Een koel briesje waaide door het kamp, de zon was niet te warm, maar ook niet te koud en het zand rond zijn poten bleef in zijn vacht zitten. Moeizaam schudde hij met een van zijn poten en bleef met zijn blik op de kampingang gericht, er moest toch iets te doen zijn hier! Kwaad begon hij rond te ijsberen, elke keer streek hetzelfde briesje door zijn vacht en dat bracht weer neiuwe geuren met zich mee. Na een paar saaie rondjes rond het kamp ging hij naast de prooistapel zitten en pakte een kleine muis. Hij kon maar beter er klaar voor zijn als iemand aan hem iets zou vragen om te doen. Zijn poten schopten de muis naar elkaar over, maar de situatie werd er niet veel beter op. Gapend legde hij zijn kop op zijn poten, een paar dagen geleden had hij nog gezelschap gehad van een kitten, Lunarkit en een andere Apprentice, Ghostpaw. Iets in hem had toen gezegd dat er iets met hen allemaal was. Misschien was het een vergissing, maar toch hadden ze iets gemeen, hij wist wel niet wat, maar toch bleef het hem storen. Kon hij eigenlijk wel iets doen vandaag afgezien van saai rondlopen in het kamp? Er was echt niets te doen, geen enkel iemand waagde het in zijn buurt, niemand vroeg hem mee op een patrouille of om met hem op jacht te gaan, zelfs zijn mentor Blacksky had zich maar een keer laten zien en verder had hij niets gezegd over zijn eerste vangst. En hij had nog wel zoveel werk voor gedaan, een heel ingewikkeld stelsel had hij gebruikt en daarmee een kraai gevangen! Maar nee hoor! Niemand had weer iets gezegd, daardoor werd hij weer iets afstandelijker, niemand wilde zijn vriend zijn of ook maar iets aardigs zeggen tegen hem. Alleen dan die Ghostpaw, die antwoordde tenminste op zijn vragen en was niet bij hem weggegaan. Hij werd uit zijn gedachten geslagen door de muis en bukte zich om er wat van te eten, door zijn sombere houding proefde hij er bijna niets van en daardoor werd het ook moeilijker om het op te eten, maar als hij ook maar een dong had gellerd, nou ja niet echt geleerd maar meer gezien bij de anderen, dan mocht je als Clankat geen voedsel verspillen. Na het niet echt vullende maal stond hij op en ging weer bij de kampingang staan, wachtend op iemand die iets met hem wilde doen. Wie dan ook, zelfs als het iemand was die hij niet echt geweldig aardig vond. "Kom op, StarClan," Mompelde hij zacht inzichzelf, zijn kop ging hangen en hij zag zijn grijze langharige poten die kwaad in de grond wroette. "Help me om iets te doen vandaag!"
Darkflower only! If you want to join, pm me!
Niet echt geweldige post..