Hangin 'round with my bro

Onderwerp: Hangin 'round with my bro vr 5 aug 2011 - 11:19

Mijn goudachtige ogen gluurden onderzoekend over het kamp, vanuit de apprentice den klonk de regelmatige ademhaling van mijn broertje. Dit stelde me genoeg gerust, dus legde ik mezelf neer vlak bij de ingang. Vanuit het bos hoorde je vogels dwingend fluiten, en de kleine geluidjes van prooi waren kenmerkend.
Mijn borst rees gekalmeerd op en neer, terwijl ik mezelf waste om de tijd te doden. Het was altijd zo saai als mijn broertje sliep, hij was het enige wat ik nog had, waar ik bevriend mee was. Misschien kon je me beschermend vinden, maar het was ook niet voor niets. We hebben veel meegemaakt weet je, onze ouders zijn dood, net als wij af en toe op het randje zijn geweest. Ik voelde hoe mijn oogleden iets zwaarder werden, en hoe ik zachtjes wegdommelde in de ochtendzon.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Splashpaw opende weer een oog, nadat hij in slaap was gevallen, was het kamp al meer tot leven gekomen. Nog steeds kon hij geen teken van leven herkennen bij Ripplepaw, op zijn ademhaling na.
Hij sloop stilletjes naar binnen, waarop hij zijn buik bijna tegen de grond liet zakken, en langs de muur schuurde. Het nest van Ripple en Splash lag achterin de apprentice den, dit irriteerde soms als je laat ging slapen. Na eindelijk het nest van zijn broer bereikt te hebben, duwde hij met zijn neus tegen zijn kop aan. 'Ripple word wakker, dan kunnen we nog wat eten voor de training.' Siste hij. Geen reactie, een vermoeide zucht ontsnapte uit zijn keel.
'Broertje kom op.' Grauwde hij met een geamuseerde tint in zijn stem. Splashpaw's maag knorde al redelijk, dus lang was hij niet van plan te wachten. Met een vlugge blik op zijn broertje, sloop hij weer terug naar het zonlicht. De warmte verspreidde door zijn ledematen, waarbij hij zich langdradig uitrekte.
Splash vervolgde zijn weg naar de prooistapel, bij het zien van de dode lichaampjes liep het water hem al in de mond. Hij greep gelijk een sappige uitziende vogel tussen zijn kaken, en nam een muis - heel erg speciaal in Shadowclan territorium - mee voor zijn broer, deze prooien konden ze delen.
Splashpaw draaide zich om, en keerde terug naar de den om te kijken of zijn broertje al wakker was.

Met een rustig tempo vulden de longen van Ripplepaw zich met lucht, en liepen ze daarna weer leeg. In diepe ademstoten, sliep de apprentice in zijn nest. Het katertje had zich diep opgekruld in zijn nest, alsof hij er zich in wou verstoppen. Mos hield hem behaaglijk warm en zorgde ervoor dat hij zich alleen nog maar veiliger voelde. Maar goed, hoe kon hij ook weten, dat zijn slaap zo meteen ruw verstoord zou worden? En dat hij deze laatste momenten slaap maar beter kon koesteren, omdat hij deze momenten binnen luttele hartslagen kwijt zou kunnen zijn. Dat zou hij zeker gaan missen. Die lekkere slaap. Maar goed, niks aan te doen of niet? En ja, zoals verwacht, prikte er al snel een poot in zijn zijde.

"Mhmm.. Nee...Laat me.. slapen.." Murmulde hij bijna, onverstaanbaar, en hij sloeg met zijn pootje naar de 'onzichtbare' aanvaller. Hij wou terug naar zijn droomwereldje. Want hoe kon het, dat zijn droomwereldje vaak zoveel mooier was dan de echte? 'Broertje kom op.' Rinkelde de stem in zijn oor. Ja.. Die stem herkende hij wel. Langzaam ging één groen blauw gekleurd oog eventjes open. Hij kon duidelijk zijn eigen oog weerspiegeld zien in de amberkleurige ogen van zijn broer, Splashpaw. Maar nog steeds had Ripplepaw geen zin om wakker te worden. "Kom op broert.. Het is nog zo vroeg.." Kreunde hij klagelijk. En hij maakte aanstalte om zich weer om te draaien en weer in zijn nest op te krullen, in een poging om terug te komen naar zijn droomwereld.
Toen hij zijn oog weer even opende, was zijn broer alweer weg. Ietwat nerveus trok hij met zijn oor, en hief hij zijn kop, wat een zware inspanning was dat, iets meer op. Waar was zijn broer? Was er iets aan de hand? Nu begon toch langzaam zorg op te borrelen in zijn buik. Langzaam hief de jonge apprentice zich op uit zijn nest, en stapte hij naar buiten. Zijn passen voorzichtig zettende, "Splashpaw? Is er iets?" Vroeg hij.

-Sorry, flut, haast-