Step, step, stepperde step! [+ Lynxfang]

_{Swallowpaw was vroeg opgestaan om in haar eentje het territorium te verkennen. Ze was bij de Owltree geweest, maar verder nog niet. Jewelgleam bemoeide zich niet zo veel met haar ofzo. De zwarte poes liep iet wat lawaaiig door een struik. Ze had waarschijnlijk prooi laten schrikken, maar wat boeide het haar ook. Zolang Bloodclan in hun territorium zat boeide niks haar. Ze had nog steeds last van de klap die Claw haar gegeven had, maar toch. Ze moest het kamp in vredesnaam een keer uit. Opeens kwam ze bij een rivier. Ze had heus wel water gezien, maar stromend water? Nope. Met grote oogjes van opwinding keek de jonge apprentice. Wou! Wat mooi was het hier. Echter was haar opwinding snel verdwenen. Swallowpaw rook een andere kat. Onderzoekend keek ze naar de rivier. Er ritselde daar een struik aan de overkant. "Wie is daar? Laat je zien!" sprak ze luid. Het zou wel grappig eruit zien. Een poes van 6 moons die een onbekende kat beval uit de bosjes te komen.

- Eerste post voor Lynxfang c:}

Lynxfang dook de vis na die hij de struik in had geslagen, enigszins geërgerd door die stomme fout. Het spatterende dier maakte zichzelf vies in de modder onder de struik, Lynxfang kreeg ook zijn portie. Hij schudde de modder van zijn gezicht af en greep de naar adem happende vis beet met zijn tanden. Vlug maakte hij het af. Met de vis ging Lynxfang weer uit de struik, totdat een zwarte kat aan de overkant in zijn vizier kwam. Thunderclan. Lynxfang kroop weer onder de struik om een beter beeld te kunnen krijgen van de andere kat. Het was nog een apprentice en nog jong zo te zien. Wat deed die zo dicht bij de grens? Lynxfang liet de vis vallen en likte zijn lippen kort af. De poes leek verwonderd te zijn door de River, het leek erop dat ze hier voor het eerst kwam of ze was gewoon altijd opgewonden om een rivier te zien. Haar opwinding verdween opeens en ze keek zoekend naar Lynxfang's kant van de River. Blijkbaar had ze hem door, dat had hij niet zomaar verwacht. Ze beval hem te voorschijn te komen. Lynxfang maakte een zwiepen met zijn staart en twijfelde om een Apprentice te gehoorzamen. Aan de andere kant, dit was ook niet iets wat hij graag deed. Hij zuchtte om zijn keuze en stapte te voorschijn. "Je bent dicht bij de grens"zei hij maar meteen. "Waar is je mentor?"vroeg Lynxfang, zich afvragend of die wist van dit.