Danger Zone

Haar blauwe ogen waren op de vier gigantische eiken gericht, en eigenlijk vond ze het wonderbaarlijk dat de tweebeners ze nog niet vernield hadden, net zoals ze alles vernielden. Ze liep een beetje doelloos rond in de hoop dat Roxy langs zou komen. Haar enige vriendin en ze was een rogue. Met een zucht liet ze zich op haar achterste vallen, ze zou vast niet komen vandaag. De kattin moest voor zichzelf zorgen en had vast betere dingen te doen dan constant rondhangen met een Clankat. Ah well, ze kon voor nu in ieder geval de rest van haar Clan en haar taken ontlopen. Sage trok even met haar oortjes bij het ruiken van een vaag bekende geur. Shadowclan? 

- Flamepaw eerst, daarna open!

De kater was iets jonger dan zijzelf was, waarschijnlijk was hij niet al te lang geleden benoemd tot Apprentice in een ceremonie. Hij oogde echter niet zo goed. Hij nieste nog een aantal keer, waarop Sage een stapje naar achteren deed. Wat het ook was dat hij had, zij wilde het niet. Hij zag er vermoeid uit, kreunend en niezend. De kater zei dat het wel goed ging, waarop zij hem vervreemd aankeek. Daar leek het nou niet bepaald op en natuurlijk kon iedereen wel zien dat het een leugen was. Wat de nut van die leugen was, was echter minder duidelijk. Vervolgens stelde hij zich voor als Flamepaw. "Ik ben Sagepaw," zei de grijze tabby toen tegen de Shadowclanner. "Weet je zeker dat je niet naar de Medicine Cat moet?" Ze was de naam van Shadowclan's Med. Cat vergeten, helaas. De kater zag eruit alsof hij ieder moment in kon storten. "Het kan besmettelijk zijn," vervolgde ze, op een ietwat bezorgde toon. Ze wilde zelf natuurlijk ook niet geïnfecteerd worden.

Haar blauwe ogen volgden de rode tabby, die uit een plasje begon te drinken. Hij moest dan wel erg dorstig zijn: uit de rivier kon je veel lekkerder water putten, al zou je dan wel een stukje moeten lopen. Hij was echt ziek, dat was wel duidelijk. Op haar vraag antwoordde de kater dat Acefray het te druk had, waarop Sagepaw haar 'wenkbrauw' ophaalde. Druk met wat? Was de hele Clan ziek of zo? Maar goed, als deze kater geen hulp wilde, was dat niet haar probleem. En als ze hem ooit eens ergens dood vond liggen, was dat allemaal heel jammer voor hem, maar ze had hem nog zo gewaarschuwd. De kater begon over sneeuw, waarschijnlijk om het onderwerp te kunnen veranderen. "Leafbare is genadeloos dit jaar," mompelde ze. Zelfs s'nachts lag ze nog wel eens in haar nest te rillen. Deze winter was behoorlijk koud, en de prooi was schaarser dan normaal. "Vergaat het Shadowclan nog een beetje goed dan?" Ze was nog niet vergeten dat ze niet al te lang geleden bondgenoten waren geweest. Daarbij vroeg ze zich af hoe het ging met een bekende uit de Clan.  

Het witte deken van sneeuw had zelfs de kale takken van de Fourtrees bekleed, en eigenlijk zag het er wel heel mooi uit. Jammer dat het alleen zo verdomd koud was. De rood-witte kater gaf haar het gelijk, maar hij leek nogal in gedachten verzonken. Sage vroeg zich af wat er aan de hand was, nieuwsgierig als ze altijd was. Al was het niet alsof Riverclan niet genoeg problemen van zichzelf had. Ze hadden een deputy die heulde met de vijand, en ze hadden Starclanverdomme een rogue in hun Clan opgenomen. Hoe kon dat nou goed gaan? Ze was er nog steeds boos over, maar ze kon zich onmogelijk verzetten tegen Butterstar. Ze zou zonder pardon de Clan uit gegooid worden, en dan zou ze helemaal alleen zijn. De kater vertelde dat Shadowclan het wel zou redden, dat er veel Apprentices op komst waren en Sagepaw glimlachte waterig. "Mooi zo," sprak ze zachter dan normaal. Ze voelde wat gekriebel in haar keel, maar wuifde het weg alsof het niets was. Ze schraapte haar keel en keek de vreemdeling aan. "Wat weet jij over rogues?" Ze was nieuwsgierig, iedereen had zijn eigen mening over de groep.