Thinking out loud

Zijn zwarte pels kon je overduidelijk zien onder de witte laag sneeuw dat zelfs bijna tot op zijn buik kwam. De Apprentice moest hoge passen maken om nog net te kunnen lopen en het was niet eens zo moeilijk als je dacht voor een RiverClanner, aangezien zwemmen ook best wel een zware taak was. Zijn blauwe ogen keken richting het dunne ijs dat op de rivier rustte. Zou hij? Nee, het zou niet zo lang duren voordat hij een echte Warrior was. En daardoor wou hij niet een moon overslaan door een griepje ofzo. Zijn huid tintelde en liet zijn snorharen ook trillen. Het werd alsmaar kouder en de sneeuw bleef komen en gaan. Het weer was onregelmatig en zelfs prooi deed raar. Om de andere dag kon je zelden iets vangen en dan in de avond was er meer leven. Dat had Silent vaker opgemerkt aangezien hij in de nachten altijd alleen liep. Manenlang spookten er rare gedachtes rond zijn kop. Wie was hij? Wat deed hij hier? En de sterkste vraag boven alles; wie was zijn vader? Zijn moeder had hem altijd dat bezwegen en al die tijd dat Silent de kans had het te vragen kwam er altijd iets tussen. "StarClan may know." Dacht hij in stilte.

& OPEN

De rivier, prachtig hoe het er nu bij lag. Vissen waren er niet veel te vinden nu ze meer naar beneden zwommen voor warmte. Het ging moeilijker en met de sneeuw was het ook nog zo dat je gemakkelijk kon uitglijden en dan viel je er in. Dreamypaw wilde het liefst niet ziek worden dus ze bleef er bij uit de buurt. Toch was ze nieuwsgierig naar het grote water en keek ze er geïntrigeerd naar met grote ogen. De rivier was nieuw voor haar, het was wel wat anders dan het veilige kamp waar ze normaal had geleefd de afgelopen tijd. Net leerling van Cloudwatcher en razend nieuwsgierig naar alles wat zich in het territorium bevond. Ze sprong als een soort konijn van de ene plek in de sneeuw naar de ander vol enthousiasme en je hoorde haar van ver af en toe lachen. De bruin gevlekte vacht viel op tussen het wit en daarom kon je nu ook duidelijk aan haar zien dat ze niet aan het jagen was. Jagen was ook iets wat ze nog niet van haar mentor had geleerd dus ze had ook geen idee hoe het moest. Uiteindelijk kwam ze bij een meer plat gestampt pad die verder naar de rivier leidde. Vlak bij die rivier zag ze een andere kater zitten die ze niet kende. Met haar borst vooruit vol goede moed zette ze haar pootjes naar voren om op hem af te lopen. 'Hai, koud he?' zei Dreamy vriendelijk. Wolkjes condens ontsnapte uit haar bekje terwijl ze hem vrolijk aankeek, haar staart in de lucht en oren open recht naar voren.

'Hai, koud he?' De zwarte kater spitste zijn oren en keek met een ruk naar de poes. "Oh, hoi Dreamyk...paw." versprak hij zich bijna. Zijn staart begon kalmpjes tegen de grond aan te tikken. "Het is inderdaad koud, dat valt te verwachten bij Leafbare, ik wil het liefst dat het zo snel mogelijk verdwijnt en plaats maakt voor Greenleaf." Hij slaakte een zucht met de blik op de rivier. "Denk je dat ik daarop kan staan?" vroeg hij met een uitdagende toon terwijl hij met zijn staart richting het ijs wees. Hij was altijd klaar voor weddenschappen of spelletjes, en bij poezen blufde hij soms, maar niet voor lang.