We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Met een voldane uitdrukking trippelde de kattin het kamp binnen. Haar gevlekte vacht donker en glanzend van de sneeuw dat erop verdwenen was in water en het dus nat gemaakt had. Echter deerde dat niet want het was de Warrior toch gelukt twee muizen te vangen. En dat in zulk weer. Vandaar dat ze met trotse neergeslagen ogen de vangst op de prooistapel neerlegde voordat ze onder een struik zichzelf zo droog mogelijk probeerde te likken. Haar staart was om haar voorpoten heengeslagen terwijl Angel met een langzaam ritme aan haar schouder begon. Dit zal lang duren, maar tenminste zal ze dan wat droger zijn. Ze wou net gaan beginnen met haar andere schouder totdat ze op een doorn trapte. Het boorde zich in haar kussen en de poes liet een automatische kreet horen. "StarClanverdomme." vloekte de gevlekte kattin terwijl ze woedend naar het bloed op haar poot keek. Meteen begon ze het schoon te likken. In de hoop dat ze de doorn niet teveel zou bewegen met haar tong. Straks deed ze zichzelf pijn. Haar houding en blik stond strak maar haar ogen zaten vol met pijn.
Zijn kopje schoot omhoog toen hij iemand hoorde vloeken. Nieuwsgierigheid deed hem opstaan uit de apprentice den waar hij eigenlijk wel lekker lag, maar goed hij had het er voor over. Snel stapte hij op de kattin af, het geluid van sowieso van haar en zij leek niet al te blij aan haar poot te likken. Eenmaal dichterbij zag hij het bloed dat haar pootje bedekte. "Gaat het?" Miauwde hij bezorgd.
Angelstep
Member
|-/annah 191 Actief angels fall too,
but not for you
Gelukkig bloedde het niet zo erg, maar toch bleef de kattin wel likken. Misschien dat ze de doorn daarmee wat makkelijker eruit kon halen. "Gaat het?" Klonk er een beetje verderop. Meteen schoten haar ogen richting het geluid. "Owh, hey Puddlepaw. Eh... Ja... Ja het gaat." Antwoordde ze. Ze bleef likken. In de hoop de ijzerige smaak van bloed kwijt te raken. Echter bleef het steeds komen. "Jeetje straks bloed ik dood." mauwde ze met een overdreven stem. De poes zelf hield niet zo van overdrijven. Sterker nog; dat haatte ze mateloos. Maar voor Angel zelf praatte ze niet zo graag met kitten en jongen Apprentices. Toch wou ze in een goed blaadje komen bij de jonkies. Ondanks dat ze kittens haatte.
Ze zei dat het ging maar op een of andere manier geloofde hij dat niet bepaald, dat deed toch pijn! Hij merkte de overdreven stem van de kattin maar geloofde toch dat ze er echt iets aan moesten doen. "Misschien moeten we even naar Sparrowfeather?" Vroeg hij, niet zo zeker van zichzelf.
Angelstep
Member
|-/annah 191 Actief angels fall too,
but not for you
Angel bleef haar poot likken. Ze was geen Medicine Cat maar ze wist heus wel wat je ontstekingen kon oplopen. Vooral in zo'n strenge Leafbare. "Misschien moeten we even naar Sparrowfeather?" De kattin onderdrukte een vuile blik naar de jonge Apprentice. Ze wist heus wel zelf wanneer ze naar de Medicine Cat moest of niet. "Mnah", weigerde ze zijn voorstel. "Gewoon de doorn eruit en dan is het klaar. Hier sterf ik niet door." Ugh waarom zei ze dat? Als er hier iets is waar ze op dit moment totaal geen zin in had, was de doorn eruit halen. Het was niet zo erg. Een kleine pijnscheut en je kon er al mee lopen. Maar de Warrior had ook pit. En kon katten slaan als het moest. Maar kittens en jonge katjes geloofden bijna alles. Dus had de zwart gevlekte poes geen enkele andere keuze dan de doorn er zelf uithalen zodat ze niet als zwak of betwetend werd gezien. Haar oceaanblauwe ogen keken hem aan en gleden weer naar haar verwondde poot. Ze wist ook dat de doorn er niet te lang mocht blijven zitten. Want dan zou het ontsteken en nog meer pijn doen. Vandaar dat Angelstep haar voortanden de dikke doorn lieten beetpakken en hield haar ogen gepijnigd dicht. "Oké, op één, op twee... En..." was wat ze in stilte aftelde voordat ze er een enorme ruk in gaf. Meteen achoten er vele malen pijnscheuten vanaf haaar gevoeligste plekje van haar poot tot haar brein waardoor ze automatisch siste en naar achteren sprong. De doorn had bloed doordat het diep in haar kussen zat. "Zie je?" sprak ze. "In het negin doet het pijn maar nu voel ik er amper van." Ze probeerde op haar gewonde poot te leunen. Maar de doorn had wel een klein gaatje gemaakt. Het zou wel helen. Toch bleef het bloeden. Angel keek opgevend naar de grond. "Goed, ik ga wel een bezoekje aan Sparrowfeather brengen." Hij was tenslotte degene die spinrag had.
Hij zuchtte, warriors waren zo eigenwijs! Apprentices wisten ook wel eens iets, hoor. Hij keek met een vieze blik toe hoe ze de doorn eruit trok, getver. Dat zag er echt wel pijnlijk uit! "Uh huh..." Zei hij dan ook maar toen ze zei dat he geen pijn meer deed, al geloofde hij er niks van. Hij volgde haar blik toen ze naar haar poot keek en zag dat deze nog bloedde, en trok toen zijn wenkbrauwen op toen ze toch wel ging. "Zie je wel!" Hij knikte. Yep. Zij hadden ook wel eens gelijk. "Moet ik mee mevrouw eigenwijs?" Grinnikte hij.
Onderwerp: Compared 
vr 25 dec 2015 - 12:06
