Dream or Nightmare|+Dewflower

Vogels zongen in de bomen en het water van de rivier maakte een ontspannen, rustig geluid. De kater snoof de geur van water en vis in. Hmm, kon het kwaad als hij hier wat ving en opat? Hij had trouwens al wat flink voor de Clan gevangen. Zijn blauwe ogen keken neer op de plek waar hij zonet een paar dagen of zelfs weken geleden Dewflower ontmoet had. Hij had zich rondom haar raar gevoeld. Zo'n misselijkmakend gevoel in zijn buik, maar op een fijne manier. Afijn, nogsteeds kon hij niet geloven wat hij gedaan had. Met wat geluk kwamen zijn angsten niet tot waarheid. Hij was slechts nog te jong voor kittens. En hij wou dat Dewflower niet aandoen. Eerlijk gezegd had hij haar lang niet gesproken. Stiekem hoopte de tabby warrior dat ze nu zou verschijnen. Gewoon voor een hallootje.

- Dewflower only

Iet wat dromerig struinde Dewflower langs de oever van de rivier. Het was al een tijdje geleden dat ze wist dat ze drachtig was, en ze had er nu wel mee kunnen leven. Het enige waar ze tegen opzag was dat nu Skyfeather vader zou worden haar zou verstoten, alleen zal laten, zodat ze ze helemaal alleen zou moeten opvoeden. Ze keek naar de rivier. De prachtige rivier, die zo zachtjes en liefdevol kabbelde. Ze keek weer naar voren, en zag daar voor haar een kater staan, nee, dé kater. Het was Skyfeather, die daar stond. "Uh.. Hoi?" stamelde ze, terwijl ze langzaam naar achteren liep. Ze had hier echt geen zin in, om het hem te vertellen. Ze wou zijn reactie niet weten, echt niet.

{Laaaaaaaat D;}

De kater bekeek het uitzicht van het water. Dat vredig heen en weer stroomde wat hem soms nat maakte en dus irriteerde. Zijn staart was al nat genoeg omdat hij niet opgelet had en tijdens het zitten niets had gemerkt dat hij het in het water had gedoopt. Hij besloot zich om te draaien. Zijn haar ging meteen overeind bij het ontmoetten van een paar blauwe ogen. Maar algauw gingen ze weer liggen. "Uh.. Hoi?" Stamelde de poes beter bekend als Dewflower. 'Hey Dewflower,' snorde hij meer zelfverzekerder dan dat zij was. 'Hoe gaat het?' Hij liep naar haar toe en gaf haar een liefkozend kopje. Maar bij het besef wat hij gdaan had liep hij weer voorzichtig naar achteren. Hij voelde zijn huid warm worden. Sjeezus, was het zo moeilijk om een kat te begroeten? Nogsteeds glimlachde hij naar haar. Al kon je merken dat het nogal ongemakkelijk was.

Met grote ogen keek ze haar vriend, of hoe je het ook kon noemen, aan. Deze had niks door, gelukkig maar. Ze knikte wat geruststellend, en zuchtte. Hoe kon ze dit nou aan Skyfeather vertellen? En wat dan? Al die vragen maakte haar duizelig, en ze weigerde de kater aan te kijken. "Sky. Ik moet je iets vertellen." besloot Dewflower tenslotte. Hij moest het weten, of hij vervelend zou reageren of niet. Ze keek hem weer aan, en schuifelde ongemakkelijk met haar poten. Ze kon dit niet, echt niet. De grijze poes wendde zich weer van hem af, en besloot naar de rivier te staren. "Pluizebolletjes." murmelde ze, terwijl zeker naar haar poten keek. Ze kon dit gewoon niet. Waarom was dit zo moeilijk? Waarom kreeg ze überhaupt die stomme kittens? Ze was veel te jong, toch?

Hij liet zijn kop een beetje vragend schuin hangen. Waardoor zijn oren meededen. "Sky. Ik moet je iets vertellen." Hij keek haar bezorgd aan. Langzaam liep hij dichterbijer naar de poes toe. "Wat is er aan de hand?" vroeg hij aanmoedigend. Het leek wel alsof er iets erg belangerijks aan de gang was. Want Dew vermeed zelfs oogcontact. De kater bleef kijken richting haar ogen. "Pluizebolletjes." Hij spitste zijn oren naar voren om het net precies te horen. "Uhm... Dewflower?" vroeg hij op een kalme toon. Maar vanbinnen was alles in paniek losgeslagen. "Bedoel je dat..." Zijn stem werd zachter. "... Je kittens verwacht?" Zijn hart begon sneller te kloppen. Dat kon toch niet? Ze waren daar veel te jong. Toch bleef Sky rustiger dan hij vanbinnen echt was. De toestand mocht niet erger worden aangezien de kattin zelf alle druk moest dragen.

_{Tranen welden in haar op toen ze Skyfeather hoorde. Hij had het geraden, en als antwoord daarop knikte ze dus alleen maar. Ze had ging zin om alleenstaand te zijn. Dewflower wou dat Skyfeather haar zou helpen met het opgroeien van de toekomstige kittens. Ze draaide weer naar Skyfeather toe, en keek hem iet wat uitdagend aan. "Ja, kittens." Haar stem beefde. Ze wou dit gewoon niet. Waarom overkomde haar dit toch? Ze wou geen kittens, ze wou ze pas kittens wanneer ze oud was. 30 moons ofzo. Dat was niet heel oud maar toch ouder dan dat ze nu was.

En laatheid overkomt mij weer D;}

_{De kater keek haar medelevend en bezorgd aan tegen de tijd dat de kattin haar tranen de vrije loop liet voordat ze spijtig toch knikte. Sky slikte zwaar en liep dichterbijer. "Ja, kittens." repeteerde ze weer. De jonge warrior zuchtte. Was hij net een Warrior, werd hij al vader. Maar in plaats van haar uit te schelden en te verlaten, zoals de meeste katers doen, leunde de grijze tabby zijn kop haar schouder als ze die niet weghield. "Het is al goed", probeerde hij haar gerust te stellen. Het was zijn eigen schuld en weglopen had toch geen zin. "We gaan hier samen doorheen, ik zal altijd bij je blijven."}

_{Half verwachtte Dewflower dat Skyfeather weg zou lopen. Puur omdat hij nog geen kittens wou en puur omdat ze elkaar nauwelijks kenden. Nou ja, ze kenden elkaar al sinds apprenticetijd - nee kittentijd - maar ze had Sky nooit echt gesproken. Maar integendeel leunde de tabby kater zijn kop op haar schouder. Opgelucht ademde Dewflower uit. De grijze poes glimlachte. Gelukkig dat hij niet wegliep. Al glimlachend hoorde ze wat de kater te zeggen had, en meteen voelde ze haar borstkas opzwellen van geluk. Wat fijn dat hij bij haar bleef! "Dankjewel Skyfeather. Dat betekend veel voor me." Voorzichtig legde ze haar kop op de kop van Skyfeather, terwijl ze met een brede glimlach naar de rivier bleef staren.}

_{Hijzelf wist niet wat hem bezielde, maar iets van haar maakte hem gewoon... zo. "Dankjewel Skyfeather. Dat betekend veel voor me." Antwoordde de kattin, al bijna van haar verdrietigheid heen. Zijn blauwe ogen keken naar de zon dat op het punt was te verdwijnen in de horizon. "Hoelang denk je... Ze te hebben?" probeerde hij maar voorzichtig. Zijn staart tikte tegen de grond aan als hij haar grondig bekeek. Ze was niet opvallend dik, dus zo lang was het ook weer niet.}

_{"Hoelang denk je... Ze te hebben?" vroeg de tabby aan haar. Dewflower sloot haar ogen, en zuchtte diep. Honeyscent had twee weken gezegd, en dat betekende dat ze ze nog niet zo heel lang had. Ze keek naar de dalende zon, die steeds dieper zonk. "Niet zo lang, volgens mij." sprak ze tenslotte. Traag knipperde ze met haar ogen. Ze was eigenlijk best wel moe. Ze stapte een paar stappen van Skyfeather vandaan, en keek hem vlug aan. "Misschien dat we weer eens terug moeten. Het is al best wel laat." Zonder nog een woord te zeggen, liep ze terug de bosjes in, richting het kamp.
-Dewflower topic uit c:}

_{"Niet zo lang, volgens mij." antwoordde de kattin. De kater voelde zich meer gerust dan voorheen. Dan kon hij tenminste zich 'voorbereiden'. Al klonk dat woord stom. Maar hij moest dit nieuws echter verwerken. Accepteren dat hij wel vader was. En dat hij zich nu al klaar moest maken op vaderschap wat betekende dat hij drukkere dagen zou verwachten. De jonge warrior slaakte een zucht. Ze moesten dat nooit proberen. Daar. In de struiken "Misschien dat we weer eens terug moeten. Het is al best wel laat." Skyfeather spitste zijn oren waarna hij vervolgens knikte. Het was inderdaad laat. Het werd al eerder donkerder en dat effecteerde alle katten. Vandaara dat hij net een gaap kon onderdrukken. "Goed idee," sprak hij vastbesloten.

- Sky topic uit}

Onderwerp: Re: Dream or Nightmare|+Dewflower