I only see my goals, I don't believe in failure. [Firepaw]

Mistpaw keek rustig uit over het gebied. Het werd kouder, dat voelde ze in haar snorharen. Het zou vast niet lang meer duren voordat de eerste sneeuw alweer zou vallen. Greencough en whitecough zouden snel genoeg hun intrede weer maken. Ze hoopte niet dat het te erg zou worden. Ze kon niet voor iedereen zorgen als ook de Bloodclanner het zouden krijgen. Sterker nog, ze wou haar kruiden niet verspillen aan die stukken verrot vreten.
Haar dikke staart zwiepte kalm heen en weer terwijl ze keek naar de bewegende grassprietjes voor haar. Ze moest niet langer wachten. Maar toen ze de sprong waagde en erop dook had ze niks tussen haar poten gevangen en zag ze verderop de muis rennen die ze had willen vangen. Jagen was nooit echt haar ding geweest, veel te ingewikkeld en ze kon haar balans moeilijk houden. Misschien moest ze toch maar wat lessen krijgen van een warrior hierin, want het zichzelf aanleren ging niet zo vanzelfsprekend als ze gehoopt had. Een geluid klonk achter haar. Was het een Bloodclanner?

& Firepaw

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Haar rode vacht was behoorlijk wat dikker geworden in de afgelopen weken. Leafbare was nog maar net begonnen, maar ze wist nu al dat het zwaar zou worden. Vooral met zoveel katten in hun territorium. Haar eerste sneeuw had ze meegemaakt toen ze nog erg jong was. Nu ze richting de warrior leeftijd ging sneeuw gepaard met zekere zorgen om de Clan. Haar blik viel op Mistpaw die naar voren sprong. De muis die ze had willen vangen ging er echter vandoor. Met een lichte glimlach stapte ze op haar zus af. Een medicine cat apprentice miste alle training die een warrior apprentice kreeg, maar in plaats daarvan leerde zij hoe je iemand moest genezen. "Hey Mist," begroette ze haar. Haar zus had het vast druk met al die katten die in aanvaring kwamen met BloodClanners dezer dagen.

F I R E P A W

Ze keek goed. Het was haar zus, Firepaw, die aan kwam lopen. Gelukkig. Een zucht verliet haar bek. "Hey Mist," werd ze begroet. Ze glimlachte. "Hey Fire! Alles goed?" de laatste keer dat ze echt goed hadden kunnen praten zat Firepaw midden in haar warrior training. Die was natuurlijk superzwaar, daar viel niet mee te spotten. "Je hebt het toch niet gezien hé?" vroeg ze, doelend op het feit dat ze net falend had geprobeerd om een muis te vangen. Soms dacht ze echt dat ze het nooit zou leren. "Tuurlijk heb je het gezien. Ik ben echt een schande als het gaat om jagen." ze hoopte dat ze het een beetje af kon lachen, maar het was serieus slecht.

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Firepaw hield stil naast de medicine cat apprentice. "Zeker, mijn training gaat een stuk beter met Zealspark," antwoordde ze toen Mist haar vroeg of alles goed was. "Jij zal het wel druk hebben nu?" merkte ze op. Fire lachte ietwat schuldig toen haar zus haar vroeg of ze dat van net gezien had. Voor ze echter toe kon geven, maakte Mistpaw dat er zelf al uit op. De rode apprentice schudde haar hoofd. "Van wie moet je het hebben geleerd dan? Jayfeather," zei ze, al zacht grinnikend. "Er zijn volgensmij maar weinig medicine cats die echt goed kunnen jagen en vechten," voegde ze eraan toe. Hun apprentices werden getrained om zo veel mogelijk geneeskrachtige kruiden te kennen en herkennen. Er was simpelweg niet veel extra tijd over tussen al die gewonde en zieke Clangenoten door. Die taak was zeker niet voor iedereen weggelegd en dus bewonderde ze haar zus in het feit dat ze dat allemaal maar deed en kon.

F I R E P A W

Mistpaw was het vergeten, maar Firepaw haar mentor was Zealspark natuurlijk. Ze deed haar ogen even dicht. Hij was zo gewond geweest na de aanval van Claw. "Jij zal het wel druk hebben nu?" Firepaw's stem trok haar terug naar de werkelijkheid. "Ja, ja. Het is hartstikke druk. Ook al die Bloodclanners die om elk dingetje komen zeuren bij me. Alsof ik een of ander wonderding ben. Ik wil ze Thunderclans kruiden niet geven.. zeker niet met Green- en whitecough op de loer.." zei ze, een ongeruste ondertoon in haar stem. Mistpaw maakte zich veel zorgen over hoe de clan de winter door zou komen. Ze moest wel lachen, om de opmerking over Jayfeather. "Acefray kan goed jagen! En hij is ook een medicine cat." ze keek heel erg tegen hem op. Maar hij was ook een van haar beter vrienden. "Ik ben bang Fire..." zei ze toen opeens. Ze keek haar zusje aan. "Het was volle maan, en ik moest naar de moonstone om Starclan te spreken. Maar Claw had Jayfeather en mij verboden om te gaan en ik ben toch gegaan... hij weet er van." ze was bang voor de gevolgen die het ging hebben voor haar. Maar misschien als ze zich dom voordeed dat ze er onderuit zou komen.

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Ze zag haar zus haar ogen voor een moment sluiten en besefte zich dat zij natuurlijk haar gewonde mentor bij zich had gekregen na dat gevecht met Claw. Mistpaw gaf vervolgens ook toe dat ze het inderdaad druk had en dat de BloodClanners veeleisend waren. "Die zijn zelf natuurlijk niet beschaafd genoeg om iemand als medicine cat aan te stellen," merkte ze spottend op. "Ik snap dat je je kruiden niet aan hen wil verspillen, enkel als het echt niet anders kan," voegde ze eraan toe. Het werd snel kouden en binnenkort zouden de eerste katten ziek worden. Firepaw snoof lichtjes toen Mist begon over de medicine cat van ShadowClan. Vanwege haar rang had ze een andere band met de andere Clans en hoewel de rode poes wel vaker had geprobeerd om zich vriendschap voor te stellen, wilde het er nog niet echt in bij haar. Ze zou Mist er echter nooit om afkeuren, want het hoorde nu eenmaal bij haar taak. De stemming werd plots serieus, alsof de vrieskou binnenin haar lichaam was doorgedrongen en daar nu overal een laagje vorst vormde. Firepaw slikte een keer. Ze was niet zo bang voor de veiligheid van haarzelf dan als ze was voor dat van haar familie. "Weet je zeker dat hij het weet? Zo ja, dan kun je altijd nog zeggen dat het puur was om met StarClan te spreken? Een BloodClanner zal toch eerder het idee hebben dat dat gewoon een stel gekke dromen zijn, in plaats van waarheid," haar stem klonk serieus, niet meer zo vrolijk en opgelaten als even daarvoor. Met Claw en zijn bende in de Clan zou het nooit veilig zijn, dat besef drukte zwaar op haar neer.

F I R E P A W

"Het liefste schuif ik ze allemaal deathberries door hun strot." zei ze ijzig. Helaas zou dat al snel opvallen en kon ze niet iedereen zomaar gaan lopen vergiftigen. Het zou wel een geniaal plan zijn, maar alleen als ze de hele clan in een keer kon pakken. En dat was onmogelijk. Toen sloeg Fire over naar serieus, toen ze vertelde dat ze toch weg was geweest. "Ik denk dat hij het weet, ik weet het niet zeker. Ik kan hem amper aflezen, je ziet niks aan hem.." dat was het lastige van Claw. "Ik heb hem verteld over Starclan, dat ik ze moest spreken. Maar hij vertelde me dat die dooie katten konden wachten." haar ogen werden groot met besef. "Hij maakt me dood als hij erachter komt Fire!"

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

De haat die haar zus koesterde voor de indringers was al even groot als die van haar. Firepaw onderdrukte een grom toen Mistpaw zei dat Claw haar zou vermoorden als hij erachter kwam. "Hij mag het proberen," zei ze fel, haar staart zwiepte een aantal keer heen en weer. Eigenlijk was ze bang, maar dat zou ze nooit laten zien aan Mist. Die had haar nu nodig, die moest weten dat ze zo op Claw zou springen mocht hij het wagen om haar wat aan te doen. Ze hoopte niet dat haar zusje gelijk zou krijgen. "Zolang hij het niet laat merken, gewoon blijven doen alsof er niets aan de hand is. Ik weet zeker dat de loyale ThunderClanners onder ons niet zomaar toe zullen kijken als hij het waagt een poot naar je uit te steken," probeerde ze haar moed in te spreken.

F I R E P A W

"Hij mag het proberen," zei Firepaw. Ergens stelde dat haar een beetje gerust, ergens totaal niet. Want dat betekende dat Firepaw met Claw moest vechten. Dat wou ze niet op haar geweten hebben. Het zou al erg genoeg zijn als hij erachter kwam.. "Zolang hij het niet laat merken, gewoon blijven doen alsof er niets aan de hand is. Ik weet zeker dat de loyale ThunderClanners onder ons niet zomaar toe zullen kijken als hij het waagt een poot naar je uit te steken," het woord 'loyale' deed haar even nadenken. "Zouden er dan echt zoveel verraders zijn?" vroeg ze, met een angstige ondertoon in haar stem. Mistpaw keek naar Firepaw. Ze maakte zich zorgen over de Thunderclan. Het waren geen goede tijden voor de clan. Ze wou dat de Bloodclan eindelijk oprotte. "Ze moeten weg.. heel snel. Ik hoop dat Starclan ons snel duidelijkheid geeft over wat we moeten doen." ze keek haar zusje in haar tweekleurige ogen aan.

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Mist vroeg haar of er dan zoveel verraders waren. Firepaw schudde haar kop. "Ik denk niet zozeer verraders, maar een kat die bang is zal dingen doen die hij normaal nooit had gedaan. Dat, of gewoon helemaal niets. Maar ik weet zeker dat er genoeg warriors zijn die nog wel hun mond durven open te doen als het moet," legde ze uit. Dat was wat ze hoopte, om eerlijk te zijn. Ze wist niet zeker hoeveel katten er nu nog iets aan zouden durven. Hoe langer BloodClan in hun kamp bivakkeerde, hoe groter hun macht over de Clan werd. Claw had ook al een van hun warriors vermoord. De rode apprentice knikte dan ook toen Mistpaw zei dat BloodClan snel weg moest. Daar was ze het mee eens. "Ik hoop het ook," zei ze instemmend.

F I R E P A W