A bird of prey

Ace was even weggeweest naar de Elders en de kittens. Deze kregen nu veel aandacht met de ziekte die rondging. Met wat geluk zouden die er zonder al te veel verlies van af komen. Hij had naar zijn gevoel al te veel katten naar Starclan zien gaan. Maar goed, hij had hier geen tijd om zielig te zitten doen. Het was tijd voor actie. Met zijn altijd goede humeur liep hij dus terug naar zijn den, zijn kruiden ingepakt in een stel bladeren zodat ze veilig bleven. De grijze kater kende de weg naar de den zonder er over na te denken. Jammer genoeg betekende dit ook dat hij dit deed zonder na te denken. Wat ervoor zorgde dat hij wederom zijn kop stoot tijdens het naar binnen gaan. Fronsend keek hij naar de ingang. Waarom was dat ding ook zo klein? Heel dat plafon was veel te laag naar zijn zin. Natuurlijk waren de meeste bewoners ook gemiddeld of minder daarvan, maar hij was nu eenmaal een reus en had zijn ruimte nodig. Hij had dus ook een stijve nek van heel de tijd gebukt lopen. Ooit ging hij nog die den renoveren. Op het moment was de achterkant wel hoog, gemaakt van een stel rotsen die er al heel lang lagen, de rest gewoon van bramen stengels zoals de meeste dennen. Als ze die bramen gewoon op konden heffen en wat stenen onder gooide was het al geregeld. Ach, dat was voor later als hij vrije tijd had. Hij was dus ook verder gelopen en zag ineens tot zijn verbazing een apprentice zitten. Canary als hij goed gokte. Deze was aan zijn kruiden aan het ruiken. Echter merkte zij hém nu ook op en schrok naar achteren, waardoor ze ook enige stapeltje omgooide. Wat gehaast stapte hij naar voren en greep de kattin bij haar nekvel, iets wat geen pijn deed. Hij tilde haar zonder enige moeite op en zette haar veilig weg waar ze niet omringt was door breekbare dingen. "Rustig maar, ik wou je niet uit je studies halen" Er zat een ondeugende blik in zijn ogen. Hierna bekeek hij echter de schade van het avontuur. "Nu je hier toch bent neem ik aan dat je het niet erg vind alles mee goed te leggen?" Hij grijnsde even. Nee, van hem kwam je niet zomaar af.

De apprentice stribbelde tegen maar het was weinig moeite voor de grote kater. Hij was erger gewend dan wat gespartel. Daarbij had hij het niet kunnen riskeren dat Canary op een van de planten was gaan staan. De meeste waren immers gedroogd en zouden verkruimelen als je ze zo grof behandelde. Planten hadden ook liefde nodig. En een grote logge kat als hijzelf had dat op de harde manier moeten leren. Toch keek Ace tevreden toen de gevlekte poes deed wat er van haar gevraagd word en even geduldig bleef hij kijken. Hij had nog een apprentice nodig, en hoewel hij zeker wanhopig genoeg was eerste de beste met het achtervoegsel -paw te pakken, wou hij het goed doen. Bij de uiting kwam Ace dichterbij en bracht zijn kop naar de bladeren. Waarna hij geschokt naar de poes keek. "Oh nee, je hebt gelijk" Sprak hij alsof dit een verschrikkelijke nieuwe ontdekking was. Maar zijn act viel al snel toen hij begon te grinniken en door zijn poten heen zakte. Zo was hij evengroot als de poes. "Het zijn wel gedroogde bladeren, die zijn niet zo spannend" Even schoof hij met zijn poot twee op elkaar lijkende bladeren uit elkaar. "Ruik even aan beiden, de linkse ruikt scherp, de andere milder. Zo haal je ze uit elkaar" De stapeltjes die omgevallen waren stonden bekent als Sorrel en Dock. Sorrel werd gebruikt als plant om andere planten te vervoerel, hetzelfde met Dock. Maar Dock was ook nog nuttig om pijn te verlichten, zelfs als je het enkel in je nest legde. Ze lagen bij elkaar omdat ze beiden als vervoersplant gebruikt werden. Ace had er dus ook redelijk veel van, net iets meer van Dock. Maar dat was omdat die in hun gebied groeide en Sorrel meer bij de Twolegs. De kater legde enkele Sorrelbladeren op een stapeltje en daarnaast een stapeltje van Dock. "De linkse is Sorrel, degene die milder ruikt. De rechtste heet Dock en die ruikt scherp. Probeer het nu nog eens" sprak hij op aanmoedigende toon.

Bij de blik van de kattin ging hij al helemaal plat van het lachen. Geweldig, dit moest hij echt vaker doen. Toch heerlijk wat jonge en beïnvloedbare katten te plagen? Voor hem was het zonder twijfel het toppunt van entertainment. Met een zeer brede grijns keek hij dus ook op de gevlekte poes neer. Toch leek Canary niet in te zien dat hij hier maar wat aan het dollen was, want ze kwam nog vrij serieus met een tegenwoord. Hij keek even neer naar de plantjes, vrij goed wetend welke Sorrel en welke Dock waren. Maar hij had ook meer ervaring en speelde zo wat vals. “Dat valt best mee, het is waar dat je ziek kan worden als je de verkeerde medicijnen neemt. Maar alle planten die gevaarlijk zijn staan buiten het bereik van nieuwsgierige kittens en onhandige apprentices” Hij gaf er een plagende knipoog achterna, om te laten weten dat hij het niet al te hard bedoelde. Toen hij de gevlekte poes een opdracht gaf ging ze er meteen fanatiek op af. De enorme kater vond het een leuk zicht, vooral toen ze het door begon te krijgen. Het was nog vrij makkelijk omdat Dock zo scherp rook, maar voor iemand die er nieuw in was zat er nog een uitdaging in. Die sterke geur kon immers die van Sorrel domineren, wat niet handig was als je met die plant bezig was. Goedkeurend knikte hij dus ook toen Canary enkele blaadjes Dock op stapelde. Toen werd er ineens een vraag naar hem toe gestuurd. Wat Dock deed? De meerderheid van de dag ligt die plant op één plek tot hij gebruikt moet worden of word omgegooid. Maar het leek hem een beetje flauw zo antwoord te geven, daarbij had hij haar al genoeg gepest. Misschien over een paar minuten weer. “Dock zorgt ervoor dat krassen of pootkussentjes minder pijn doen. Als je ze in je nest legt verzachten ze ook pijn. En ze worden ook gebruikt om andere planten te vervoeren omdat ze zo groot zijn, net zoals Sorrel.” Somde hij zonder al te veel moeite op. Het was niet dat hij van alle planten een duidelijke omschrijving kon geven, zijn training was immers vrij kort geweest en het meeste leerde hij uit eigen ervaring. Zo waren er ook planten die hij nog gebruikt had en dus ook ontweek. Maar Dock kwam veel voor, vooral bij vochtige plekken, en werd vrijwel dagelijks gebruikt.

Ace keek op de kattin neer terwijl die haar taak deed. Er was nog een verschil tussen Sorrel en Dock, en dat was dat Dock gewoon groter was. Maar de kater vond het wel leuk het de ander moeilijk te maken. Zelf was hij immers heel simpel en hij had niet gelogen. Geur was de beste optie om de twee uit elkaar te houden. Maar zelfs nu hij niet ieder blaadje rook kon hij wel gokken welke plant bij welke stapel hoorde. Dit was misschien valsspelen omdat Canary dit niet wist, maar hij moest hier niet alle beroepsgeheimen gaan verraden. Hij liet de kattin nu gewoon lekker prullen en zou het misschien op het einde wel prijsgeven. Maar als je de hele dag met zieke opgescheept zat verdiende je af en toe wel wat plezier met zulke dingen. Toen madame haar uiting deed schoot hij dus ook in de lag, verre weg van beledigd. "Zei ik toch. Het interessante is ook om ze te gebruiken" Sprak hij wat samenzweerderig. "En dan vooral de wonden enzo, die zijn spannend" sprak hij op de manier waarop je weer eens merkte dat hij voor eeuwig een apprentice bleef. En de wonden waren zeker spannend, zo had hij al een poot moeten afzetten, dassenwonden moeten genezen en enkele gescheurde ogen moeten.. tja.. hoe zou je het noemen? Dichtplakken? Zorgen dat het niet ontsteekt. Oh ja, hij was hier gastheer. Canary vroeg hem wat en hij keek haar even aan. "Ik ben ook Warrior geweest" sprak hij simpel. Dat het maar voor ongeveer 2/3 moons was liet hij er maar buiten. Hij was in ieder geval bekwaam een warrior te zijn. "Maar Starclan koos mij uit om Medicine cat te worden, en dus sta ik hier" Hierna kwam er een brutaal grijnsje op zijn gelaat terwijl hij door zijn poten ging. "Maar dit heeft ook zijn voordelen. Zo kan je in andermans territorium komen, en ik ben zelfs al in het Thunderclan kamp geweest in m'n eentje" Een plek waar je normaal alleen zou komen als je oorlog ging houden. Daarom voegde hij ook het laatste toe. Er zou geen moment komen waarop een clankat naar andermans kamp ging zonder wat bescherming. En hij stond daar heel vrolijk om een gewonde kat thuis te brengen. "En hoewel ik onze clan moeten helen als het nodig is heb ik meegevochten tegen Windclan en de dassen. Met daarna nog katten naar huis dragen en behandelen. Dan heb je ook nog meetingen tussen katten die ook mijn rang dragen, leider helpen en met Starclan kletsen als ze eens wat te zeggen hebben" Over het algemeen had hij dus een spannender leven dat de gemiddelde kat, dat was zeker. Hij kon het gewoon niet uitstaan als hij niet gewaardeerd werd en hij zat hier de rang een beetje in een goed daglicht te zetten. Medicine cats hadden altijd wat bevreemds, maar vaak werden ze gewoon gezien als katten die zorgen dat er niemand dood gingen en in hun dennen rond zaten te hangen. False advertisement. Ace grijnsde even en ging weer recht zitten. "Hoezo Warrior zijn spannender?"

Hij was totaal niet snel beledigd, viel best mee. Ace vond echter dat hij wat meer aanzien verdiende dan hij nu kreeg. Dat was al een oud probleem van de kater, eentje die al ver voor zijn huidige rang was gekomen. Dat was de rede waarom hij eens zijn beste vriend had aangevallen en hij tevens aangereden werd door een monster. Het litteken zat er nog altijd. Maar de grijze pluisbal was minder vriendelijk dan hij altijd leek. Kon ook niet anders als Shadowclanner. Hij had gewoon een behoefte aan erkenning, wat niet zo vreemd was. En soms had hij er gewoon een tekort aan, dan kreeg je momenten zoals dit. Bij de woorden van de zwart witte poes wiebelde hij even met zijn oren. "Ik noem een open gat in een kat niet bepaald saai" Sprak hij wat recht door zee. Hij liep niet graag om dingen heen, subtiliteit was niet zijn vak. "De grotere wonden die gemaakt zijn door een roofdier, andere kat of monster zijn het ergste. Vaak zijn ze diep en kunnen ontsteken. Daarbij heb je ook wat bloed. Je moet snel handelen en de kat in veiligheid brengen, en daarna de wond behandelen voor het te laat is." De kater hielt het expres allemaal wat vaagjes, gewoon de losse lijnen. Zo klonk het ook wat interessanter en minder vies. Want toegeven, zelf hij zag nog wel in dat een loshangende poot niet zo smakelijk was. Echt heel lang had hij niet tussen zijn woorden in. Nog even en hij was een evengoede spreker als Tall, kon hij toespraken houden enzo. Bij haar ongelovigheid grijnsde hij wat uitdagend, hij had immers net gewonnen in deze battle van zijn eer beschermen. "Ja. Ik kon jammer genoeg niet lang blijven, en toen ik terugkwam stond Shrewstar al gereed bij de grens om me terug naar het kamp te slepen" De blik in zijn ogen zei al genoeg dat hij zijn lesje niet had geleerd. "Best veel willen het ook worden, maar er zijn maar maximaal 2 medicine cats per clan. Als je net in de tijd zit dat de huidige med. cat. al een apprentice heeft maak je natuurlijk al geen kans meer. En je moet er voor gemaakt zijn, al heb ik het gevoel dat ik die regel zelf ontkomen ben" Want toegegeven, de kater was alles behalve het type wat je wou zien als je bijna dood ging. Hij was degene die andere de schedel in kon slaan. En hoewel dit zeker nog tot zijn hobby's zou behoren, beviel dit ook wel. Maar hij viel zeker niet onder het perfecte beeld.