Undisputed

Rainpaw zuchtte. Hij had eventjes een dagje willen uitslapen, maar nee, hij was weer wakker gemaakt door één of andere domme warrior die zei dat hij moest gaan jagen, of op zijn minst iets nuttigs doen. Hij liep naar de Sunningrocks, daar kon hij alleen verder rusten. Daar was hij ook deels uit de wind en was er tenminste nog een beetje zon. En als er iemand was zou hij wel doen alsof hij ging jagen aan de rivier, wat eigenlijk de bedoeling was. Hij stampte naar de rotsen toe en rook de bekende geur van vis. Hmmm. Maar ook een andere geur, shit, daar ging zijn dagje rust. Hij rook beter, een bekende geur drong zijn neus binnen. Sagepaw. Hij wou rechtsomkeer maken, maar bedacht zich dat dat laf was. En hij was niet laf. Zijn norse gezicht werd nog norser toen de poes zijn gezichtsveld binnendrong. Een grimas krulde zijn lippen en hij liet een korte grauw ontsnappen. Hij negeerde haar en liep haar straal voorbij, naar de andere kant van het kleine gebied. Hij moest een grijns onderdrukken en beeldde zich haar gezichtsuitdrukking in. Geschrokken waarschijnlijk, en misschien ook verdrietig.

Geïrriteerd omdat hij geen reactie bemerkte pulkte Rain in de grond onder zijn poten. Ze zou het erg moeten vinden dat hij haar zo voorbij liep. Maar nee, Sagepaw voelde zich te goed voor hem. Typisch al die andere katten. Ze vonden zichzelf perfect, maar of ze dat ook waren... Hij zuchtte luid en hoopte haar aandacht te trekken. Ergens, diep, héél diep in zijn hart miste hij Sage wel, maar zou dat nooit, en ook nooit toegeven. De grijze kater kuchte en wachtte verder op een reactie, waarvan hij vermoedde dat die niet komen zou. Hij dacht aan de laatste keer dat ze elkaar hadden gezien, toen ze hem had verwond in een oefengevecht. En toen kwam die 'Roxy' binnenvallen. Een vriendin van Sagepaw en een rogue nota bene! Die rogue had dan weer gedreigd hem te verwonden, en dat was te veel geweest. Hij die werd gekrabd zonder reden en dan nog eens de schuld op zich krijgen. En dan kwam Dreamflame zich ermee bemoeien, wat de situatie nog erger maakte. Hij zuchtte nogmaals en stond op. Met een emotieloos gezicht slofte hij naar de poes. Hij ging voor haar staan zodat zijn lichaam haar zon wegnam, iets wat de meeste poezen vreselijk vonden. Hij wist niet goed wat te zeggen en stond daar dus maar, met de meest wazige blik die hij kon opbrengen.

Splashpelt rekte haar uit toen ze uit de clan was. Eindelijk weer buiten. Ze had al gejaagd voor de clan dus ze mocht ze wel uitrusten. Splash was niet in haar goede humeur. Als iemand op dit moment in haar weg staat zal die kat naar de medicinecat kunnen gaan of ze kan haar nog wel inouden. Ze trippelde naar de Sunningrocks waar de zon hard scheen om haar slechte humeur te veranderen naar goede. Splashpelt hoorde onderweg twee apprenticen babbelen. "Wat wil je van me?" snauwde de poes. "Ik wil dat jullie iets doen voor de clan. Hebben jullie al iets gedaan vandaag?" antwoordde Splash op de vraag van Sagepaw. Splashpelt keek hen allebei strak aan. 


May I?

Net nadat Sage "Wat wil je van me?" had gevraagd, kwam er een jong uitziende warrior. Leuk hoor, dacht hij. Dan wou hij eens even praten -het was eerder boos staren- met Sage kwam er wéér een warrior zich bemoeien. "Ik wil dat jullie iets doen voor de clan. Hebben jullie al iets gedaan vandaag?" Rain keek de warrior verbaasd en boos tegelijk aan. Kon ze is niet stoppen met haar neus in andermans zaken te steken? "Nee, ik heb niets gedaan," bromde hij boos, hij was al in een slechte mood, nu kwam die Splashpelt met haar vele eisen waardoor het er echt niet beter op werd. "En dat ben ik voorlopig ook nog niet van plan." Hij was boos dat hij nooit eens een écht gesprek kon hebben met Sage. Nu kwam die warrior ertussen, en de vorige keer die rogue en die andere warrior. Die rogue had hem aangevallen omdat hij en Sage een oefengevecht hadden. Maar eerst had zij hem gekrabd, ze had hem gekrabd tijdens een oefengevecht!