Well, Hello there? (Fairfaith)

Het waaide aardig hard toen de Warrior uit de den kwam. Hij voelde zijn lange haren wapperen in de wind waardoor hij zijn ogen tot spleetjes kneep. Zijn groene ogen schoten naar de kampingang. Hij draafde langzaam langs de prooistapel. Het prooi werd al schaarser dus betekende dat dat hij meer moest gaan jagen. Hij hoopte alleen wel dat hij voldoende tijd voor Creamyfrost over zou houden. Zijn broertje had hem ook nodig. Gefrustreerd sloeg hij zijn staart heen en weer voordat hij een andere kat in het kamp opmerkte. Voorzichtig en wat minder nijdig draafde hij verder richting de kat. Een kortharige rood-witte kattin die hij nog niet had gesproken met een vriendelijk knikje kwam hij naast haar staan. "Goede morgen," bromde hij rustig. Het was nog vroeg dus had hij wel even tijd met anderen uit de clan te praten. Hij werkte hard genoeg om de tijd in te kunnen halen. Het was ook prettig eens rustig op adem te komen. Hij had een goede conditie door het vele jagen. Maar communiceren met katten uit de clan was ook prettig. Sociaal was hij wel al zagen de meeste hem waarschijnlijk als een brombeer.

Het was een winderige ochtend. De grotendeels witte poes had zich met haar prooi dicht naast de kampwand genesteld, zo ver mogelijk uit de wind. Voor ze haar prooi op at deed ze eerst een poging door de wind verfraaide, half lange vacht op orde te krijgen. Vooral haar pluizige staart was een en al klit. Zichzelf verzorgden was iets waar de poes ontspanning en rust in kon vinden. Even een momentje voor haarzelf.
Helaas duurde dat momentje niet lang en klonk de stem van een van haar Clangenoten. Fairfaith schrok op en ontmoette de blik van de kater. "Oh, eh hallo daar." kwam er wat verrast uit. De poes schoof een stukje op zodat de kater plaats zou kunnen nemen naast haar en zo ook uit de wind kon zitten. "Wat een vreemde dag vandaag, hé? Het lijkt hier wel WindClan." grapte ze terwijl ze zich liet zakken om van haar prooi te kunnen eten.

Het leek niet echt op een bladkaaldag. Het was meer een bladvaldag met de harde wind die zijn langharige vacht in de war gooide. Hij was niet de meest edele kat in Riverclan maar zelfs hij vond het bijna te ver gaan. Zodra hij dichterbij kwam viel het hem op dat de kattin geen korthaar was en meer wit dan rood. Blijkbaar hielpen zijn halfdicht geknepen ogen niet helemaal. Hij was praktisch slechtziend als hij zo rond probeerde te kijken. Het zou vast leuk worden met jagen als hij zo rond liep in dit weer. De kattin schrok van zijn stem en sloeg haar blauwe ogen op naar hem. "Oh, eh hallo daar." Sprak ze wat verrast uit. De kater glimlachte lichtjes. Hij had niet verwacht een andere kat zo te verrassen midden in het kamp. De poes schoof een stukje op zodat hij naast haar kon gaan zitten. En niet met zijn robuuste lichaam in de wind hoefde te staan. Langzaam liet hij zijn zware lichaam zakken en knikte hij even vriendelijk naar haar. "Wat een vreemde dag vandaag, hé? Het lijkt hier wel Windclan." Grapte de kattin zodra hij zat. Zodra ze dat zei knikte hij even. "Gelukkig hoeven we niet achter konijnen aan te rennen." Mompelde hij met een klein maar nerveus lachje. Zo snel was de kater dan ook niet. Een groot lichaam kon nadelig werken. Al vroeg hij zich nu ook af of jagen met dit weer wat zou worden. Vissen zouden vast dieper zwemmen dan normaal gesproken. Dat kon nadelig zijn voor de hoeveelheid prooi dat ze vandaag konden binnen halen. Prooi dat broodnodig was. Zijn normaal gesproken norse houding verdween zodra hij de kattin aankeek. "Wat denk je Fairfaith, is jagen vandaag mogelijk?" Opperde hij vragend aan haar. Hij was misschien ouder dan haar maar wist ook dat katten gezamelijk meer wisten.

De poes grinnikte even om zijn opmerking. Nee, achter konijnen aanrennen was ook niets voor haar. Ze snapte niet hoe WindClan katten daar uberhaupt de skills voor hadden. Misschien kwam dat omdat ze minder sterk waren. Dat maakte ze dan goed met hun snelheid en behendigheid.
Bij de volgende opmerking van de kater schrok ze even. Jagen? Een smoes verzinnen zou raar zijn, maar niet iedereen zou misschien net zo chill reageren als de kater Whirlpool op het feit dat jagen iets was waar de poes veel moeite mee had. Aan de andere kant, wie weet. Misschien was vandaag wel haar lucky day. "Dat lijkt me leuk." Ze deed haar best om het zo gemeend mogelijk te laten klinken. Ze wilde absoluut niet dat de kater dacht dat het aan hem lag, want het lag echt aan haarzelf.

Het was verbazingwekkend hoe kalm de kater zich voelde in het ruisen van de wind. Hij was niet bang voor de natuur, voor onweer of regen. Het enige dat hem behoorlijk kon grijpen waren andere problemen, problemen op een mentaal vlak. Hij was een doorgewinterde kater, dus de wind zou hem vast niet echt tegenhouden. Toch twijfelde hij een beetje, jagen kon best wel eens bemoeilijkt worden in dit soort weer. Het was tamelijk Windclanweer, onbekend voor vele en dus ook voor hem. Hij had genoeg talent en zijn leeftijf wel mee al vroeg hij zich af of hij zich voldoende aan kon passen. Zeker met de zorgen die in zijn kop rondzwierven kon hij nergens zeker van zijn. De kattin had bij zijn opmerking gegrinniky waardoor een van zijn mondhoeken omhoog schoot terwijl hij zijn ogen getraind op de wervelende bladeren hield. Uiteindelijk stelde hij voor samen te gaan jagen, weer of geen weer de clan had ze nodig. Ze konden hun tijd beter niet verdoen. 'Dat lijkt me leuk ' Klonk er al snel al was het niet een super enthousiaste stem. Hij zocht er niet veel achter, jagen kon uitdagend werk zijn, zeker in aparte en onverwachte omstandigheden. Daarbij was dit weer zeker niet zijn favoriet. Misschien dat de kattin er het zelfde over dacht. Langzaam hees hij zich als een echte heer overeind waarna hij vriendelijk naar haar knikte. 'Eens zien of we onszelf nuttig kunnen maken.' Grijnsde hij luchtig. 'Damens gaan voor,' vervolgde hij op een plagerige maar tevens serieuze toon.

Onderwerp: Re: Well, Hello there? (Fairfaith)