{ But it's worth the risk

De rood gevlekte apprentice was nieuwsgierig genoeg geweest zijn snuit achterna te gaan. Hij was begonnen bij Fourtrees en daar tot de ontdekking gekomen dat alle richtingen bepaalde clangeuren hadden, op eentje na. Deze had zeker zwemen van de andere clans, maar was niet zo.. vol. Uiteindelijk had hij dus besloten dat een beetje onderzoek niet kwaad kon, dat hij nu apprentice was betekende niet dat hij nu saai en stern was. Nope, hij kon nog steeds op avontuur gaan, zelfs al had hij even zijn oren in zijn nek geduwd bij sporen van Bloodclan. Gelukkig had alles oud geleken, dus kon hij zonder al te veel zorgen verder gaan. Op een rustig pasje liep hij dus door tot hij bij een groot gebied van bomen aan kwam. De meeste waren vergaan tot as of omgegooid. As was vruchtbaar, dat kon hij onder zijn poten zien aan het gras dat hier nog niet bruin werd, ondanks het seizoen. Maar dankzij dit wist hij wel waar hij was. Dit moest het oude Skyclan gebied zijn, waarover hij wel eens had gehoord bij de verhalen toen hij een kit was. Blijkbaar was de bliksem hier ingeslagen en was de clan vergaan, de over gebleven katten werden verdeeld onder de clans. Zijn blik was nieuwsgierig geworden dankzij de informatie die hij had onthouden, terwijl hij zo in gedachtes verzonken verder liep.

{ Eerste post Butterstar

Een bijna trieste blik lag in haar ogen. Het was lang geleden geweest dat zij in dit gebied was geweest. Zij had bij een van de groepen gehoord die nadat de brand over was geweest nog gezocht had naar overlevenden. Maar het enige wat over was gebleven in dit gebied was meer pijn en verdriet dan ze ooit had durven hopen. Zacht zuchtte ze en staarde even uit over het gebied tot haar ogen op een kleine rode kater vielen. Ze snoof evven en staarde de kleine kater aan zijn shadowclan geur ruikend. Meteen vielen de puzzelstukjes op hun plaats en zacht zuchtte ze. Ze herkende de kater. Maar toen was hij nog een kitten geweest. "Leopardpaw nietwaar?" Vroeg ze een zachte glimlach op haar lippen. De kater had toen zij Shadowclan had bezocht in haar eigen wnhoop haar hart weten te verwarmen. Niet dat hij dat waarschijnlijk zou herinneren.

Zijn moment van stilte en verbazing duurde niet lang. Leopardpaw bleek niet alleen te zijn. Hij was zo opgegaan in zijn gedachtes en het vreemde zicht van de omgeving dat hij niet opgelet had naar andere katten. Niet heel professioneel maar daar was hij nog een apprentice voor. Wat verbaast keek hij dus op toen hij een stem hoorde. De jonge kater had zijn oortjes gespitst en keek nu recht naar een flamepoint poes. Hij knikte even, en zodra zijn verbazing weggetrokken was kwam er meteen zijn brutale grijns op zijn gelaat. Want deze poes herkende hij, dit was Butterstar van Riverclan. Op een opgewekt tredje liep hij naar de poes toe, en keek haar trots aan. “Inderdaad mevrouw” Normaal was hij minder sociaal tegen katten buiten zijn eigen clan dankzij zijn opvoeding, maar die betrof ook dat hij respectvol moest zijn naar hoge rangen. Daarbij had hij genoeg gehoord over zijn incident met deze kattin, al wist hij er nog maar weinig van af, alleen dat hij had gedacht dat ze Lionroar was. “U ruikt nog steeds fris” Vervolgde hij met een grijnsje, aangezien dat het onderwerp was geweest van hun korte ontmoeting.

Een warme blik lag in haar blauwe ogen toekijkend hoe de jonge apprentice op haar af kwam. Ze vroeg zich af of hij nog wist wie ze was gezien hij best jong was geweest toen zij elkaar voor het eerst ontmoet hadden. Maar om te zien dat de jonge kater nu apprentice was. Het zorgde ervoor dat ze meer tevreden was met haar keuze om met Shadowclan samen tegen de dassen op te treden. Het betekende dat deze kater en diens generatie veiliger waren en daar ging het haar vooral om. Zacht grinnikte ze. "Nou daar ben ik blij om. Daar doe ik mijn best ook voor kleine." Grinnikte ze zachtjes wellicht zelfs te casual maar ze kon het niet laten. Dit kleintje bracht wat los in haar hart. "Dus je bent al apprentice hmm. Heb je nooit gehoord dat je als apprentice niet uit je territorium mag?' Iet wat speels keek ze hem aan een klein grijnsje rond haar lippen.

De kater keek op naar de kattin, een vleug van herkenning schoot door hem heen. Met name de vreemde geur van de poes was hem bij gebleven. Dit voornamelijk omdat ze de eerste kat buiten zijn clan was geweest die hij had gezien. De brutale kater grijnsde bij haar antwoord. Maar beter ook. Nog altijd begreep hij al die onzin niet over katten die stonken. Riverclan rook voornamelijk naar het water en frisse planten, het was immers niet dat ze door de vis heen rolde en zichzelf niet waste. Hetzelfde was ook over hun te zeggen, Shadowclan had een warme geur van planten, regen en aarde. Dit was dus niet dat ze stonken. Ze deden gewoon moeilijk in zijn ogen, maar goed. Toen de Flamepoint verder ging kon hij het niet laten een glinstering in zijn ogen te krijgen terwijl hij met zijn staart zwiepte. Was dat zo? “Nee hoor, nog nooit” Sprak hij als de onschuld zelve. Misschien was er wel wat over gevallen, maar het was er niet genoeg op gehamerd geweest, want hier stond hij toch. Hij hielt zich normaal best goed aan de regels, kon ook niet anders met zijn moeder. “Heeft u zelf ook een apprentice?” Vroeg hij uiteindelijk vrij nieuwsgierig. Het leek hem wel leuk Butterstar als mentor te hebben, zover hij de poes kende –wat niet zo heel goed was als je het zo bekeek- was ze wel awsome.

Haar snorharen tintelde zachtjes. De jonge kater bezorgde haar zowaar een glimlach op haar lippen ondanks de hoeveelheid stress die ze de afgelopen tijd had gehad. Het voelde goed aan om weer eens oprecht te kunnen glimlachen naar wezens die niet haar kittens waren. "Ik had wel een apprentice ja." Zacht grinnikte ze en keek de jonge rode kater aan. Als hij de toekomst was van Shadowclan wist ze zeker dat ze nog een lang en goed verbond wou houden met de clan. Zo'n kleintje die de regels wel precies snapte maar ze net genoeg aan zijn laars lapte was wat ze nodig had, sterker nog, het was hoe 90 procent van haar clan in elkaar zat. Nou ja dat was ook weer overdreven, het was hoe Panthergrowl en Graywing in elkaar zaten en hun hadden dan wel de grootste bekken dus ja, hun kon je snel als 90 procent van de stemming rekenen. "Maar momenteel niet, ik heb het heel druk met een nest kittens op voeden dus tja, dan gaat een ander iemand er bij trainen wel lastig." Ze grinnikte zachtjes en gaf een lik over haar borst.

Leopardpaw keek even rond naar het afgebrande gebied. Het was zeker een zicht voor een jonge kater als hijzelf, maar het wekte zijn interesse op. Misschien moest hij de volgende dagen wat meer in zijn eigen gebied blijven, in ieder geval zo lang tot zijn moeder zich er niet meer druk om maakte. Of zijn mentor Thornfang. Blijkbaar had de kattin ook een apprentice gehad, en Leopardpaw hielt een tactische stilte. Vaak zorgde het stil zijn dat andere verder gingen en tja, Butterstar was nog lang niet van hem af in dit tempo. En of het nu door zijn stilte kwam of niet, ze ging verder en de rode kater luisterde aandachtig. Zo hoorde hij dus dat ze nu een nest had. Whut? De verbazing was in zijn blauwe ogen te zien. “Bent u moeder?” sprak hij op zo’n toon vol onschuld dat het wel lachwekkend was. Het waren van die kleine dingen die katten van zijn leeftijd nog hadden. Hij was nog jong en op de een of andere manier was het nooit in hem opgekomen dat de leader van Riverclan ook een moeder was. Ze leek hem eerder het typje dat alle kittens stil kreeg. Waarom het hem zo verbaasde wist hij ook niet. Shrewstar had kittens en hijzelf had een enorme familie met zijn moeder als Deputy. Maar dat was ánders.

De vraag of ze moeder was liet haar in de lach shieten. Zeker het gezicht van de kleine kater er bij maakte het helemaal af terwijl ze zachtjes knikte. Een warme blik op haar gezicht. "Oh ja absoluut,." Zacht glimlachte ze. Ze had schitterende kittens die nog niet zo oud waren en haar oudere nest waarvan Whirlpool al warrior was. En dan had je nog Smokegaze haar zoon waarvan niemand wist dat hij van haar was en.. Shaggydog.. Het liet haar even slikken terwijl een pijnlijke blik in haar ogen kwam. Ze wou niet meer denken aan de zwarte kater en alles wat ze had gedaan om hem van haar weg te houden, het was een te pijnlijke geschiedenis waar ze nooit meer aan had willen denken.

Bij de bevestiging bleef zijn blik nog even ongelovig op de kattin hangen. Ze zag er gewoon niet uit als een typische Queen. Ze zag eruit alsof ze katten een trap onder de kont kon geven. Al moest hij toegeven dat ze zeer vriendelijk was en hij mocht haar wel. Iets wat best vreemd was voor de kater, aangezien hij nogal tegen andere clans was over het algemeen. Maar goed, hij had ondertussen weer een andere vraag in zijn kop gekregen en hij nam die kans meteen. Want echt meer Riverclanners kende hij niet, dus hij moest maar gebruik maken van deze situatie. “Is het trouwens waar wat ze zeggen? Dat Riverclanners alleen vis eten?” Ze werden immers visvreters genoemd en echt een verklaring had hij nooit gehad. Daarbij wist hij zelf niet hoe vis smaakte, aangezien het nauwelijks gegeten werd in Shadowclan. Er waren wel enkele katten die het konden maar de meeste bleven liever droog.

Het was algemeen bekend dat Butter een hekel had aan de andere clans en dan in het bijzonder Thunderclan maar zo'n klein ontschuldig ding als Leopardpaw zou ze moeilijk kunnen weerstaan. Hij deed haar denken aan haarzelf. En daarom zou ze hem maar wat graag willen helpen met alles wat hij nodig had. "Vis is het grootste gedeelte van ons dieet ja. Maar we hebben ook een groot stuk land en katten in onze clan die niet zoveel van zwemmen houden als anderen dat doen dus de gemiddelde muis wordt ook wel gevangen en water gevogelte natuurlijk ook." Warm glimlachte ze naar de kater. "Het zou hetzelfde zijn als ik jou vroeg of jij alleen maar kikkers eet." Grinnikte ze.

Bij het antwoord van de ander keek hij nieuwsgierig omhoog. Blijkbaar aten Riverclanners niet alleen vis, wat nu hij het zo hoorde ook best logisch was. Hij knikte dus ook dat hij het begreep. Eigenlijk konden Riverclanners dus best veel, ze konden vissen, vogels vangen en gronddieren vangen. Hij zag zijn clan nog niet snel een duik nemen. Bij de laatste zin schudde hij even lachend zijn kop en keek lichtelijk brutaal maar nog altijd vriendelijk omhoog. "Heeft u ooit geprobeerd een kikker te vangen? Die dingen zijn veel te snel en je hebt er niet eens een mond vol aan" En ze waren blubberig, maar dat kon aan zijn eigen luxe gevoel liggen. Hoe dan ook was zijn rits aan vragen nog niet gestopt, want de ene lokte weer een ander uit; "Hoe smaakt vis eigenlijk? Zijn er ook katten in jullie clan die niet durven te zwemmen? Waarom zijn jullie pluiziger" Bij nader inzien, meerdere vragen. Bij de laatste ging zijn pootje even naar haar pels toe, alsof hij wou testen. Hij wou nu gewoon weten of alle onzin die hij gehoord had over de andere clans ook waar waren. En normaal kreeg je niet de kans het even netjes te vragen zoals nu.

Zijn vraag liet haar in de lach schieten en speels sloeg ze met haar staart. "Oh ja zeker, ze zitten rond de rivier en zeker richting het najaar moeten we ze wel vangen om land prooi te sparen en voor ze zichzelf onder een bevroren laag ijs verstoppen. Al moet ik zeggen dat ik niet al te veel geniet van kikkers. Veel te slijmerig." Grinnikte ze zacht al hapte ze bijna geschrokke naar adem bij zijn volgende vraag. Wist deze apprentice van haar angst?! Nee dat kon niet, dat mocht niet. Snel schudde ze haar hoofd om even weer bij te komen en dwong een glimlach op haar lippen. "De ene kat heeft het minder op zwemmen dan de andere. Maar we zijn er allemaal mee opgegroeid kijk." Ze duwde haar nagels van elkaar en liet zien hoe er kleine vliezen tussen zaten. "Echte Riverclanners hebben deze. Het helpt met zwemmen." Ze glimlachte warm haar onzekerheden diep wegdrukkend. En in principe zijn wij pluiziger omdat we een soort vetlaagje op onze huid hebben, die zorgt er voor dat we niet meteen doorweekt raken en dus onderkoelt raken in het koude water."[/b] Langzaam gaf ze een lik over haar korte vacht. "Echter is er bij mij wat fout gegaan lijkt het soms." Grinnikte ze zachtjes. "Hoewel ik volbloed Riverclan was net als mijn ouders was mijn moeder een korthaar en tja dat ben ik dus ook geworden."

De kater luisterde naar de woorden van de leidster, hij moest wat grinniken om haar woorden. "Bij ons kruipen ze onder de modder en dan zie je ze nooit meer terug" Hij had het wel eens geprobeerd, gewoon te wachten tot zo'n ding weer naar buiten zou komen. Het was geen succes geweest. Bij het volgende punt van zijn ondervraging merkte hij dat er iets was aan Butterstar. Toch besloot hij er geen aandacht aan te besteden en gewoon netjes te wachten op een antwoord, al bleef zijn kleine vorm van nieuwsgierigheid aanwezig. Met grote ogen keek hij naar de poot van de ander, om daarna hetzelfde te doen bij zijn eigen pootje, die vliesloos was. "Wow, dat is eigenlijk best stoer" Bracht hij met een kleine verbazing uit. Hij wou ook vliezen, besloot hij hierna. Al was er geen kans dat doel te bereiken. Hierna legde de poes uit over dat ze een vetlaagje hadden, en zonder er bij na te denken drukte hij kort zijn pootje tegen de zachtgekleurde pels van de ander. Echter kwam hierna de uitleg van dat ze kortharig was, maar Leopardpaw leek niet uit het veld te slaan zijn. "Mam heeft wel een dikke vacht, net als Leopardgaze. Maar pap heeft wel dezelfde vacht als een Riverclanner, mama niet, die is gewoon pluizig" Legde hij ook met een grijnsje uit. Ondertussen noemde hij zijn naamgenoot al pap, ookal was deze dat eigenlijk niet.