We are all sick (Lurkingshade)

Het was er niet velig meer, Of ja dat gevoel had ze groenhoest was uitgebroken in schadowclan en veel katten hadden er last van, Om het simpel te stellen Raven was bang bang dat ze ook de ziekte zou krijgen bang dat ze het misschien deze winter niet zou halen, De zwarte witte poes gromde even ze dacht weer eens te verdoor ze had een goede weerstand dus een grote kans op de ziekte te krijgen had ze niet, In iedergeval dat maakte ze zich zelf graag wijs hoe dan ook het leek haar een goed idee om ze weinig mogelijk in het kamp te komen, Met een moeilijk gezicht keek de poes om haar heen, Haar aandacht werd plots getroken door het geluid van pootstappen, Raven bleef rustig staan het was een schadowclanner dus geen gevaar,Toch?

Eerste post voor Lurkingshade!

Hij was gewoon verder gegaan met leven. Wat kon ie anders doen? Juist ja, niks. Leven bleef doorgaan en je kon er niks aan doen. Zijn emotieloze uitdrukking stond wat verveeld op zijn gezicht. Hij had nog geen steek uitgevoerd vandaag en well yeah, hij was ook niet van plan nog iets nuttigs te doen. Was hij lui? Misschien. Maar in zijn eigen ogen was hij best actief. Allesinds actiever dan sommige onder zijn clanleden. Hij Vond van zichzelf dat hij best ok was... Naja, hoeveel katten hadden hem tot nu toe al anders genoemd? Genoeg, maar het care-gehalte van de gevlekte kater lag niet hoog genoeg... So... yeah. Toen hij echter iets hoorde, dat absurd stopte, keek hij op. Zijn grasgroene ogen speurden het gebied af tot ze iemand vonden, een zwart-witte kattin, zeker jonger dan hem. Hij was klein van gestalte en leek voor sommige katten nog een apprentice... Als je tenminste de spieren wegdacht. Hij maakte even kortstondig oogcontact met de apprentice en liet toen een zucht horen. Wat nou?

Het duurde niet lang voordat een kat in haar gezichtsbeeld opdook en wat voor een kat, De warrior maakte kort oogcontact met haar en begon te zuchten Raven kon makkelijk van zijn ogen aflezen wat hij dacht,'Wat nu weer?' of iets in die richting met haar velle groene ogen keek ze de kater doordringend aan 'Wow grumpy mush?' sprak ze uitendelijk een zwakke glimlach vormde zich op haar gelaat, Ze kende hem wel nou niet persoonlijk integendeel dit is de eerste keer dat ze hem sprak maar bekend dat was hij wel,Lurkingshade 'Ook goede dag Lurkingshade' sprak ze vervolgens, Ergens had ze neiging om hem lurk te noemen het was korter en klonk ook leuker maar of hij het ook zo leuk zou vinden was maar de vraag, 'Laat ik maar beginnen met een van de meeste gevraagde vargen' dat was toch zo? iedereen begon meestal met 'Hoe gaat het?'

Haar ogen keken hem doordringend aan... Wauw... Klap... Klap... Nee, niet onder de indruk... Ugh... 'Wow grumpy mush?' No... Shit... Hij was gewoon neutraal... Wat was er daar nu weer grappig aan? Wat... Oh... Ugh... Geez... Nee... Ugh... 'Ook goede dag Lurkingshade' Zei ze even... Oh yay, hij was bekend. Moesten ze nu een handtekening? Pech, hij kon niet schrijven. 'Laat ik maar beginnen met een van de meeste gevraagde vragen' Oh.. Wacht... Was dit een raadspel... Hij kon het wel raden. Lurk... waarom ben je zo grumpy aahah...' Oh nee wacht daar had ze al om zitten zagen. G R E A T. 'Hoe gaat het?' Hij zuchtte nogmaals en keek even schuin weg. "Goed I guess..." zei hij even op een mompelende toon. Hij had nog een kop op zijn lichaam. Hij had, wonder boven wonder, nog geen enkele kat gehad die zijn kop ervan wilde rukken... Naja, er waren er vast die wel wilden, maar het was nog niemand gelukt.

De zwart witte poes gaf hem een een soort 'Oke dan' blik, Zachtjes tikte ze met haar staart op de grond "Goed I guess..." zei hij even op een mompelende toon, Ze ging zitten en keek de kater aan maar bleef zwijgen niet omdat ze niet wist van ze moest zeggen ofzo nee dat was het niet ergens had ze gewoon geen zin om met zoon iemand een gesprek aan te gaan, Dat zij alles moet vragen hij korte antwoorde geeft en dat ze uitendelijk bestempeld word met met irritand of opdringerig, Nee daar stond ze niet op te wachten  plus deze kater leek best down misshien had hij geen zin in een gesprek, Wat ze best kon begrijpen.

En ze ging zitten, enkel en alleen om een stilte te laten vallen over het terrein. Hij knipperde even nuchter en rolde met zijn ogen waarna hij even zuchtte. Het was duidelijk dat zij dus zo dacht over hem. Naja, ze was niet de enigste, dus zat hij er niet echt mee in eh. Hij kuchte even en stapte verder. "Ik haat dit," zei hij opeens met een brom. Yeah, hij haatte alles... Maar wat irriteerde de brompot zo erg dat hij het zelfs in zijn woorden moest gaan zeggen? "Al die katten die opeens ziek worden... Ugh... Wat voor stom ding is dat nu weer," hij zuchtte even luid. yeah, dat was echt achterlijk en dom... Wie werd er nu ziek?

"Ik haat dit," zei hij opeens met een brom, De poes keek hem even verbaasd aan tot ze begreep waar hij het over had,"Al die katten die opeens ziek worden... Ugh... Wat voor stom ding is dat nu weer," hij zuchtte even luid, Raven gromde zachtjes en keek naar haar poten ne had helemaal niet door dat haar nagels zich ontblood hadden 'Ik dan' mompelde ze vervolgens 'Ik durf niet eens meer het kamp in,Alleen omdat ik bang ben dat ik ook aangestoken word' ja ze was zwak ja zwak, Weg rennen voor problemen yep dat was zij en yep dat deed ze,Zwakkeling.

ZE gromde, waardoor hij even schuin naar haar opkeek en de spanning in haar lichaam zag, interessante uitstraling. Niet dus. 'Ik dan' KLonk er op mompelende toon. 'Ik durf niet eens meer het kamp in,Alleen omdat ik bang ben dat ik ook aangestoken word' Hij keek haar even schuin aan en trok een wenkbrauw op. "Wat, denk je dat je niet sterk genoeg bent misschien?" zei hij even rustig. "Wat ga je doen? Hier blijven zitten en de nuttige, sterke warriors en apprentices laten jagen? Yeah, als iedereen zo denkt gaan we zeker ver komen," sprak hij sarcastisch. Haat aan alles.