Long time no see, huh |Draco|

Het regende. En nog geen klein beetje. De druppels vielen hard op zijn kop en in zijn ogen. De kater spurtte vlug naar een boom en kroop zo dicht mogelijk tegen de stam aan. Hij haatte water. Het verbaasde hem dat het zo hard regende, aangezien het was begonnen als domme miezer en dat kon geen kwaad. Maar plots was het onweer losgebroken en regende het pijpenstelen. Zijn vacht was kletsnat en ijskoud. Daar maakte de harde wind het niet beter op. Hij moest het kamp in geraken. Hij kon hier niet zomaar blijven staan. Deathbite zette zich schrap en begon blindelings te lopen in de richting van Barn Two, waar zijn kittens zaten. Door de regen kon hij geen hand voor ogen zien dus moest hij maar gewoon vooruit lopen. Plots botste hij ergens hard tegenaan en viel op de grond. Was hij er nu al? Dat kon toch niet. "Hé!" miauwde hij boven het gekletter uit toen hij zag dat het een kat was en stond op. "Kijk eens uit waar je loopt!" Dat was wel moeilijk, bedacht hij zich net nadat hij het gezegd was. Dat was wel moeilijk als de regen je zicht verpestte.

Geërgerd schudde de witte kater zijn vacht uit. Hoe lang was hij nu al buiten, vijf minuten? Nu al was hij doorweekt. De koude wind maakte het zelfs voor een kat met een vacht van zijn lengte koud. Zijn oren stonden triest naar beneden met zijn ogen dichtgeknepen tegen de wind. De modder die nog op zijn poten zat van de jacht zorgde ervoor dat hij ook niet zomaar naar binnen kon.
Draco's kop schoot met een ruk omhoog toen iets tegen hem aankwam. Iets vertelde hem dat hij moest uitkijken. 'Zegt degene die tegen mij aanloopt!' snauwde hij terug. Zijn humeur was al vreselijk en deze onbekende maakte het alleen nog maar erger. Freaking rain.

Zijn dag werd nog erger toen hij doorhad tegen wie hij was op gebotst."Zegt degene die tegen mij aanloopt!" Die stem herkende hij, en zeker die stem met die witte vacht. Draco. "Ik ga naar binnen!" riep hij. "Want ik heb kittens om voor te zorgen en beslist geen tijd voor jouw onzin!" Hij liep verder weg en hoopte dat hij in de buurt van de juiste schuur was. Dat werd bevestigd door het speelse geschreeuw van verschillende kittens en doordat hij tegen iets plats en hard aanbotste. Weeral, maar gelukkig was dit een muur. Hij liep eromheen tot hij bij de ingang was. Hij keek om om te zien of Draco hem had gevolgd, zoniet, dan was dat zijn probleem. Hij wist wel dat hij zijn haat tegenover de kater opzij moest zetten, maar soms lukte dat gewoon niet. En al zeker niet op een dag als deze.

Oh shit. De kat die hij zojuist had afgesnauwd was Deathbite. Aka de vader van de kittens die hij moest verzorgen. Dit was niet goed voor de relatie tussen hun die al moeilijk genoeg was. Even sloot de witte kater zijn ogen en vervloekte zichzelf toen kwam hij overeind en ging achter Death aan. Die beslissing was goed geweest want nu kon hij toekijken hoe de kater tegen de wand van de barn aanliep. 'Goed bezig vandaag' miauwde hij sarcastisch. Snel liep hij door tot hij naast de kater stond. En belangrijker; schudde zich opnieuw uit. Minstens de helft van het water in zijn vacht kwam op Death terecht.

Hij kon Draco's opmerking over zijn botsing tegen de barn missen als kiespijn, maar ging er niet op in. Hij negeerde hem en schudde binnen zijn vacht uit. Draco kwam naast hem staan en schudde de zijne ook uit, en bijna al het water vloog op hem. Dat was letterlijk en figuurlijk dé druppel. Hij gaf Draco een harde kopstoot en hoopte dat het hard genoeg was om hem even stil te hebben. "Hou je hoofd erbij," spotte hij sarcastisch en greens vals. Hij kon maar niet begrijpen wat Broken in hem zag. Hij was het niet waard om 'pleegvader' van hun kinderen te zijn.

Pijn schoot door hem heen. Even dook hij in elkaar, een automatisch reflex in geval van aanval. Al zijn zintuigen stonden extra hoog in de buurt van deze kater. De laatste keer was hij nog lang niet vergeten. Zoals Death ervan genoten had om zijn huid open te klauwen. Een lage grom verliet Draco terwijl hij zijn weg vervolgde. 'Ik wou dat jij je hoofd eens verloor.' Het was zo zacht dat alleen Deathbite het zou kunnen horen. Zometeen zou het beter gaan, als ze bij de kits waren en Drake daar was om hem af te leiden. Drake, het enige katertje en ook meteen het mysterie.

Nog steeds nagrijnzend van zijn welgemikte kopstoot liep hij naast Draco naar zijn kits toe. "Ik wou dat jij je hoofd eens verloor," hoorde hij de kater zachtjes tegen hem sissen. Toen ze bijna bij de kittens waren siste hij terug: "Probeer hem er maar af te krabben, of ben je onze vorige 'discussie' nog niet vergeten?" Nu stonden ze bij de kittens, hij kon onmogelijk iets terugzeggen waar ze bij stonden. En als hij dat wel deed... Dat zou hij niet doen dus kon hij maar beter niet dromen over alle manieren waarin hij hem kon martelen. Hij liep naar Drake toe en glimlachte gespeeld. "Hoe gaat'ie jongen?"

very flut, maar heb even totaaal geen inspiratie x'D

_{Hij was net wakker, zijn rode oogjes half open vechtend tegen het licht dat erin scheen. Hij rekte zich uit en rolde zich in de vacht van zijn moeder. Als het niet om zijn witte vacht ging kon je hem nauwelijks merken. Hij opende zijn kleine kaakjes tot een gaap en keek richting een kat die zijn richting op liep. Met moeite stond het witte katertje op en kroop richting de bruine kat dat zijn papa blijk te zijn. 'Papa!' piepte hij. Voordat hij net zijn neus kon aantikken als begroeting. Dat was het altijd geweest. "Hoe gaat'ie jongen?" vroeg hij. Draka stond enthousiast op. 'Ikke bewn net wawkker.' Legde hij uit. Struikelend over zijn woorden.

- Met Toestemming ^^}

Onderwerp: Re: Long time no see, huh |Draco|