Hello from the other side

Met een tevreden blik en een vrolijk, opgeven staart stapte één van RiverClan's nieuwe krijgers langs de grens tussen ThunderClan en RiverClan. Hij was er op uitgestuurd hier een snelle check uit te voeren. Zijn eerste taak als krijger! Stiekem was hij wel een beetje trots.
De trots in zijn ogen veranderde al snel in nieuwsgierigheid toen de geur van ThunderClan zijn neusgaten binnendrong. De geur kwam hem licht bekend voor, maar dat verbeelde hij zich vast. Hoe dan ook, als krijger was het zijn taak indringers buiten te houden. De kater wilde zijn eerste taak niet verpesten. Snel volgde hij de geur en kwam al snel bij de 'dader', die zich gewoon nog rustig aan haar eigen kant van de rivier bevond. Wacht, die rode vacht kwam hem vaag bekend voor.. De ThunderClan leerling! Of, nouja, of ze nog een leerling was wist hij niet zeker meer. Ze zag er een stuk groter uit dan eerst. ''Hey daar!" It's me miauwde hij vrolijk.

Firepaw schreef:

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Ze werd verbeterd, maar het was wel dezelfde kat als Lionpaw. Hij was echter een warrior nu en de paw in zijn naam had plaatsgemaakt voor gaze. Toen hij haar vertelde dat hij een paar dagen geleden zijn rang had behaald knikte ze even. "Gefeliciteerd," kwam er een beetje awkward uit, omdat ze het ergens wel meende, maar het eigenlijk niet kon zo vriendelijk tegen een RiverClanner te spreken. Vervolgens werd haar gevraagd hoe het met haar training ging en, hoewel ze niets liet zien, voelde zich zuur van binnen. Als Silverstar er nog was geweest dan was zij misschien ook wel al warrior geweest nu, ze was immers een jaar oud. Al kon ze niet ontkennen dat haar training erop achteruit was gegaan, met Zealspark als mentor en haar extra trainingen. "Gaat de goede kant op," antwoordde ze. Natuurlijk kon ze hem niets vertellen over BloodClan.

F I R E P A W

De kater zag het al helemaal voor zich. Hij zou haar kunnen leren vissen en misschien zelfs zwemmen! In ruil daarvoor zou zij hem kunnen leren.. nouja, wat ThunderClan katten dan ook doen. Wat het ook was waar zijn buren goed in waren, het was vast cool. Hij moest er alleen wel op letten dat zijn pleegmoeder er niet achter zou komen, dat zou hem nog eens in de problemen kunnen brengen. Aan de andere kant was ze ook niet achter zijn ontmoetingen met Emerald gekomen.
Helaas werd hij al snel uit zijn droom gehaald door een opmerking van de rode ThunderClanner. "Je weet dat we ooit tegen elkaar kunnen vechten om Sunningrocks, toch?" Die woorden leken bij hem aan te komen als een doorn in zijn poot. Vechten? Het enige gevecht wat hij tot nu toe had gevochten was het gevecht tegen de dassen, maar vechten tegen andere katten om iets als een gebied? De ineens wat minder enthousiaste kater schudde zijn hoofd. "Je hebt gelijk." kwam er vervolgens een beetje verslagen uit. "Al zul je mij dan niet mee zien vechten, dat kan ik je verzekeren. Het is onzin dat jullie iets terug moeten veroveren wat eigenlijk altijd al aan jullie toebehoorde." Met zijn poot sloeg hij een kiezelsteentje de rivier in, beseffend dat de vrede waar hij zo naar verlangde er waarschijnlijk nooit zal komen.

De stilte aan de overkant verbaasde hem, maar ergens vond hij het ook wel fijn niet tegengesproken te worden dit keer. De stilte duurde echter niet lang, en hij was verrast door haar woorden. Zijn mondhoeken krulde weer iets omhoog. "Natuurlijk," spinde hij al wat enthousiaster. Net toen hij zijn mond opende om haar te bedanken drong de bekende geur van zijn clangenoten zijn neus binnen, dat moest de middag patrouille zijn. Een teken dat het tijd was om te gaan. Hij knikte de rode leerling toe en gebaarde met zijn poot dat ze moest vertrekken. Ze zou de patrouille zelf vast ook geroken hebben. "En laat me je hier niet meer zien!" brulde hij haar toe met een knipoog, de kleine glimlach niet zichtbaar voor de patrouille die er aan kwam. De grote kater draaide zich om en verdween in de bosjes op weg terug naar het kamp.