{ Flesh and blood

De jonge kater zat verborgen in de struiken, zijn vuurrode vacht gedimd door de schaduwen die ze boden. Voorzichtig en poot voor poot probeerde hij naar voren te komen zonder geluid te maken. Hij hielt zijn staart wat hoog, die door de lengte een mooi evenwicht gaf. Leopardpaw kukkelde dus niet zomaar om tijdens zijn sluipen, wat zeker een voordeel was. Hij testte dus ook eerst de ondergrond voor hij zijn poot er wegzette en heel zijn gewicht naar toe verschoof. De kater dacht eigenlijk te veel in techniek, maar hij wou het gewoon goed doen. Geconcentreerd stond zijn blik op een veldmuisje voor hem. Deze knabbelde wat aan plantwortels dat hij open gegraven had vanonder de harde grond uit. Het werd al kouder, Leopardpaw zijn vacht werd wat dikker en de prooi begon al weg te trekken in hun holen of stierven af. Hij moest dus snel leren jagen als hij bij zijn 12 manen nog Warrior wou worden. Ineens keek de muis zijn kant op en bevroor de apprentice in zijn stap. Na enkele momenten zonder te knipperen naar de muis te hebben gestaart leek deze geen gevaar meer te zien en ging verder met zijn eigen zaken. Wat gespannen zakte hij door zijn poten heen en sprong toen met een mooie boog op het knaagdier af, die hij onder zijn poten drukte. Ah-ha. Met een tevreden blik voelde hij hoe het lichaampje slap werd. Echter was hij net iets te veel in zijn jachtoefening op gegaan om te merken dat er nog andere in de buurt waren.

{ Eerste post Lionpaw~

Langzaam kroop ze over de bossige grond van Shadowclan. Het was een koude dag, maar wel een mooie. De zon scheen een beetje en dat warmde gelukkig toch wel een beetje alles op. Lionpaw haar ogen observeerde alles rustig. Ze was nu al een paar manen in training bij Foxfire en het ging haar tot nu toe prima af. Ze hoopte dat ze een goede warrior zou worden! En misschien zelfs een deputy! Maar dat leidde haar nu alleen maar af van wat echt belangrijk was. De geur van muis die ze eerder had opgevangen. Lionpaw zat stilletjes in een bosje te wachten op het goede moment. En net dat ze besloten had dat ze een poging kon wagen, was iemand anders haar voor. Nee. Dit was een geintje. Pissig bleef ze eerst zitten maar na een tijdje stak ze haar kop boven de struiken. "Leopardpaw? Dat was mijn muis!" zei ze tegen hem. "Ik ging die vangen!" beledigd keek ze hem aan. Nu had zij niks en hij had hem gevangen. Het was ook niet eerlijk.

De rode kater keek verbaast op toen hij een wel heel bekende stem hoorde. En die klonk niet blij. Maar goed, dat was hij ondertussen wel gewent met twee zussen. En speaking of the devil, daar was Lionpaw. Hij keek haar met zijn helblauwe ogen aan, niet echt onder de indruk van haar beschuldiging. "Had je sneller moeten zijn" Sprak hij op een broederlijke plaagtoon. Het was duidelijk dat hij het niet slecht bedoelde, maar hij kon het niet laten te grijnzen. Er was niks leukers dan familie dwars zitten. Hij pakte het muisje op en legde hem onder de struiken, waar hij het afdekte. De rode kat was immers van plan om nog verder te jagen. Hmm, nu hij er toch aan dacht. "Heb je anders zin samen verder te jagen? De eerste prooi die we tegen komen is voor jou" Wat was hij toch weer schappelijk bezig.