Let the Fire burn {Firepaw}

Het was de dag na de ceremonie; hij had zijn krijgsnaam gekregen en eveneens een apprentice. Niet zomaar een apprentice, maar Firepaw! Dé Firepaw die hij ondertussen al goed kende. Met een grijns hield hij halt zodra hij het midden van de zandkuil had bereikt en met een verwachtingsvolle blik keek hij voor zich uit. Ze zou hun training toch niet vergeten zijn, hé? Zealspark verwachtte van niet. Ze had het heus wel duidelijk gemaakt gisteren dat ze geen derde mentor wou, en hij was dan ook van plan om het nooit zover te laten komen. Iemand met zoveel potentie als de jonge kattin hoorde al vanaf dag één een fatsoenlijke opleiding te krijgen. Hij wist dat ze veel gemist had, maar als ze voldoende haar best deed dan had ze dit zo ingehaald. Hij wist dat ze het kon en dat ze enkel de juiste aanmoediging nodig had. Daarom dat hij ook met zijn blauwe blik naar voren keek, wachtende op de aankomst van de rode apprentice.

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Ze was niet laat, maar ondanks dat feit kwam ze toch haar nest uit geracet alsof ze zich een halve dag verslapen had. Na haar vacht een aantal grondige likken te hebben gegeven zodat het haar niet alle kanten op stond, wandelde ze op een drafje de doorntunnel door om richting de Sandy Hollow te gaan. Eindelijk zou ze daar eens echt gaan trainen met haar eigen mentor en het hielp behoorlijk dat ze die mentor al sinds af jongs af aan had gemogen. Waarschijnlijk zou ze niet zo snel ruzie krijgen met Zealspark. Er verscheen dan ook een klein grijnsje op haar gelaat toen ze hem vanaf en afstandje zag staan in de zandkuil. Zijn blik was gericht op een net iets andere hoek dan die waar zij uit kwam en ze vroeg zich dus ook af of hij verzonken was in gedachten of echt oplette. Stilletjes sloop ze nog wat om de kuil heen, zodat ze zijn rug te zien kreeg. Met een paar vlugge passen kwam ze de bosrand uit en sprong de kuil in, om vervolgens nogmaals af te zetten in een poging zich op haar mentor te werpen. Als hij haar niet opgemerkt had dan was dit een geslaagde ochtend.

F I R E P A W

Hij wist niet hoe vaak de rode apprentice dit al geflikt had, maar opnieuw wist ze hem te verrassen door op een totaal onverwacht moment hem te bespringen. Een hoge gil verliet zijn bek en vliegensvlug rolde hij zich om zodat hij de ander van zich af kon schudden. Pas toen merkte hij op dat het slechts zijn ondeugende - veel te ondeugende - leerling was. "Starclanverdomme, Firepaw!" Vloekte hij, zijn blik nog een tikkeltje getraumatiseerd. "Wil je daar alsjeblieft eens mee stoppen?!" Vroeg hij haar vervolgens, toch op een licht smekende toon. Vervolgens schudde hij zich uit en brak er toch een kleine grijns op zijn gelaat door. Hij moest toegeven dat ze wel aanleg had voor sluipen, zelfs hij had haar niet opgemerkt! Maar no way dat hij haar dat nu ging zeggen. Bijna en hij lag weer in de medicine cat's den!

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Hebbes! Ze landde bovenop hem. Firepaw rolde lachend van hem af toen hij zich omrolde om haar van zijn rug te krijgen. De jonge poes bleef op de grond liggen, grinnikend van genoegen dat ze zojuist de mooiste gil ever had los weten te krijgen. Zo hoog had ze hem nog nooit gehoord. De grijns verdween nog niet van haar gelaat toen hij haar vroeg eens te stoppen met hem te laten schrikken. "Alleen als je stopt met schrikken, maar het ziet ernaar uit dat dat nog niet het geval is," antwoordde ze lachend. Ze kwam overeind en schudde het zand uit haar vacht. "Dus, wat gaan we doen?"

F I R E P A W

De opmerking van de poes deed hem even zijn mond open trekken, maar algauw sloot hij deze toen hij besefte dat haar woorden waarschijnlijk klopten. Met een zucht schudde hij de gedachte dat hij dus nog vaker bijna-hartaanvallen zou krijgen van zich af. De vraag die algauw volgde deed hem weer opkijken met een nieuwe grijns op zijn gelaat. "Wel, aangezien we vandaag blijkbaar toch in de mood zitten," Miauwde hij met een lichte humoristische toon in zijn stem waarna hij weer bloedserieus zijn woorden vervolgde. "Val me maar aan." Zijn blauwe ogen hadden zich op haar gefocust, afwachtende op wat haar eerste reactie zou zijn en hoe ze haar aanval zou voorbereiden.

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Ze mocht hem aanvallen en zakte daarom ook meteen dichter naar de grond. Haar spieren spanden zich weer aan, haar tweekleurige ogen op de kater gericht. Haar grijns verdween en maakte plaats voor een gefocuste blik. Dit was haar kans om te laten zien wat ze al kon, zodat hij vanaf daar haar training op kon pakken en een warrior van haar kon maken. Ze zette zich stevig af tegen het zand en vloog op de kater af, om vlak voor hem te landen en langs hem heen te schieten, waarbij ze haar lichaam tegen zijn flank gooide om hem uit balans te brengen.

F I R E P A W

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Hij had rustig afgewacht op wat de poes zou doen en keek dan ook met zijn gefocuste blauwe ogen naar de acties die de rosse leerling ondernam. Zealspark zette zich schrap toen de poes zich afzette en nadien vlak voor zijn neus weer landde op haar poten. Nog maar net had hij kunnen raden wat ze ging doen en ontweek hij de duw die hem bijna gegeven werd. Behendig landde ook hij weer op zijn poten en draaide hij zich nadien vliegensvlug om zodat hij Firepaw weer kon aankijken. Een tevreden glans was te zien in zijn ogen. "Dat was al goed," begon hij eerst, haar een knik gevende. "Maar als je iets sneller was geweest dan lag ik nu gegarandeerd op de grond." vervolgde hij. Een serieuze uitdrukking stond op zijn gelaat, maar de ietwat plagende ondertoon was niet te missen in zijn stem.

made by chi!

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Ah mousedung, hij had het zien aankomen. Haar duw was niet snel genoeg geweest om hem ook echt te raken, waardoor ze met wat moeite haar balans bewaarde en verder door schoot om vervolgens om te draaien. Zealspark gaf toe dat hij op de grond gelegen zou hebben als ze wat sneller geweest en Firepaw knikte. Vervolgens zakte ze weer iets door haar poten om zich klaar te maken voor een volgende aanval. Als ze nu precies hetzelfde zou doen, zou hij het misschien aan zien komen. Ze sprong opnieuw op de kater af en landde net als de keer ervoor vlak voor hem op de grond, alleen sprong ze nu recht door om zo bovenop hem te springen, in plaats van langs hem heen te schieten zoals daarnet. Misschien dat dat werkte.

F I R E P A W

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Opnieuw sprong de vuurrode poes op hem af. Hij was niet bepaald zeker of ze nu opnieuw haar vorige move ging uitvoeren of dat ze deze keer een ander plan in gedachten had. Hij wachtte af tot ze op haar voetjes stond en besloot dan te ontwijken. Maar toen ze vlak voor hem stond en nadien direct bovenop hem sprong, overviel een verrast gevoel hem. Instinctief liet hij zich vallen en rolde hij zich om, zo de leerling van zich afschuddende. Zijn haren stonden overeind van de rol die hij gemaakt had en in de hoop ze wat beter op hun plaats te krijgen, schudde hij zich een keer uit. Het zand dat zich op hem had gevestigd vloog alle kanten op. "Dat was al beter. Je was deze keer sneller en ik had werkelijk geen idee wat je van plan was," sprak hij, zijn blauwe blik in de hare priemende. "Zolang je niet kijkt naar de plek die je wilt aanvallen, komt alles goed. Je tegenstander weet dan niet wat je van plan bent. Soms helpt het zelfs om naar een bepaalde plek te kijken, en dan plots op een volledig andere manier aan te vallen. Verrassingen komen altijd handig van pas in een gevecht." Alhoewel ze dit al redelijk goed deed, vond de kater alsnog dat het zijn plicht was om haar dit bij te brengen. De poes was nu al een uitstekende vechter. Ook al had ze nog enkele dingen te leren, hij wist nu al dat hij haar later niet als vijand wou hebben.

made by chi!

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Het lukte dit maal wel. Ze voelde zijn vacht onder haar poten toen ze op zijn rug landde. Natuurlijk reageerde hij daar snel op door om te rollen en aangezien ze haar klauwen niet gebruikte, was het niet mogelijk om haar positie te behouden. Eenmaal neergekomen op het zand, draaide ze zich van hem af om weer overeind te springen en zich vervolgens weer naar hem te richten. Een zelfvoldane grijns verscheen op haar lippen toen hij haar complimenteerde. Ze knikte na zijn uitleg, waarna ze zich voornam om vervolgens nog meer aan haar focus te doen. "Heb je misschien een manier om toch nog overhand te houden wanneer je op iemands rug springt en deze vervolgens omrolt?" vroeg ze vervolgens. Dat was iets dat vaak gebeurde en als er iets was waardoor ze de overhand kon houden in zo'n situatie dan zou dat van pas komen.

F I R E P A W

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

De vraag van de rode poes zorgde ervoor dat hij één van zijn oren in een zijdelingse positie zette. "Vooral goed je nagels gebruiken. Deze zorgen voor meer grip. Maar als een kat zich laat vallen en gaat rollen, dan is het 't beste dat je gewoon loslaat. Anders is je tegenstander in staat om controle over de situatie te nemen aangezien jij dan ook op de grond ligt." Even dacht hij na. Plots schoot de kater naar voren en duwde hij de jongere poes pijnloos maar wel effectief op de grond. "Als dit voorkomt, haal dan meteen uit naar de buik. Als je dit doet dan ben je vrijwel meteen terug verlost. Je wist dit waarschijnlijk al, maar je buik moet je koste wat het koste beschermen. Één verkeerde uithaal van je tegenstander kan je leven kosten." Zijn blik keek haar doordringend aan waarna hij weer van haar afsprong. Opnieuw verscheen er een geamuseerde glimlach op zijn gelaat. Hij zou haar eerst enkele technieken om zichzelf te verdedigen aanleren en haar nadien onverwachts aanvallen. Dan kon hij direct zien hoe goed ze opgelet had en hoe snel de rode poes dingen bijleerde.

made by chi!

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Nagels voor grip, loslaten wanneer de ander om begint te rollen. Alles wat hij zei sloeg ze zorgvuldig op in haar geheugen, zodat ze het hopelijk later zou kunnen gebruiken wanneer het echt nodig was. Natuurlijk was niet alles theorie en deed ervaring een hoop, maar stel dat er plots een herinnering door haar hoofd zou flitsen tijdens een gevecht, dan kon dat de uitkomst bieden. Bovendien moest ze zichzelf ook nog een keer bewijzen als warrior. Aangezien ze zo druk was na te denken over wat hij haar als tips had meegegeven, zag ze zijn aanval niet aankomen en werd zonder veel moeite op de grond geduwd. Haar poten schoten automatisch al wat omhoog, klaar om te proberen hem van zich af te trappen. Dat reflex om de buik te beschermen zat er al in zonder dat hij haar daar eerder wat over verteld had, dus versterkte het zijn woorden alleen maar. Firepaw knikte toen ze zijn doordringende blik ving en schudde zich uit toen ze de kans kreeg weer op te staan. Ze sprong meteen weer in een alerte houding, niet van plan zich nog eens zo makkelijk omver te laten duwen. "Wat nu?" sprak ze uitdagend.

F I R E P A W

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Toen de poes knikte, knikte hij ook. Een kleine glimlach speelde met zijn lippen maar de serieusheid in zijn blauwe blik viel niet te missen. Hij had haar al een paar keer aangevallen, als hij dat nu nogmaals deed dan zou ze het allang zien aankomen. Hij kon dit beter op onverwachtse momenten doen en haar dan testen hoe ze reageerde. Alles hing af van wat je deed in die ene fractie van een seconde. Het zou totaal nutteloos zijn moest hij nu opnieuw uithalen; Hij zou zijn tegenstander ook met gemak kunnen verslaan moest hij weten wat die ging doen. Maar dus. Zijn oren wiebelden even terwijl hij rondkeek. "Zeg me eens wat je moet doen als je je tegenstander wilt verwarren?" Er waren meerdere manieren, maar voor nu zou hij afgaan op hetgeen wat de rode poes zelf al wist. Dan besefte hij zelf ook meteen wat ze al kende, het zou namelijk niet echt zinvol zijn zou hij haar dingen aanleren die ze al kende.

made by chi!

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Er werd haar gevraagd wat ze moest doen om de ander te verwarren. De rode apprentice dacht een moment na voor ze antwoord gaf. "Alles wat onverwacht is kan een ander verwarren. Je zou hier zand op kunnen gooien, of als je er de kans voor hebt doen alsof je schrikt van iets anders dan de tegenstander zelf," antwoordde ze. Er waren vast meer manieren, maar het lag natuurlijk ook aan de situatie. Als er zich kansen voordeden dan was het slim die aan te grijpen, alleen niet alles was te voorspellen.

F I R E P A W

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

De kater knikte bij haar woorden en opende nadien ook zijn mond. "Inderdaad," begon hij, waarna hij meteen zijn zin vervolgde. "Maar je kunt ook heel snel rond de tegenstander gaan rennen. Dit is heel vermoeiend dus je moet het niet al te lang doen. Daarbij heb je de juiste snelheid nodig en moet je zien dat je niet uitschuift. Maar, je kunt ook doen alsof je dood bent of zwaar verwond. Als je tegenstander dan al zijn triomf gaat vieren kan je stiekem weer aanvallen." Even dacht hij na. "Dat laatste doe ik zelf alleen als het echt niet anders kan. Je moet namelijk niet altijd alsof doodvallen op de grond. Onverwachts is het beste, anders gaan ze door je act zien." Zijn blauwe ogen namen een uitdagende glans aan. Zealspark sloeg met zijn staart door de lucht en wierp zijn helderblauwe ogen op de grote, rosse poes. "Dus.. verwar me maar."

made by chi!

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Firepaw luisterde aandachtig naar wat hij haar vertelde over alle manieren waarop je je vijand in verwarring kon brengen. Ze sloeg alles op in haar geheugen, hopend er later gebruik van te kunnen maken. Toen hij was uitgesproken knikte ze, waarna hij haar uitdaagde hem in verwarring te brengen. De jonge poes bleef op haar plaats staan, hard nadenkend over een manier waarop ze hem nu nog zou kunnen verrassen. Het moest iets onverwachts zijn, maar momenteel leek dat onmogelijk, gezien hij alles van haar kon verwachten en ze net nog mogelijke tactiek hadden besproken. Om maar iets te doen zodat ze andere mogelijkheden zou kunnen creëren gooide ze zand op, richting Zealspark en stoof er daarna vandoor richting de bomen.

F I R E P A W

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Hij wachtte geduldig af op wat de rode poes ging doen en kon het toch niet laten om even verdwaasd te knipperen toen ze zand opgooide en vervolgens wegstoof. Was dit haar manier van spijbelen? Zealspark stond op en keek in het rond, waarna hij aan de lucht snoof en zo bepaalde waar ze naartoe was gegaan. Even overwoog hij haar te volgen maar hij besloot dat niet te doen, wetende dat dit misschien een van de verwar tactieken was die de kattin uitprobeerde. Zijn blauwe ogen bleven naar datzelfde punt staren terwijl Zealspark's oren de omgeving scande. Stiekem was hij toch benieuwd naar haar volgende zet, zeker omdat hij dit niet had verwacht.

made by chi!

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Ze was een eindje tussen de bomen door gerend en klom nu omhoog aan de kant van een van de bomen waar hij haar niet zou kunnen zien. Bovenin rustte ze op een van de wat dikkere takken. Ondanks dat de bladeren er niet meer aan hingen, zou het toch niet de eerste plek zijn waarnaar hij zou kijken, gezien de vele takken die haar felle vachtkleur wat minder lieten opvallen. Vanaf die tak hield ze haar mentor in de gaten en zag dat haar trucje had gewerkt. Nu hoopte ze nog dat hij haar kant iets op zou komen.

F I R E P A W

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Toen zijn leerling maar niet opdaagde besloot de kater om zelf opzoek te gaan. Alhoewel hij er niet volledig gerust in was had zijn nieuwsgierigheid toch de overhand genomen. Voorzichtig zette hij een paar stappen vooruit tot hij zich aan de rand van de zandkuil bevond. Voor hem strekte zich een ander gebied uit, waar vooral bomen de grond sierden. Een zucht rolde over zijn lippen en opnieuw zette hij zijn lichaam in beweging. "Firepaw? Waar ben je? Dit is niet meer grappig." riep hij terwijl hij rondkeek, hopende haar vuurrode gestalte ergens te spotten. Maar toen dit niet het geval was, en hij maar geen reactie terugkreeg, draaide Zealspark zich om. Oké, dit was echt niet grappig.

made by chi!

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Haar plan werkte. De kater kwam los van zijn plek in de zandkuil en hij kwam richting haar boom gelopen. Haar mentor stond er nog niet helemaal onder, maar toen hij zich omdraaide zag ze haar kans schoon. Haar lippen krulde om in een lichte grijns bij zijn woorden. Zo geruisloos mogelijk klom ze een stukje naar beneden alvorens ze zich liet vallen om achter hem op haar vier poten te landen en met nog een sprong richting zijn rug te duiken.

F I R E P A W