I just want to know..

De jonge kater lang voor het grote bos, waar vele van zijn vrienden vaak over praatten. Ze hadden het over wilde katten, die je hart uit je lijf rukken en je dan opaten. Hij geloofde daar niet echt in. Daar zaten heus geen wilde katten. Katten hebben altijd al aan de zijde gestaan van de mens. Hij stond op. Ook gingen er geruchten dat het hier vol zat met muis, hij wou er altijd al graag eentje eten. Het verlangen naar een muis, werd steeds sterker en sterker. Waarom wist hij niet. Misschien was het zijn roeping, misschien wou hij het gewoon. Hij grijnsde kort, en keek even terug naar zijn huis. Hij moest een gokje wagen, anders zou hij er spijt van krijgen. Hij hoorde zijn baasje al roepen, felix, dat was zijn naam. Maar hij negeerde het. Hij draaide zich om en zette zijn éérste stap in het bos. Al snel volgden de andere stappen en al snel zat hij ergens midden in het prachtige bos. Hij hoorde de vogels fluiten, en hij hoorde alle geluiden van het bos. Hij stapte door, kalm keek hij om zich heen. Genieten, dat was ook waarom hij hier was. Hij keek om zich heen toen hij op een open plek belandde. Altijd had hij gedacht dat dit een bos was, een bos met enkel bomen. Maar hier, stond hij plots op een steen. Wacht eens, wast was dat? Een muisje, die hem niet had opgemerkt, zat daar te knabbelen aan zijn eten. Hij grijnsde, en hield zich zo stil mogelijk. Stil zakte hij inelkaar, en sloop richting de muis. Zonder enig geluid te laten horen. Het verbaasde hem eigenlijk dat hij zo stil kon zijn. Zelfs zijn halsband maakte geen geluid. Plots sloeg hij toe, greep het muisje vast en beet het. Hij hoorde iets kraken, en het diertje werd slap. Hij grijnsde en liet het vallen. Dit moment mócht niet verpest worden, dat was ook onmogelijk dat het verpest werd. Het kon niet beter gaan dan nu! Hij wist het wel. Hij grijnsde, en nam een stuk. De heerlijke smaak van bloed ging door hem heen. Het warme bloed, het o zo heerlijke bloed. Hij wou er meer van! Hij nam nog een hap, en voordat hij het wist was de muis op. Nu voelde hij zich voldaan, Hij voelde zich beter dan ooit! Hij ging liggen op de rots en sloot zijn ogen. Angst kende hij niet, waarom moest hij hier bang zijn? Er was toch niks in de buurt. Hij was weg van de mensen en hier zouden ze hem heus niet zien liggen. Dat was onmogelijk. De weg die hij genomen had was door de struiken, dus ze hadden hem niet kunnen volgen. Of toch wel? Nee, Natuurlijk niet. Hij sloot zijn ogen en snoof even. Even uitrusten, en dan ging hij weer terug naar huis. Terug naar die plek waar hij droge brokken zou moeten eten. Deze muis was véél beter dan die brokken. Ach, Hij moest niet zo zeuren. Het was wel te eten, hij kon geen andere kant op. Hij opende zijn ogen toen hij plots een geluid hoorde, hij hoorde de bosjes achter hem ritselen en draaide zijn hoofd om. Was Felix hém toch achterna gegaan?