Just exploring the camp [open]

Nieuwsgierig stak Fera haar hoofd uit de Barn, die had ze toch al helemaal verkent en nu zou ze het kamp verkennen zo simpel was het nu eenmaal. Ze keek nog eens goed rond, niemand die echt op haar lette. Voorzichtig sloop ze naar buiten en liep naar de eerste struik die ze zag. "Hmm," mompelde ze, het beeld over het kamp was vanaf hier wel overzichtelijker. Haar rode ogen speurden rond naar een plaats vanwaar ze alles nog veel beter kon zien, misschien moest ze hoger gaan staan. Haar gedachte werden afgeleid door een paar verdorde blaadjes die voorbij waaide, ze leken wel van haar weg te rennen. Fera hield haar blik op de blaadjes gericht en zette zich klaar om te springen. 3,2,1, nu! Dacht ze in haar hoofd en ze sprong naar de blaadjes. Snel greep het poesje hen beet en legde haar pootjes erop, nu kunnen ze niet meer weg dacht ze enthousiast. Ze had iets gevangen! Het leefde misschien niet, maar net zoals een prooi moest ze het doden, anders ging het lopen. Het tabby poesje hief haar pootje op en sloeg haar kleine klauwen in de verdorde blaadjes die ze in kleine stukjes achterliet. Trots liep het poesje verder op zoek naar iets anders wat ze zou kunnen vangen, daar! Dacht ze zelfzeker een vogeltje. Ze trippelde naar de vogel, maar die zag haar al aankomen en vloog naar een kleine boom aan de overkant van de open plek. Ze 'sloop' ernaartoe, hoe zou ze ooit zo hoog geraken? Springen zou al zeker niet lukken, maar misschien kon ze klimmen. Het poesje keek naar haar poten en liet haar nageltjes eruit glijden, zou het lukken? Fera sprong met al haar kracht tegen de boom een zette haar klauwen erin. Oké, wat nu? Misschien had ze eerst moeten beslissen wat ze zou doen als eenmaal had gesprongen. Schattend keek ze omhoog, de tak boven haar was toch nog wel vrij ver. Wanhopig hield ze zich vast aan de boom, ze kon niet meer naar beneden dus moest ze wel naar boven. Vastberaden zette een poot ietsje hoger en een tweede, "Pff," zuchtte ze dit was wel vermoeiender dan ze had verwacht, ze wist niet zeker of ze dit wel zo lang zou kunnen volhouden.

De kleine kater was weg bij zijn moeder geslopen. Of het mocht wist hij niet, maar hij wou het risico niet nemen. Laatste keer vond hij papa buiten, maar nu was er niemand die hem terug bij het poezennest kon zetten. Pyre was de echte rebel hoor. Nee, maar hij vond het wel leuk, want al zijn zusjes waren watjes, dus hij kreeg het meeste aandacht van moeder. Vader gaf aandacht aan iedereen, al leek Muta die weer te claimen. Hij zag niet hoe Ophelia helemaal verwaarloosd werd of hoe Nyra vroeg om aandacht. Dat zag hij niet als de kleine trotse kater die hij was. Wat verward draaide hij zijn hoofd toen hij de oudere poes Fera in een boom zag. Met een grijns liep hij naar haar toe. Zijn spraak ging al beter, vooral omdat hij wou kunnen spreken. "Ga ii goed?" De ondeugende grijns nog op z'n gezicht.

"Ga ii goed?" klonk er van beneden. Verbaasd keek het poesje naar beneden en zag een ander kitten staan, hij heette Pyre als ze het goed had. Zuchtend probeerde ze zich een weg naar beneden te banen, wat gelukkige veel beter ging. Eenmaal beneden keek ze de kitten geïrriteerd aan en mauwde nors: "Wat? Ik was bijna boven." Dat was misschien niet helemaal waar, maar ze zou uiteindelijk wel boven zijn geraakt. Fera bekeek het tabby katertje wat beter en zag dat hij toch wel wat jonger was als haar, zo'n 2 manen schatte. Dan mag je de barn toch nog niet uit, een gemene grijns klemde zich om haar lippen toen ze poeslief zei: "Jij mag de barn toch nog niet uit?" Als ze hem kon verklikken dan zou haar papa misschien trots zijn op haar. ze zag al voor zich hoe de kater haar een likje zou geven en al haar andere sibs volledig zou vergeten.

"Wat? Ik was bijna boven." Pyre trok een wenkbrauw op. "Nii liegen", zei hij op een best brommende toon. Die toon kon hij opzetten als hij wou en hij merkte dat hij daarmee vaak kreeg wat hij dat wou, dus het gebruiken vond hij geen probleem. "Jij mag de barn toch nog niet uit?" De kater kreeg een grijnsje op zijn gezicht. Fera was ouder en het gevoel dat zij iets mocht en hij niet vond hij niet echt leuk. Vervelend zelfs. "Stiekem", antwoordde de kleinere kater. De woordenschat ging al naar boven. Hij had door dat mam en pap best streng konden zijn en Pyre vond dat hij ook streng mocht zijn dan. Tja, hij kon zeker z'n kleine pootje neer zetten als hij dat wou.

Onderwerp: Re: Just exploring the camp [open]