie terug, maar hij trok het zich niet teveel aan. "Een wonder?" herhaalde de kater quasi-verbaasd. "Volgens mij ben je aardig berucht in de Clan." Hij had enkel geruchten gehoord, maar van wat hij gehoord had, was ze niet de vriendelijkste katten. Een tikkeltje achterbaks, maar wie was hij om zoiets te zeggen? Hij mocht dan al een behoorlijke tijd in de Clan zitten, verheven boven de rest voelde hij zich niet. Wat dat betrof, voelde hij zich zes manen oud. "Maar goed, ik wil je mysterieuze, eenzame wolf-act niet verstoren," vervolgde hij toen maar. Het was wel duidelijk dat de kattin iets beters te doen had, al leek ze eerst een beetje opgesloten in haar eigen gedachten. Iets in zijn achterhoofd zei echter dat ze iets stoms zou gaan doen. Moest hij haar tegenhouden? Hij wist niet eens wat ze van plan was. Daarbij was ze alles behalve zijn verantwoordelijkheid.

Onderwerp: Re: Starclan be damned di 29 dec 2015 - 16:16

"Berucht, dat valt toch nog wel mee?" Mompelde ze en duwde haar lichaam langzaam iets omhoog. Ja ze was niet Shadowclans favoriet maar hey, ze had tot nu toe niets opzettelijk fout gedaan, tenminste niets wat de clan kon weten, behalve dan dat ze lieve kleine littlestream aan had gevallen maar godsamme dat beest had haar lopen irriteren dus dat vondt Sinclaw ook volledig rechtmatig. Swiftriver wist gewoon niet waar hij het over had, dat bleek maar weer. Dus wie was zij dan om hem niet even goed bij te leren. Met een harde ijskoude blik staarde ze de kater aan. "Eenzame wolven sterven Swiftriver. Eenzame katten daarintegen." Met een gaap rekte ze zich uit. "Doen het naar horen zeggen pittig goed." Ze sloeg haar staart heen en weer en gaf een lik over haar poot. "Was dat al wat je mij kwam melden?'

Onderwerp: Re: Starclan be damned