I will leave my heart at the door |OPEN|

Feather had het gevoel dat ze een beetje ziek begon te worden. Ze hoestte de laatste tijd nogal veel, en meestal deed dat ook pijn. Dan voelde haar keel alsof het in brand stond en moest ze haar tranen bedwingen. Ze vroeg zich af waarom het zo'n pijn deed. Dat was zo vreemd. Een rilling trok over haar rug en ze begon te bibberen. Wat was het plots koud geworden! De kitten rolde zich op in een hoekje van het kamp en rilde daar verder, in een poging om het warm te krijgen. Ze vond het vreemd dat het zo koud was. Eerst was het warm geweest, en plots kreeg ze het ijskoud. Misschien moest ze dat dan maar aan de Medicine Cat gaan vragen. Rillend stond Featherkit op en trippelde naar de Medicin Cat's den. "H-honeysnet," miauwde ze, en moest weer hoesten. Ze liep naar binnen en keek rond. Het rook er naar kruiden. Ze liep naar de planten toe en rook aan enkelen. "Eikes!" spuugde ze bij een gekke plant. Die stonk enorm hard.

De zwart witte kitten trippelde door het kamp en besloot haar jacht naar de gewelddadige niet bestaande demonen voort te zetten in de medicine cat den. De zieke katten moeten absoluut worden beschermd. Trots zette de bijna apprentice haar poten naar de den. Met vier en halve moon was ze echt wel bijna volwassen. Ze kwam met een abnormale beweging binnen die in haar ogen een super epic ninja roll was. Ze keek meteen op bij het hoestende geluid en kroop naar de poes toe. 'Waarom hoest je? Zijn er demonen? Shadowkit komt je wel redden!' Riep de kinderlijk lijkende kit. Het was geen kinderlijk gedrag ze zag werkelijk niets bestaande schimmen en was vol overtuiging deze aan het bestrijden om Mamma en haar stomme zusjes te beschermen. Ze was de enige die ze kon beschermen!

Terwijl ze haar neuw afveegde aan haar poot sprong er plots een kitten binnen. "Waarom hoest je? Zijn er demonen? Shadowkit komt je wel redden!" Featherkit keek de kitten fronsend aan. Ze wist dat Shadowkit een beetje raar was. Die dacht dat er van die gekke, gevaarlijke wezens bestonden die ze demonen noemde. "N-nee," hoeste ze. "Hier zijn geen demonen." Ze keek rond in de den alsof ze op zoek was naar een 'demonenspoor' en haalde toen haar schouders op. "Ik heb er geen gezien," mauwde ze en ging met een plof zitten. Zou de zwart-witte kitten een beetje gek zijn? Of bestonden er echt demonen, dacht ze. De kit hoopte dat het gewoon een dom verzinsel was. Brr, stel je voor! Demonen, de naam zelf al voorspelde niet veel goeds.

Ze werd fronzend aangekeken en ze beet op haar lip waarom dachten ze altij dat ze raar was het was bijna af te lezen van de gezichten. Ze beschermde hun van de demonen en dit was wat ze terug kreeg? Rare blikken was dat de dank die ze kreeg voor het beschermen van de clan. Stel ondankbare honden ze zou mamma wel zeggen dat ze allemaal raar naar haar keken en dan zou mamma er wel wat aan doen. Misschien moest ze gebruik gaan maken dat mamma Butterstar de baas was hier. Ze schudde haar kopje op haar eigen idee en sloeg hard uit met haar poot naast het kopje van featherkit. 'Óh gelukkig maar! Nee weetje het blijkt dat alleen ik ze kan zien!' Zei ze trots en keek naar de kitten die van haar eigen leeftijd ongeveer was

[ wilde je gaan pb'en voor een topic maar vond deze en dacht oohh zo kan het ook xD ]

De kittens poot kwam haar richting uit en even dacht de zieke Feather dat ze haar zou gaan slaan. Gelukkig schoot diens poot naast haar en niet tegen haar. Wat nu? Had ze een demoon naast haar gezien? dacht ze sarcastisch."Óh gelukkig maar! Nee weetje het blijkt dat alleen ik ze kan zien!" mauwde Shadow op een -naar Feathers mening- arrogant toontje. Ze snoof en hield haar kin omhoog. "Leuk, zeg." Feather vond de kit steeds vreemder en vreemder. "Weet je," mauwde ze. "Ik zou normaal al apprentice zijn, maar door die vréselijk besmettelijke Greencough moet ik nog een tijdje kitten blijven." Ze legde een extra klemtoon op de 'vreselijk besmettelijke', om subtiel te laten weten dat ze de kitten weg wou. Ze hield het echter subtiel, want ze was niet zo gemeen van aard.

Shadowkit lette niet op de kat voor haar diens houding. Het kon haar niet veel interesseerde, zij moest haar werk doen. Of de zieke kat het nu wilde of niet. Ze volgde haar voorbeeld en stak haar kin omhoog. Meteen toen de kit weer begon te praten luisterde ze meer naar de kit die zei dat ze apprentice had moeten zijn in plaats van de besmettelijke Greencough. 'Mamma zegt dat ik over 1 of 2 maandjes ook apprentice mag worden' zei ze weer trots. Ze was echt trots op zichzelf dat ze zo een stoere kitten was die haar clan beschermde tegen de demonen. Als het zou kunnen zou ze haar poten in dr zij zetten en mysterieus op een den staan en uitkijken over de clan. Ja ze vond zichzelf echt heel wat op de meest bescheidde manier natuurlijk.

Met haar borst vooruit en kin trots omhoog luisterde ze naar Shadowkit, maar het kon haar niet schelen wat die zei. Zij was véél beter dan haar. "Mamma zegt dat ik over 1 of 2 manen ook apprentice mag worden," mauwde de gevlekte kit trots. "Pff," hoonde Feather met haar ogen gesloten. "Zie maar dat je dan niet zo ziek word, je betn veel te dicht bij mij." Ze wees met haar staart naar de uitgang. Plots kreeg ze een slijmerig gevoel in haar keel. Ze kon de hoest niet meer tegenhouden en het slijm spatte over Shadows gezicht. Ze trok een verbaasde blik en moest een gegrinnik onderdrukken. "Oooh!" piepte ze verbaasd en geschrokken, terwijl ze dat juist niet was. Ze had het al voelen aankomen en vond het o-zo grappig.

Ze schudde haar kopje op de woorden die de gevlekte poes sprak. ''Nee, ik wordt niet ziek! Ik kan dat heel goed verslaan!' Mauwde ze strijdlustig terwijl ze de kat aankeek die zo juist in dr gezicht had gesnotterd of gehoest hoe je het wilde noemen. 'Zeg vind je dat nou echt nodig?' Mauwde ze zielig terwijl ze de poes aankeek en op haar kont ging zitten en met haar voorpoten over haar gezichtje wreef de bacillen in haar halflange vacht smerend. 'Het maakt niet uit ik kan dit aan zonder dat ik ziek wordt' zei ze grinnikend. Ze wist 100% zeker dat ze niet ziek zou worden, als ze ziek werd kon ze de demonen niet meer afvechten bij haar mamma en haar zusjes en broertje. Vooral die Puppykit die voelde zich altijd heel goed, was echt zo een dametje maar nee ze kon dr hebben. En anders ging ze wel klikken bij mamma.

Onderwerp: Re: I will leave my heart at the door |OPEN|