Shut him up or shut him down

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Het kamp was geen veilige plek meer. Terwijl de dagen onder BloodClans bezetting voortduurde, begon haar afkeer naar die plek te groeien. Misschien dat het over zou gaan eens BloodClan verjaagd zou zijn, maar voor nu. Elke keer dat er iemand was gestraft, het moment dat Nightwish was gedood, alles had zich daar plaatsgevonden. De schreeuwen van angst en pijn galmde nog na in haar oren en wanneer ze haar ogen sloot was dat al ze zag. Firepaw was niet bang voor haar eigen leven, maar dat van de anderen om haar heen en het werd steeds duidelijker dat ze daar geen macht over had. Zelfs haar zusje had ze niet kunnen redden voor Claw haar aan één oog verblindde. Woede borrelde op in haar lichaam en elke nacht herhaalde ze dezelfde lijst van katten waar ze ooit wraak op zou nemen. De ochtend was nog jong, maar ze was al klaarwakker. Stilletjes verliet de jonge poes het kamp, klaar om opnieuw de tocht te maken naar het oude SkyClan territorium om daar te trainen. Dat was het enige dat zeker was: ze moest sterker worden.

(Vitani + alleen met toestemming)

F I R E P A W

Een geeuw verliet haar bek toen ze uit haar slaapplek stapte, het was nog behoorlijk vroeg de zon kon nog net boven de horizon kruipen. Zo te zien was ze als eerste wakker, en dus trippelde de member door het stukje kamp heen. Sinds de aanval op de Thunderclan was de Elite groter en hadden ze het Thunderclan gebied geclaimd, een valse lach was weer op haar snuit gegraveerd toen ze een muis pakte van de prooistapel en op haar favoriete plek ging liggeb, hier was ze bschut en kon ze allsn in de gaten houden. Rustig begon de poes aan het muis knabbelen, en trok een grote stuk vlees vanaf. Bloed gleed langs haar mondhoeken toen ze veder at, met haar voorpoot schoof ze de restjes weg en begon aan een snelle wasbeurt in de vroege ochtendzon. Sneeuw kwam weer uit de grijze hemel vallen, en de ijzige wind woei door het kamp heen. Een rilling liep over haar ruggengraat, misschien was het toch verstandig om in beweging te blijven met dit soort weer. De member klemde haar nagels in de bevroren grond, strekte haar achterpoten zodat haar rug lening krom werd en zo even goed uitrekte. Daarna gaf ze nog een paar likken over haar borst, haar ogen schoten naar de kamp uitgang toen er een geritsel in haar puntige oren klonk. Een rode vacht verdween uit het kamp, en meteen stonden haar rode ogen kil en een geniepige lachje vormde rondom haar lippen. Zonder te twijfelen trippelde de member geluidloos achter de kat aan, verscholen tussen de bomen en struiken bleef de rode vacht volgen tot ze bij de grens aankwam, waarom ging ze daar heen? Wat was dat beest van plan?

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Firepaw rekte zich kort uit voor ze richting Fourtrees ging. Vlakbij de vier grote eikenbomen zou ze langs de Gorge lopen en uiteindelijk WindClan territorium in. Tot nu toe had ze dat altijd gedaan door zo dicht mogelijk bij het Thunderpath te blijven en over te steken zodra ze er de kans voor had. Af en toe keek ze achterom. Niet echt schichtig, maar wel voorzichtig. Ze had geen zin om nieuwsgierige Clanleden of BloodClanners achter zich aan te hebben. Ze wist wat er was gebeurd met Mistpaw en ze was niet van plan haar eigen ogen uit te laten klauwen, of erger. Om de een of andere reden voelde het vandaag anders aan, vandaar dat ze dichter bij de rivier en de steeds steiler wordende afgrond bleef lopen als gewoonlijk. Haar staart zwiepte af en toe iets heen en weer, wat haar lichte ongemak verraadde.

F I R E P A W

Haar rode ogen waren strak op de apprentices gericht, bij een rare plek met vier enorme bomen rekte de poes zich uit en begon weer te lopen. De member was nog steeds verscholen en gelukkig stond de wind zo gedraait dat de Thunderclanner haar nooit kon ruiken. Dus bleef ze haar volgen tot dat de grond steeds dieper werd. Er hing hier een andere geur, verschijnlijk een van die andere domme clans, en dus vroeg ze zich af wat die rooie haarbal hier deed. De poes gromde wat binnensmonds, en volgde haar geluidloos veder. Pas toen de grond naast haar was veranderd was in een afgrond merkte ze dat er een soort rivier beneden was. Haar rode ogen kneep ze tot spleetjes en zette haar nekharen op. Daarna sprong ze uit haar schuilplaats precies voor de gezicht van de apprentices. Een duivelse lach kon je met gemak op haar lippen lezen, en haar ogen waren strak op die van de andere poes gericht. "Zozo, en waar denk je naar toe te gaan Roodkapje?" Mauwde ze zacht en kill, en bleef zelfverzekerd staan. Deze kat ging nergens naar toe voor ze wist wat ze allemaal uitspookte.

OCC; Sorry voor de laatheid! Ik had over het hoofd gezien ^^"
~~telefoon bericht en flutjes :/~~

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

De windrichting was haar niet goed gezind geweest vandaag, want voor ze iets op had kunnen merken sprong er een BloodClanner voor haar neus. Ze had hier ergens al rekening mee gehouden, dat deed iedereen nu constant, maar om haar misschien wel paranoïde gedachten uit te zien komen. De rode poes zette haar vacht op, haar ogen strak op de ander gericht. Als ze het zich goed kon herinneren heette dit mormel Vitani, maar ze kon zich ook vergissen. De lach op haar smoel stond Firepaw helemaal niet aan en al helemaal niet toen haar werd gevraagd waar ze naartoe zou gaan. "Gaat jou niks aan, ga maar terug om die poten van je leider te likken," antwoordde ze.

F I R E P A W

Onderwerp: Re: Shut him up or shut him down