Look out your *** Oops... ~Stormshadow~

Stormshadow was aan het mediteren toen iemand tegen hem aanbotste. 'Kun je niet uitkijken ofso!' klonk de boze stem van een jonge poes. Geïrriteerd opende Stormshadow zijn ogen en dreigend keek hij de poes aan. Om het effect van zijn dreigende blik te versterken stond hij op. Hij was een paar koppen groter dan de poes en daardoor kon hij op haar neer kijken, zijn dreigende uitstraling versterkte. 'Uhm... Laat maar. Ik heb niks gezegd', zei de poes snel en ze liep langzaam achteruit. Een gemene grijns vormde zich rond Stormshadow's lippen. "O, zo gemakkelijk kom je er niet van af." zei hij op een kille toon terwijl hij een pas in de richting van de poes deed.

De jonge poes probeerde te ontsnappen maar ze kwam al snel tot de conclusie dat rennen niet zou werken. Natuurlijk zou dat niet werken, Stormshadow was namelijk veel sneller dan haar.'Luister, iedereen maakt toch wel eens een fout.' zei de jonge poes met een bange blik in haar ogen. Dat klopt en iedereen moet voor de gevolgen daarvan boeten." zei Stormshadow met een enge grijns op zijn gezicht. Dat je voor je fouten moest boeten wist hij zelf maar al te goed. Ook al had je ze misschien niet gemaakt... De witte kater richtte zich snel weer op de jonge poes voor hem en klapte zijn lange, scherpe nagels uit om haar nog wat banger te maken.

En ja toen kwam de woordenstroom van een bang poesje die haarzelf uit een moeilijke situatie probeerde te praten. Helaas, voor haar, ging dat dus niet werken. Haar woorden deden Stormshadow namelijk niks, helemaal niks. Het enigste wat de woorden deden was de witte kater irriteren, iets wat niet goed ging uitpakken voor de poes. 'Ow, wat onbeleefd van me. Ik ben Penguinpaw' stelde de poes haarzelf voor met een gemene grijns op haar gezicht. En toen was ze, EINDELIJK, klaar met praten. Zonder te reageren op Penguinpaw's verhaal deed Stormshadow nog een stap in haar richting. Hij was nu nog maar een halve staartlengte van haar verwijderd. Met uitgeklapte nagels legde hij zijn poot onder haar kin en deed deze omhoog. "Ik ben Stormshadow, onthoud die naam maar goed." zei hij op een kille toon terwijl hij haar doordringend aanstaarde met zijn bruine ogen. Zijn nagels prikte hij nog wat dieper in de kwetsbare huid onder Penguinpaw's kin, maar een grote of dodelijke wond zou het niet worden. Penguinpaw had namelijk het geluk dat ze een poes was. Hij vermoorde namelijk geen poezen, als ze een kater was geweest, dan was ze nu al lang in Starclan.

- Ik heb toestemming van Renske om Penguinpaw te verwonden.

'Auw.' piepte Penguinpaw. Nu had mevrouw niet zo'n grote mond meer hé. Een tevreden grijns stond op Stormshadow's gezicht. 'Ken je niet iemand anders om pijn te doen?' vroeg Penguinpaw zacht. "Ik ken wel iemand die ik pijn wil doen, maar jij bent eerst aan de beurt." antwoordde Stormshadow simpel. Natuurlijk had hij iemand anders die hij pijn wilde doen, zijn broer. Bij de gedachte aan zijn broer werd hij al woedend, maar hij was nu bezig met Penguinpaw daarom schudde hij de gedachte aan zijn broer uit zijn hoofd en richtte hij zich weer op de poes. "Luister goed naar me klein poesje." begon Stormshadow terwijl hij Penguinpaw doordringend aankeek. "Ik laat je zo los en dan verdwijn jij uit mijn buurt en wil ik je nooit meer zien." vervolgde hij kil. Nadat hij dat gezegd had liet hij Penguinpaw los. "Als ik je nog 1 keer zie dan ga je eraan, begrepen?" waarschuwde hij de poes nog een keer met een kille stem. "En nu weg wegwezen." vervolgde hij snel.

Laat maar je weet waarom xD