Dinner time || Everstar

Onderwerp: Dinner time || Everstar za 14 nov 2015 - 14:35

Een best mollige konijn voor Leaf-fall bungelde uit haar bek, toen ze richting het kamp trippelde. Een klein fris briesje blies door haar dikke vacht heen, wat een lekkere verkoeling gaf aan de sprintje die ze moest maken om het konijn te vangen. Sweetheart wierp nog een laatste blik over haar brede schouder heen toen ze de kamp binnen stapte. Het was behoorlijk rustig op, maar het was ook bijna zonsondergang. De lucht was oranje gekleurd en de zachte sluier van wolken gaven altijd een mooi zicht op de open vlakte van hun landschap. De twee verschillende kleuren ogen staarde het kamp rond, er was niemand waar ze haar konijn mee kon delen. Een zucht verliet haar bek, ze was niet bepaald 'populair' maar ze probeerde het. Haar blik gleed naar de vacht van Everstar die haar hol buiten stapte, twijfelend stapte ze naar haar leider. Everstar at vaak met Whitelion, of andere belangrijke katten. Toch liep ze naar haar toe, en boog haar kop toen ze vlak bij der stond. Het mollige konijn legde ze op de grond, en keek de leider met een rustige blik aan. "Goedenavond, Everstar" Mauwde ze met haar vriendelijke en zachte stem, "Heeft u misschien zin om te delen?"

Everstar sloot haar ogen en haalde een keer diep adem. Ze opende ze weer, schudde even haar kop en stapte naar buiten. Haar maag knorde. Ze had nog niets gegeten vandaag, ze wilde de prooistapel zo hoog mogelijk houden. Nu hun territorium kleiner was en het weer kouder begon te worden, kon ze zich feestmaaltijden niet veroorloven. En misschien was het ook wel wat om zichzelf te straffen. Het waar haar schuld dat ze het zo ver had laten komen. Ik had iets aan die dassen moeten doen, voor Butterstar er de kans voor kreeg, dacht ze. Ze keek verstoord op toen een warrior opeens tegen haar begon te praten. "Goedenavond, Everstar", miauwde Sweetheart, "Heeft u misschien zin om te delen?" De warrior had het voor elkaar gekregen een goed mollig konijn te vangen. Everstar twijfelde. Haar maag overtuigde haar er echter van dat ze toch ook niet van lucht kon leven. Bovendien was het een vriendelijk gebaar van Sweetheart. "Waarom ook niet", zei Everstar dus maar.

Haar pluizige staart zwiepte zachtjes heen en weer toen ze wachtte op de antwoord van haar leider, half had ze verwacht dat Everstar haar weg zou sturen om met iemand anders te delen, maar haar antwoord liet een trotse glimp in haar ogen schijnen. Sweetheart liet zich rustig zakken tot ze lag, en schoof de konijn naar haar leider die het eerste hap mocht nemen.De wind blies haar snorharen tegen haar wangen aan, en meteen zette de poes haar dikke vacht op. Wat had ze een hekel aan koud weer, en nu helemaal dat er weinig prooi was, was het moeilijk je zelf warm te houden met een lege maag. "De prooi is schaars Everstar" Mauwde ze na een tijdje twijfelen, ze hielt er niet van om alle zorgen op hun leiders schouder te leggen, maar het was beter om het mededelen dan voor der zelf te houden. "Nu helemaal dat de Riverclan en de Shadowclan een belangrijk jachtgrond hebben geclaimd" Haar oren gleden zachtjes haar nek in en haar snorharen trilde van de woede die binnenin haar borrelde, "Is het niet verstandig om ons territorium terug te eisen?" en legde de nadruk op 'ons' Het bleef Windclan territorium, die stel mousebrains moesten dat toch ook wel snappen?

Everstar nam een klein hapje van het konijn en schoof het weer terug naar Sweetheart. "De prooi is schaars Everstar", zei de warrior. "Nu helemaal dat de Riverclan en de Shadowclan een belangrijk jachtgrond hebben geclaimd." "Ik weet het", zei Everstar alleen. Dit was allemaal geen nieuws voor haar. "Is het niet verstandig om ons territorium terug te eisen?" vroeg Sweetheart. "Dat gaan we ook doen", antwoordde Everstar. "Maar nu nog niet. Ik kan WindClan niet een in gevecht sturen tegen twee clans die tegen ons samenspannen." Ze zouden moeten wachten tot Shrewstar en Butterstar ergens onenigheid over kregen. Dat kon niet lang duren. Het was onnatuurlijk voor twee clans om samen te werken. Het kon geen stand houden.

De poes knikte op de antwoord van Everstar, ze had gelijk twee clans tegen een zou nooit werken. "Klopt helemaal, Butterstar en Shrewstar zullen niet voor altijd vriendjes blijven," Mauwde ze dus ook, twee clans die te veel op elkaar lip zaten ging nooit goed. En de Warrior zou dan ook niet raar opkijken als dat zou gebeuren. "Ik sta altijd naast u Everstar, met makkelijke maar ook met moeilijke tijden" Ze nam een hap van de konijn, en trok even met haar oor toen een vogel boven haar kop krijste, daarna schoof ze de konijn weer naar haar leider. "Ik zal altijd voor Windclan zijn, voor elke kat dan ook" Sloot ze haar zin af, elke loyale Warrior zou dat doen.

Sweetheart was het met haar eens en verzekerde haar ervan dat ze haar altijd bij zou staan. Everstar knikte even. "Zo hoort het te zijn", mompelde ze. Kon ze er maar echt zo zeker van zijn dat Sweetheart het meende. Woorden waren niet te vertrouwen, alleen uit daden kon echte loyaliteit blijken. Dat was intussen al vaak genoeg bewezen. Ze nam nog een hap van het konijn, maar haar eetlust was weg. Die vervloekte Lionroar, zijn daad had alles verpest. WindClan had het daarvoor al moeilijk genoeg gehad, maar zijn acties hadden het er niet makkelijker op gemaakt. Dat niet iedereen even blij was met Whitelion als deputy, lag volgens haar vooral aan het feit dat hij een verrader verving. Misschien was het geen wonder dat de WindClanner nu een beetje wantrouwig tegenover hun deputy stonden. Vertrouwden ze hun leider nog wel? Ze schoof de prooi weer terug naar de warrior. "Neem jij de rest maar, ik heb genoeg gegeten", miauwde ze terwijl ze opstond. Ze moest hier niet zo zitten zeuren. Zelfmedelijden hebben was niet goed voor een leider. Zij was juist de kat die niet mocht twijfelen. "Ik wilde zo nog even het kamp uit, even jagen voor de zon helemaal onder is", zei ze. "Wil je mee als je je konijn op hebt?"

"Zo hoort het te zijn", Mompelde haar leider, en nam een hap van het konijn voor ze stukje prooi weer naar haar toe schoof. De warrior nam nog een paar happen, voor ze weer opkeek toen Everstar opstond. "Neem jij de rest maar, ik heb genoeg gegeten", De poes knikte en at het laaste beetje vlees van de botten af, voor ze haar tong over haar lippen liet glijden. Ik wilde zo nog even het kamp uit, even jagen voor de zon helemaal onder is", Haar kalme en vriendelijke blik gleed naar haar leider toe, ze wou net een knikje geven om weer er van door te gaan toen ze vroeg als ze mee wou jagen. Zonder na te denken hees ze zich zelf omhoog en boog haar kop. "Dat zou een eer zijn Everstar" Mauwde ze kalmpjes maar en glimp van trots lag in haar ogen toen ze de konijnenbotten nestjes begroef en nog een bedank gebedje naar starclan sprak. Met een rustige tempo liep ze naar het kamp uitgang en wachte netjes op Everstar. "Had u een bepaalde plek in gedachten?"

Onderwerp: Re: Dinner time || Everstar