Owls Well that Ends Well

Al even doelloos liep de brede zwart-witte kater rond door het kamp met een dikke rat in zijn mond. Echter kreeg hij hier en daar hebberige blikken en besloot zijn prooi maar ergens anders op te eten. Hij moest zeker een eindje van het kamp vandaan zijn tot hij amper nog maar katten tegen kwam. Hij liep zielloos alleen naar een muurtje en sprong daarop, nog steeds met de rat in zijn mond. Het dikke stenen muurtje was ideaal voor een goed zicht en een fijne plek om je middagmaal op te schrokken. Met een zacht geronk nam hij de eerste hap van de rat. Maar middenin het kauwen slok hij door en keek verrast op. Lola. Zijn dochter, wat deed ze zo ver van het territorium? Ach ze zou er wel haar redenen voor hebben, het was een slimme meid. "Hey Lola" zei hij kil, maar als je hem goed bekeek zag je warmte in zijn ogen en een sleumerende grijnsglimlach op zijn snoet.

"Het kamp is iets te druk om te eten." Zei hij, zijn schouders ophalend. Cyber ging wel vaker het kamp uit, hij was niet graag iemand die in grote groep bleef zitten op één plaats, heel de dag lang. Dan derpte hij liever wat rond in het kittypetterritory voor wat fun of in het rogue gebied voor nieuwe ontmoetingen. En soms zelfs in clan territoria voor de actie. Hij nam nog een hap, Lola vroeg braaf of ze niet weg moest. Cyber moest glimlachen, wat had hij zijn kittns toch goed opgevoed. "Nee dat hoeft niet meid, wil je ook een hapje?" Hij ging zijn dochter, die hij al zo lang niet gezien had, nou niet bepaald direct wegsturen.

Zira ving de geur op van Cyber toen ze op haar grenzencontrole was, en besloot dat het nu maar de tijd was om is een hartig woordje met hem te spreken. Ze trippelde zijn geur achterna en merkte toen dat er na een tijdje een andere geur bij kwam. Een onbekende geur voor de commander dus begon ze wat harder te lopen totdat ze op volle snelheid aan het rennen was. Hij moest zich niet nog een keer in de nesten werken want dan kon zij hem zelfs niet meer helpen. Wat ze aantrof was echter een wat oudere poes die heel wat weg had van Yu, dat was dan ook waarom Zira haar lip optrok en eerst niet doorhad dat het de vervelende poes niet was. Pas bij de vraag "Dus, heb je nog geen klauw over je kop gehad in de BloodClan?" had ze door dat dit niet om de kattin ging. Het moest iemand zijn die hij goed kende, dus waagde ze het erop om dichterbij te komen. "Oh, dat heeft hij zeker wel," miauwde ze dus ook laag en met een moordende blik keek ze hem aan. Toch kwam er een kleine grijns op haar gelaat. Die rotkat ook, hij deed haar altijd doen lachen met z'n stomme kop.

Cyber wou net grijzend antwoorden op Lola's vraag toen nog een kat hun kwam vergezellen, Zira. "Ah goedenmiddag Zira, fijn dat je er bij bent." Zei hij met een fliterig grijnsje, maar deze uitdrukking verdween al snel. Cyber, niet laten zien.. ze is je commandor.. en bovenal: je halfzus. "Meer dan eens zelfs." Hij greens "Al blijf ik een geweldige en loyale aanwinst voor de Elite, niet halfzusje?" Hij greens naar Lola. Hij had heus wel de moordende blik gemerkt, maar die kon hij beter negeren dan aanwakkeren. Cyber focuste zich terug op zijn maaltijd en nam een heerlijke hap.

De ietwat flirterige toon ontsnapte niet aan Zira en vragend rees ze haar wenkbrauw op, al ging ze er verder niet op in. Cyber stond bekend als de meest gigantische flirt ooit en het was dan ook meer dan logisch dat hij dit in zijn dagelijkse leven over ging nemen. De zwart-witte kater maakte een opmerking over dat hij een 'geweldige en loyale' aanwinst was voor de Elite en Zira snoof plagend. "Hm, ja zeker." miauwde ze sarcastisch en knikte er nogal dramatisch bij. De jong poes die bij Cyber zat vroeg over hoe het zat met dat zij zijn halfzus was, waarna ze zichzelf voorstelde als 'Lola'. "Zira." beantwoordde ze ietwat kortaf terug. Ze mocht dan wel vriendelijk zijn tegen Cyber, maar ze had geen idee wie de zwart-witte kattin voor haar was - al had ze ergens wel een vaag vermoeden dat 't familie was van haar halfbroer - en ze deed nou eenmaal niet vriendelijk tegen vreemdelingen. "Vanwaar de interesse in mijn familie? Hoor je er zelf bij?" vroeg Zira vervolgens op een vragende toon.
- Sorry sorry sorry voor de late reactie! Alleen als jullie nog verder willen hoor ~

Cyber moest grijnzen om de reactie van Zira. "Dit is een van mijn dochters Zira" Hij keek naar Lola "En ze heeft mijn territorium gekregen nu ik in bloodclan zit." Hij keek Zira terug aan waarna hij zijn poot een lik gaf. "Tevens is ze een van de weinige die in de buurt is gebleven." Hij keek naar Zira "Sorry ik ben slecht in familie maar ik denk dat jij dan half-tante bent van Lola, niet?" Hij greens weer, dat klonk zo oud. Maar als je hem goed kende wist je ook al dat hij kleinkinderen had en dus al opa was. Kleinkinderen van Claw nog wel, waaronder Yu die vroeger Yingjang heette. Haar zal hij nooit meer vergeten nadat ze liever aan zijn kant stond dan aan die van haar moeder Moonwhite.

Cyber greens wat ongemakkelijk "nou ja, familie stopt nooit he? Binnenkort heb je zelf al kittens." zei hij met die grijns tegen Lola. "Wat is er met Vixen?" hij was zo vaak weg, zat bijna altijd in de bloodclan en anders was hij op jacht waardoor hij, buiten met Lola, amper contact had met zijn kittens. Toen kreeg hij te horen dat Vixen naar bloodclan ging misschien "Nou interresant" hij greens "eens zien of ze dat wel overleefd." Hij gaf om Vixen, natuurlijk. Maar het was best ironisch dat een kitten met één blind oog en als kleine kit een voorliefde voor kruiden en planten nu in de bloodclan wou gaan.