Acefray was terug! De kleinere poes had het goed gehoord toen de moederkatten weer aan het roddel waren, dus hees Crookedkit zich omhoog en trippelde langs de andere kittens die bezig waren met een schijngevecht. De koude wind blies door haar korte vacht toen ze in de uitgang stond, zou ze gaan..? Misschien was hij wel druk bezig.. Een zucht rolde over lippen, en staarde met haar mintgroene naar het niks. De woorden van Swiftriver galmde nog steeds door haar oren heen, Medicine cat zijn is niet zo leuk als je denkt, Nee maar de pad om Warrior te worden was ook niks voor haar. Onzin gevechten, jagen, en taken uitvoeren waar ze totaal niet mee eens was. Ze schudde haar kopje en stapte naar buiten, nee Warrior zijn was niet de gene waar ze van droomde zoals de andere kittens. Ze wou de clan helpen maar dan op een andere manier. Dus begon de poes weer richting de Medine cat's den te trippelen, ze wist dat ze er eigenlijk niet heen mocht dus maakte ze een kleine 'omweg' om zo niet veel op te vallen en zocht haar kleine geheime plekje op. Vanaf hier leek ze alsof ze gewoon genoot van de zon, maar stiekem kon ze zo precies zien wat er allemaal gebeurde in de Medicine cat's den. Crookedkit's pluizige oortjes stonden nieuwsgierig naar voren toen ze met een kalme blik naar Acefray keek, hoe wist hij wat elke plant was en wat de geneeskrachten waren? Ze sloeg haar ogen neer, en drukte sipjes haar oren in haar nek. Als ze zo bleef zitten zouden de katten om haar heen nooit merken wat haar hart het liefst wou, maar zelfs haar moeder had volgens haar liever dat ze een goeie warrior werd. Net als de rest..