[Clan-Event] She's gone like the wind

Ze keek naar buiten toe, de zon begon net op te komen. Afgelopen nacht had ze bijna niet kunnen slapen, niet nadat ze een gesprek had gehad met haar voormalige mentor. Whisperwind was een goed aantal manen ziek en Honeyscent had voor een raadsel gestaan hoe ze haar beter kon maken. Gisternacht echter had haar mentor geprobeerd om weg te sneaken, maar ze had haar tegen gehouden. Toch had Whisperwind haar iets belangrijks verteld en nu was het haar taak om het tegen de rest van de clan te vertellen. Eventjes vroeg ze zich af of ze het nu al bekend moest maken of moest wachten totdat het wat drukker was. Nee, ze moest dit nu doen, dan kon ze daarna weer terug naar haar eigen taken. Ze had genoeg zieken katten in haar Den liggen om haar poten vol te hebben, dus hoe sneller dit gedaan was, hoe beter. Ze kwam overeind vanuit de ingang van haar den en liep naar de plek toe waar Butterstar vanaf sprak. Enkele nieuwsgierige ogen werden op haar gericht en ze voelde hoe de paniek toesloeg. Nee, ze moest sterk zijn nu. "Katten van Riverclan," begon ze, hopend dat haar stem krachtig genoeg was om iedereen bijeen te roepen. "Gisternacht heeft Whisperwind de clan verlaten. Toen ik haar wilde tegenhouden vertelde ze me dat ze ons, Riverclan, niet langer wilde tegenhouden. Ik vraag Starclan over haar te waken en te zorgen dat ze een goed thuis zal vinden. Dit betekend dat ik vanaf nu de Medicine Cat van Riverclan zal zijn." Ze slikte eventjes en keek de katten bij haar aan. "Dat was 't, miauwde ze daarna, voordat ze van de plek af sprong en met trillende pootjes bleef zitten.

[Open voor de hele clan~]

Het was fijn om weer in het krijgershol te slapen tussen de andere katten. De afgelopen tijd had ze de meeste nachten in de nursery doorgebracht om voor haar pleegkittens zorgen. Het was moeilijk om in de nursery te blijven na het overlijden van één van haar pleegkittens, Leopardkit. De dood van het kleintje had haar doen realiseren dat ze nog veel te jong was toen ze de kleintjes een thuis aanbood. Gelukkig hadden ze nu bijna de leeftijd van leerling bereikt, en was Fairfaith weer klaar om haar eigen leven te leiden.
Een stem die door het kamp galmde was wat haar de ogen deed openen. Gapend kwam de kattin overeind om zic vervolgens uit te rekken en zich naar de open plek te slepen. Daar stond Honeyscent. De mededeling van de kleine poes deed haar even schrikken. Hoe moest dat nu verder nu Greencough heerste? Ze besloot haar paniek even op zij te zetten en daar een klein momentje voor. Het kwam allemaal wel goed. Butterstar zal snel voor een oplossing zorgen.

Haar oren wiebelde en rustig likte ze haar kittens af om even de den uit te stappen, ze waren al oud genoeg om voor even alleen te zijn. Rustig ging ze zitten om te luisteren naar Honeyscent, al wist ze al wat er aan de hand was. Sinds kort, maar het was toch fijn om het nog een keer te horen. Whisperwind, een erg grote band had ze niet met de kattin maar het was toch jammer om nog een familielid een soort van te verliezen. Toen de poes was uitgesproken zag ze hoe ze een beetje rillen ging zitten en zonder twijfel stapte ze erop af. Zachtjes drukte ze haar neusje tegen de hare en wierp een warme blik toe. "Je gaat het geweldig doen, Honey." Sprak ze oprecht en drukte nog even haar kopje in haar nek. Ja, ze had vertrouwen in haar.

Hij was dan wel ziek, maar hij was niet doof. Hij had het gesprek tussen Whisperwind en Honeyscent gehoord en nou stond het in zijn geheugen gegrift. Het stond in zijn geheugen gegrift hoe één van zijn beste vriendinnen besloten had om hen in de steek te laten. Natuurlijk met alle goede bedoelingen, want ze had hen niet meer tot last willen zijn. Toch deed het hem verschrikkelijk veel pijn en hij had er over gedroomd. Hoe Whisperwind hem lachend geholpen had om in bomen te klimmen en haar onzekerheden met hem had gedeeld en dat had hij ook bij haar gekund. Toen hij wakker werd stond er een verdrietige glans in zijn lichtblauwe ogen en hij zag nog net hoe Honeyscent de den verliet. Hij wist wat er ging komen, maar hij wilde het niet horen. Honeyscent verdiende het om Medicine cat te worden, maar er zat een vervelend nasmaakje aan alles. Hij sleurde zichzelf de den uit om te kunnen horen wat de sneeuwwitte kattin de Riverclan zou vertellen. Hij richtte zijn blik op zijn voorpoten, waardoor er een traan op zijn voorpoot viel. Honeyscent zou het geweldig doen, daar was geen twijfel over mogelijk. Toch zou hij Whisperwind missen, ze waren een goede vriendin kwijtgeraakt. Hij keek op of hij de blik van Honeyscent kon vangen.

Haar blauwe ogen waren gesloten terwijl ze zichzelf uitrekte. Met Featherkit die Greencouch gevangen had in het kamp had z er alles aan willen doen om haar fatsoenlijke steentje bij te bouwen en had ze haar kittens even achtergelaten onder de wakende ogen van haar partner om te gaan jagen. Hoewel het niet veel was zouden de kikker en muis die ze had weten te vangen tenminste twee apprentices voeden en dat was meer als genoeg voor haar voor nu. Zodra ze echter terug stapte in haar oude vertrouwde kamp leek er een deke nvan depresie over haar heen te vallen en staarde ze recht naar Honeyscent. Haar laatste woorden dreunde pijnlijk hard door en het werdt droog in haar mond. Whisperwind had hen verlaten? Ze was de afgelopen tijd zwak en ziek geweest na haar aanvaring met Sushi maar om te weten dat de zwarte kattin haar rang en clan achter gelaten had was een pijnlijke steek in haar hart. In stilte stapte ze naar Honey toe en liet haar neus even in diens vacht rusten. "Je zal het geweldig doen Honey.. Starclan en ik hebben alle vertrouwen in je." Met die woorden glimlachte ze warm en nam een grote sierlijke sprong op haar rots om haar clan aan te kijken. "Ik weet dat dit nieuws iedereen hard aan zal komen. Maar zeker nu moeten wij dichter bij elkaar blijven en elkaar steunen. Honeyscent zal ieders hulp van harte kunnen gebruiken nu ze er in haar eentje voor lijkt te staan. Maar laten we niet vergeten dat dit nooit de realiteit zal zijn. We zijn een familie, iedereen die elkaar kan helpen zal dit doen en dit is ook in jouw geval Honey. Ik weet zeker dat mocht je haar wijsheid nodig hebben Nightstream je zal helpen en je mag warriors gebruiken om kruiden en dergelijken voor je te halen op hun patrols. Iedereen zal achter je staan en je helpen." Haar snorharen bewogen zachtjes in een glimlach al lieten haar blauwe ogen nog altijd de pijn van het verlies van Whisperwind zien. "Je staat er niet alleen voor. Je hebt Starclan en Riverclan om je te helpen, houd je ogen open voo een mogenlijke apprentice ik weet zeker dat je een geweldige medicine cat voor Riverclan zal zijn en een goed mentor om je wijsheid en gave te geven." Ze maakte een langzame knik richting de witte kattin voor ze opnieuw van haar rots af sprong en haar hoofd naar Futuresong draaide enkel een blik delend met haar deputy wetend dat die genoeg zou zijn. De zorgen stonden in haar ogen gebrand. Smekend dat Starclan hun genadigd zou zijn.

Riverpaw had zo weleens hier en daar roddels gehoord, zo hier en daar. Hij had namelijk wel iets ergs gehoord, dat het slecht ging met de Med. Cat van de Riverclan. Dus was hij vandaag van plan om het uit te zoeken alleen toen hij buiten stond zag hij de voormalige Med. App buiten staan met een hele groep menigten, "Katten van Riverclan," begon de med. app, het was pas net begonnen dus. Al best wel vele katten waren aan het kijken, hij trippelde naar de app toe die allang haar Warrior naam had ontvangen, "Gisternacht heeft Whisperwind de clan verlaten. Toen ik haar wilde tegenhouden vertelde ze me dat ze ons, Riverclan, niet langer wilde tegenhouden. Ik vraag Starclan over haar te waken en te zorgen dat ze een goed thuis zal vinden. Dit betekend dat ik vanaf nu de Medicine Cat van Riverclan zal zijn." Vertelde ze de hele Clan, hij keek geschokt. Dit was wel erg voor de clan, hij vond het niet echt fijn en helemaal niet voor haar. Zij zou er vast veel moeite hebben gehad om zo ver te komen, hij zag dat ze even slikten. Wou, dat was heftig nieuws voor de meeste. Hopelijk zou zij niet zo snel sterven, ze verdiende het om te blijven leven. Het moest, ze was namelijk een goede kattin al kende hij haar niet maar vaak had hij wel goeie dingen over haar gehoord. "Dat was 't, miauwde Honeyscent daarna, hij knikte. Als hij zijn poten tegen elkaar kon doen zou hij het nu doen maar hij kon niet op twee poten staan, hij liep naar de kattin toe en stak zijn poot naar haar uit. Hij knikte even en opende zijn mond, "wat erg voor je verlies, gecondoleerd daarmee." Miauwde hij waarna hij zijn poot op de grond weer zetten. Zij zou het meeste er onder lijden, zij kende de Med. Cat het beste. Zij schoot vast elke dag met haar op, dag en nacht. Hij vond het best erg voor haar, hopelijk zou het goed komen.

Wacht wat gebeurde er? Ze sloop de nursery uit en keek verbaast toe naar de kleine poes op de steen waar haar moeder altijd sprak, meestal elke moon. Ze bleef op de grond zitten en keek naar haar en probeerde zo goed mogelijk te luisteren. Dit was natuurlijk belangrijk want Featherkit had haar verteld dat ze ziek was. Featherkit was op zich wel ene koele poes, maar nu was Whisperwind ook nog wel. ze had de poes niet gekend maar het was nog wel erg, toch? Ze beet op haar lipje en keek naar de katten om haar heen. Whisper had toch zelf de clan verlaten waarom deden ze zo moeilijk, waarschijnlijk begreep zij het gewoon nog niet helemaal. Ze bleef zitten en keek verbaast naar iedereen waarom zeiden ze dat het wel goed kwam met honey? Ze was toch niet ziek en anders ze was een medicine cat. Ze was hoogbegaafd met de kruiden enzo.

Onderwerp: Re: [Clan-Event] She's gone like the wind