Time for another training I guess [Claw]

Zachtjes drupte de regen op het dak van de toren. Verdwaasd hief ze haar kopje en geeuwde. Alle Young Ones lagen nog te slapen maar ze kon niet meer terug in slaap vallen. Stil stond ze op en liep ze de toren uit, de regen in. Haar bladgroene ogen speurden de omgeving af en ze slaakte een diepe zucht. Zou Claw al wakker zijn? Misschien wel, misschien niet. Zonder een geluid te maken liep ze verder door het gras die diamantachtige waterdruppels op haar vacht lieten liggen. Zoekend keek ze rond of ze Claw vinden kon. Waar zou hij zijn?

Hij had die nacht weer in het BloodClan kamp geslapen. Er ging niets boven zijn eigen barn, hij sliep toch het liefst in de Elite. Toch verdeelde hij het tussen het ThunderClan kamp en het BloodClan kamp, zodat het niet leek alsof hij zijn scherpte op de ThunderClanners liet verslappen. Hij moest scherp blijven voor beide groepen katten en dat koste hem heel veel energie, gelukkig zat hij in de bloei van zijn leven en lukte hem dat aardig al vond hij het zelf. Hij was vroeg wakker geworden en had zijn vacht een schoonmaakbeurt gegeven, voordat hij uit zijn nest was gesprongen en richting de uitgang van zijn barn trippelde. Toen hij buiten kwam liet hij zijn blik over het kamp glijden, waarbij zijn blik bij Summer bleef hangen één van zijn young ones. De oudste van de twee en hij grijnsde naar haar terwijl hij haar kant op liep. Toen hij langs haar liep gaf hij een zwiep met zijn staart dat ze hem moest volgen. “Goedemorgen Summer.” Hij kon haar vandaag wel meenemen voor een training. Zira kon wel even op de ThunderClan letten.

Lang hoefde de Bengaalse poes niet te wachten op haar Clanleader en mentor. Haar oren draaiden zich naar voren waarna ze kort haar vacht uit schudde. De kater begroette haar en ze boog haar kop kort. “Goedemorgen Claw, hoe gaat het?” miauwde ze beleefd. De zwiep van zijn staart deed haar direct in beweging komen en ze trippelde naar de uitgang van het kamp achter hem aan. De Commander had ze vandaag nog niet gezien maar die zou dadelijk vast haar neus nog even laten zien. Ze had gebaald als een stekker dat ze niet mee had gemogen tijdens de inval op het ThunderClan camp maar er was iemand die moest blijven opletten op het gespuis dat de naam kitten droeg. Een zucht schoof over haar lippen heen en ze liet haar bladgroene ogen de omgeving afzoeken. Hier, in het camp gebeurde er nog altijd niets maar misschien stormde er opeens een twoleg hier doorheen. Je kon nooit voorzichtig genoeg zijn. In de verte hoorde ze een hond blaffen maar die was zo ver weg dat het nog wel een flink eind lopen zou zijn eer ze daar zouden zijn. Benieuwd naar wat ze zouden gaan doen keek ze haar mentor even aan en sprak fronsend tegen hem “Wanneer mag ik mijn eindtest doen Claw?” het was haar bek uit voor ze er erg in had maar ze schaamde zich er niet voor. Ze was bijna twaalf moons oud en het begon ondertussen tijd te worden voor de laatste loodjes.

Ze vroeg hoe het met hem ging en even keek hij haar vanuit zijn ooghoek aan. “Prima.” Was zijn korte antwoord. Het feit dat zijn oor nogal irritant deed de laatste tijd door de ontsteking liet hij maar achterwegen. Het deed er niet toe, zolang hij kon lopen vond hij dat er niets aan de hand was. “Ik hoop dat het met jou ook goed gaat, want ik heb een interessante training in mijn kop.” Het veel betekende grijnsje om zijn lippen vertelde de rest. Na haar volgende vraag draaide hij wel zijn hele kop naar haar toe om haar recht aan te kijken. “Laat mij zien wat je kunt en doe het zo dat ik het geloof.” Zijn blik hield die van haar een hele tijd vast voordat hij weer voor zich uitkeek. Als zij hem bewees dat ze er klaar voor was dan zou ze hem misschien over kunnen halen, maar hij was streng voor zijn young ones. Hij peigerde ze uit maar daarvoor kregen ze kracht en zelfvertrouwen terug en dat wilde hij zien. Hij liep naar de twolegnesten en stond op de stoep stil terwijl hij wachtte totdat Summer bij hem zou zijn. “Ik wil dat je daar een vis steelt.” Met zijn staart wees hij naar één van de twolegnesten met een uithangbord waar een vis op stond. Die twolegs hadden ook een kat die nogal bitchy kon zijn, maar als Summer dacht dat ze klaar was voor haar eindtest kon ze dat op die manier laten zien.

Aanvankelijk had ze eerst spijt van haar vraag over haar eindtest maar haar vraag werd toch niet afgestraft. Toch hield ze haar gezicht in de plooi terwijl ze wachtte maar het antwoord dat ze kreeg had ze allerminst verwacht. Laar mij zien wat je kunt en doe het zodat ik het gloof miauwde de kater en terwijl ze nog over zijn woorden nadacht liep de kater al weg. Snel spurtte ze achter de zwarte kater aan die bij een Twoleg den stopte. Vragend keek ze naar haar mentor die al snel uitwees wat de bedoeling was. Een vis stelen. Wat op haar tenen getrapt dat hij zoiets simpels vroeg was ze wel maar ze knikte. Als Claw het wilde dan deed ze dat. Ze rekte haar spieren op en sprong op de schutting. “Een vis” miauwde ze zacht en onhoorbaar in zichzelf. Ze keek nog even naar Claw en liet haar bladgroene ogen in de zijne zoeken naar waar de adder onder het gras zat. Zijn uitgestreken gezicht verried niets dus besloot ze er maar voor te gaan. Met een soepele sprong landde ze aan de andere kant van de schutting. Deze Twoleg had blijkbaar een grote hotspot met allemaal vis die hij aan andere Twolegs gaf voor iets metaligs. Haar oren draaiden zich naar voren toen ze een grommende miauw hoorde. Haar kop draaide al snel mee waarna ze een dikke vette witte Perzische kattin zag zitten. “Wat mot je klein mormel” miauwde de kattin die haar dikke vacht een wasbeurt gaf. Vertwijfeld hief ze een poot en wilde ze een stap terug zetten totdat ze zich herinnerde dat Claw haar gadesloeg. Dapper zette ze een pootstap naar voren waarop de witte pers naar haar blies. “Rot op of ik zorg er wel voor dat rottend opgaat in de bodemlaag” miauwde ze stoerder dan dat ze zich op dit moment voelde. De witte pers slaakte een vreemde lach waarna ze naar haar toe kwam trippelen. Op een paar muislengtes van haar af bleef de poes zitten. Zelf voelde ze zich niet zo zeker over wat ze nu moest doen. Moest ze de poes nu aanvallen of kon ze er gewoon voorbij? Vastberaden dat ze meer in haar mars had besloot ze de witte pers een bevel te geven. “Ik beveel je een vis te gaan halen bij je Twoleg” miauwde ze, maar haar woorden waren nog niet koud of de poes gaf haar een korte valse blik en sprong op haar. Snel draaide ze weg en sloeg met haar nagels naar de pers. Ze had het tenminste geprobeerd de andere kat te intimideren…
De pers liet een loeiend geluid uit haar keel komen en sprak toen tegen haar “Ga maar snel terug naar je boerderijtje. Vis krijg je niet”. Zacht gromde Summer naar de pers waarna ze in een soepele sprong bovenop de rug van de pers sprong en haar nagels in de flanken sloeg zo goed en zo kwaad als dat ging met de dikke vacht van de pers onder haar. De pers probeer de om te rollen maar ondanks dat ze niet veel woog wist ze de pers met veel kracht tegen de grond te houden. “Ik zei…” miauwde ze zoet “Haal die vis. Ik moet het toch niet voor je spellen hoop ik?”. Ze glimlachte haar witte tanden bloot. De pers begon te puffen ten te hijgen wat ze als een goed teken nam. “Ga van me af.. Alsjeblieft. Ik doe alles wat je zegt” hijgde de pers ineens. Ze bleef nog een poosje op de rug van de pers en knikte toen. “Nu” miauwde ze autoritair. Kittypets moesten kruipen voor de BloodClan. En waar kon je nu beter startten dan hier dacht ze terwijl ze de witte pers met de staart tussen haar poten zag wegrennen.

Ook hij sprong op de schutting om alles goed gade te kunnen slaan. Hij wiebelde geamuseerd met zijn oren terwijl hij wachtte totdat ze er achter kwam waar hij haar ingegooid had. Hij had het bewust niet verteld, iedereen moest met verrassingen om kunnen gaan en dan op de juiste manier handelen. Summer leek zich echter snel te herstellen en dat was goed. Hij grijnsde terwijl hij toekeek hoe zijn Young one met de kittypet omging. Hij kon zich altijd prima vermaken door te kijken naar de toetakeling van zo’n dom scharminkel. Kalmpjes bleef hij op de schutting zitten terwijl hij zijn staart langs de schutting bewoog. Hij zou daar net zo lang blijven zitten totdat Summer terug kwam met die vis. Hij had wel weer eens zin in een visje als ontbijt. Hij haalde zijn nagels in en uit, waarbij hij de schutting kneedde. Afwachtend hoe de kattin het af zou handelen.

De witte pers bleef weg. Ze bleef als een beeld zitten en wachtte nog een poosje totdat het haar te lang duurde. Ze stond op en liep met opgeheven staart naar de plek waar de witte pers naartoe was gewandeld. Hadden haar Twolegs haar naar binnen gehaald? Het puntje van haar staart was het laatste wat voor Claw te zien moest zijn geweest toen de ze hoek om liep en rondkeek of ze de pers ergens zag. Het was doodstil terwijl ze verder liep totdat ze zware stappen hoorde. Uh-oh. Snel schoot ze tussen twee vuilnisbakken die buiten stonden en waar een zeer onaangename lucht uit kwam. Twolegs liepen opeens allemaal voorbij en geen van hen leek haar op te merken waar ze blij om was. Toen stopte er een twoleg die haar leek te zien maar die daarna weer verder liep. Opgelucht haalde ze adem en zag toen dat de pers binnen lag op een verhoging bij haar twoleg en daar lag te spinnen. Walgend keek ze ernaar waarna ze de blik van de pers ving. De pers leek geschrokken en sprong toen opeens weg en verdween door een houten iets. Ongeduldig bleef ze wachten bij de deur totdat de witte pers naar buiten kwam met een vettige vis met groene ogen. Zonder een woord of een blik liet de pers het voor haar poten vallen en rende de pers weer weg. Argwanend keek ze nog eens naar waar de witte pers verdwenen was. Zorgvuldig snuffelde ze de vis af maar deze rook vrij normaal als je het haar vroeg. Ze pakte de vis in haar bek en liep rustig terug naar waar Claw moest zitten. Toen ze de zwarte gedaante zag sprong ze de schutting op en aan de andere kant weer af. Ze wilde het niet riskeren dat ze een schoen van zo'n twoleg naar haar kop kreeg en legde daarna de vis op de stenen neer. Belangstellend keek ze nu naar Claw die nog op de schutting zat.

Ooh het had geen haast, dus hij ging haar niet achteraan. Daarnaast was het een test waar hij zich niet mee wilde bemoeien. Als Summer het er goed vanaf bracht was ze zeker een heel stuk dichterbij haar eindtest. Dus wachtte hij geduldig totdat ze weer om de hoek zou verschijnen. Na een tijdje gebeurde dit ook en ze droeg een vis in haar bek waardoor Claw een klein grijnsje niet kon onderdrukken. Hij sprong naast haar van de schutting en schoof de vis naar hem toe. Hij snuffelde er eerst heel goed aan voordat hij er een hap van nam. Er zat niks raars in de vis dus was die veilig. Hij nam nog een hap en genoot van de smaak van vis in zijn bek, het was lang geleden dat hij vis gegeten had. Daarna schoof hij een kwart van de vis naar Summer toe als beloning voor haar harde werk. Ze had het er prima vanaf gebracht en in zijn kop bedacht hij wat hij hierna voor haar zou bedenken.

Diep haalde ze even adem. Het was spannend geweest besefte ze nu pas. Het uitstralen van een bepaalde kracht vroeg toch meer van een kat dan ze had gedacht. Ze schudde haar spieren los en keek vanuit haar ooghoeken naar hoe Claw de vis afsnuffelde net zoals zij dat ook had gedaan voordat ze de vis naar hier had gebracht. Terwijl ze haar snorharen begon te poetsen zag ze dat Claw een kwart van de vis haar kant op schoof. Wat verwonderd maar blij met het gebaar nam ze de vis van hem aan en begon ervan te eten. Ze had zelf pas een keer eerder vis gegeten maar of ze vis nu al of niet lekker vond wist ze nog niet. Het smaakte… tsja… naar vis. Toen er enkel nog een graat van de vis voor haar poten lag keek ze Claw aan. “Was het goed?” miauwde ze terwijl ze wat vertwijfeld glimlachte naar de kater. Ze had de vis weten te bemachtigen dus dat was goed maar de manier waarop wis ze niet of dat juist was of wat Claw haar daarmee had willen leren. Ze zuchtte zacht en keek in de groene ogen met haar eigen bladgroene ogen. Wat zou de Claw haar willen zeggen over haar optreden?

Toen Summer vroeg of het goed was slikte hij net het laatste stuk vis door. Hij schoof de graat van zich af en kwam overeind terwijl hij Summer recht aankeek. “Je bent met een vis teruggekomen, dus dat lijkt me een goed begin.” Hij was zuinig met zijn complimenten. Hij zou nooit zeggen dat iets goed was, dus dit was al een heel groot compliment uit zijn bek. Hij wenkte haar met zijn staart dat ze hem moest volgen en liep terug naar het park. Waar hij bij een bomenrij bleef staan. “Ik wil dat je de bomen in klimt en van de ene naar de andere springt zonder eruit te vallen.” Sinds het voorval met zijn ex leerde hij al zijn young ones om in bomen te klimmen, gewoonweg omdat hij het zelf hoogstens irritant had gevonden dat hij het niet had gekund. Nou kon hij het wel en dat wilde hij overbrengen op Summer en Cole. Hij ging zitten en wachtte totdat Summer zou doen wat hij zei.

Zwijgend keek ze naar hoe Claw de rest van zijn vis opat.Een goed begin sprak hij en ze knikte, blij met zijn goedkeuring. Ergens verwachtte ze dat ze nu terug zouden gaan naar het Camp maar blijkbaar dacht Claw daar anders over. Claw was opgestaan en naar een rij bomen gelopen waar hij bij bleef staan. Er was niets speciaals aan deze bomen te zien, maar misschien was het wel een grens? Ze bleef kijken naar de bomen maar zag er toch echt niets vreemds aan. Ze wilde zich bijna omdraaien totdat de kater zijn bek weer open deed met de volgende opdracht. 'Ik wil dat je de bomen in klimt en van de ene naar de andere springt zonder eruit te vallen'. Haar ogen verrieden niets maar van binnen werd ze weer ontzettend zenuwachtig. De bomen inklimmen was het probleem niet, dat springen, dat was het probleem. 'Wat is het doel van deze training?' miauwde ze terwijl ze naar de boom liep en haar nagels in de bast van de boom sloeg. Haar bladgroene ogen keken omhoog naar de ietwat grijze lucht terwijl ze aan haar klim begon. Het duurde even voordat ze boven was maar eenmaal in de kruin van de boom was Claw nog slechts een klein stipje onder haar. Kort rilde de poes even waarna ze keek naar de boom die verderop stond. De afstand durfde ze nog niet in te schatten dus begon ze voorzichtig naar het uiteinde van de tak te schuifelen.

Hij keek toe hoe ze de boom in klom. “Om te kijken of je in bomen kan klimmen.” Zei hij droogjes terwijl er een grijnsje om zijn lippen ontstond. “Ik wil zien of jij je balans kan houden en mocht er ooit een gevecht uitbreken in bomen je je daar staande kunt houden.” Vervolgde hij toen weer op zijn normale kille en kalme toon. Hij stopte met praten en volgde haar bewegingen geconcentreerd om te kunnen zien als ze een foutje maakte. Ze had inmiddels de top bereikt en maakte zich klaar om naar de volgende boom te springen. Hij bewoog niet hij knipperde ook niet met zijn ogen. Hij leek meer op een standbeeld dan op een levende kat.

Kort liet ze een geforceerde glimlach zien die Claw op de grond niet kon zien. Om te kijken of zij in bomen kon klimmen? Ze slikte en schuifelde verder de tak af. Een gevecht in de bomen.. welke kat vocht er nu in de bomen? Ze besloot dat dat er niet toe deed en maakte zich op om te gaan springen. Ze nam een diepe teug lucht en zette zichzelf toen af op het meest stabiele punt van de tak en zweefde voor een paar seconden zo vrij als een vogel door de lucht. Het voelde vreemd hoe de wind door haar pels blies maar ook weer aangenaam. Met een zachte plof landde ze op de volgende boomtak in de andere boom. Ergens vermoedde ze dat Claw dadelijk zélf omhoog zou komen om met haar te vechten. Ze vernauwde haar ogen en verdween in de kroon van de boom tussen de bladeren om door te gaan naar de volgende boom. Echter, aan de kant waar ze nu stond waren geen takken te zien. Geen een. De volgende boom stond een heel stuk verder en daarnaartoe springen zou zelfmoord zijn. Ze keek even achter zich en toen weer voor zich. Ze draaide zich om en deed een aantal passen terug op de tak waar ze op geland was. Hij boog een klein beetje door maar hield haar wel. Gefocust om de volgende boom te halen nam ze een aanloop en zette zich krachtig af tegen de stam van de boom om zo naar de volgende boom te springen. In haar volgende vliegles ging het allen een beetje mis. Ze miste de takken en donderde bijna naar beneden totdat ze in een reflex haar klauwen in de stam van de boom sloeg. Boom 3..

Toen Summer zich begon te verplaatsen stond hij weer op, om haar bewegingen in bomen te kunnen volgen. Hij wachtte het juiste moment af. Hield haar scherp in de gaten totdat ze bij de derde boom er bijna uitviel. Dat was het moment dat hij een aanloop nam, zijn gewicht op zijn achterpoten bracht en zijn nagels in de boom boorde. Hij schoot langs haar heen om op de eerste tak te gaan zitten. Er lag een kalm grijnsje om zijn lippen terwijl hij haar uitdagend aankeek. Haar aanmoedigde weer naar boven te komen. Ze had laten zien dat ze van de één naar de andere boom kon springen, maar dat was niet genoeg voor Claw. Hij wilde zien dat ze ook in de boom kon vechten. Hij was daar zelf ook geen ster in, maar hij had zichzelf zo ver getraind dat hij in ieder geval zijn evenwicht kon bewaren. Dat was belangrijk, dat je het voor elkaar kreeg om je evenwicht te kunnen bewaren. Dat was zowel in bomen als op de grond heel erg van belang. Het kon het verschil maken tussen leven en dood.

Bovenin in de boom voelde ze zich nog altijd niet helemaal stabiel maar het was niet zo slecht als ze aanvankelijk had gedacht. Bedeesd bleef ze nog even in de bast van de boom hangen en slaakte een diepe zucht waarna ze omhoog klom en een stevige tak opzocht. Ze had haar hielen nog niet gelicht of ze hoorde een doffe bons en zag opeens een zwarte schicht omhoog klimmen. Ze zag dat Claw duidelijk meer ervaring had met bomen. Wat onzeker keek ze de kater aan. "Wat wil je doen Claw?" miauwde ze waarna ze om zich heen keek. Het waaide niet.. nog niet. Ze voelde aan haar haren dat het weer snel om zou gaan slaan. Hopelijk was de training tegen dan klaar.

Hij keek Summer aan. “Dat zie je vanzelf.” Zijn stem klonk doodkalm terwijl hij zijn young one in zich opnam. “Kom maar hier heen.” Hij had zijn nagels ietsje in de boom geboord terwijl zijn blik afwachtend werd. De tak was dik genoeg om hun twee te houden en ook dik genoeg om ze te houden als ze er kracht op zouden zetten. Dus ze zouden niet zomaar naar beneden vallen als ze geen verkeerde beweging maakten. Hij wilde dat Summer tot het uiterste ging zodat hij kon zien wat ze kon. Pas dan zou hij aangeven dat het genoeg was en dat ze haar eindtest mocht doen, maar zo ver was het nog niet. Dit zou ze nog moeten bewijzen.

Afwachten. En nog eens afwachten. Claw zei haar dat ze naar hem toe moest komen wat ze ook deed ware het wat voorzichtiger dan ze normaal zou doen als ze op de grond zou staan. Haar nagels boorde ze bij iedere pas kort in de tak totdat ze een muislengte van de kater vandaan stond. "Claw? Als ik mijn eindtest heb gedaan... Mag ik dan nog altijd jouw advies komen vragen?" miauwde ze zacht terwijl ze naar haar poten keek. Ze was zeker van wat ze wilde maar nu sloeg de onzekerheid toe, net voordat ze haar eindtest mocht gaan doen. Toch bleef de vraag spoken of ze Claw nog altijd raad mocht vragen. Ze zuchtte en keek de kater aan met doorschemerende onzekerheid in haar meestal moeilijk leesbare gezicht.

Na haar vraag keek hij haar onderzoekend aan, voordat ze haar blik neersloeg. Hij begreep die onzekerheid ergens wel. Straks moest ze alles zelf doen, nam hij haar niet meer mee voor een training. Toch moest ze op zichzelf vertrouwen en hij hoopte dat dat naar boven zou komen, anders ging ze het niet redden. Maar ja, dat was niet zijn zorg dat moest ze zelf doen. “Iedereen mag advies bij mij vragen als je jezelf maar aankondigt.” Zei hij na een korte stilte. “Ik heb niet altijd tijd, maar wanneer ik dat wel heb kun je altijd bij mij komen.” Vervolgde hij rustig. “Probeer mij maar met je klauw te slaan.” De training was nog niet klaar en hij wilde dat ze ermee verder ging.

Een zucht verliet haar bek toen Claw haar gerust stelde. Dankbaar knikte ze naar haar mentor en schudde de zorgen als een vlo uit haar vacht. Haar bladgroene ogen stonden vastberaden met een glimlach op haar lippen. "Dankjewel Claw" miauwde ze waarna ze naar hem toe liep. Ze haalde haar nagels uit hun hulzen en sloeg met haar klauw naar de kater voor haar. Zodra haar nagels langs zijn gezicht waren gescheerd sloeg ze ze weer in de boomstam en sloeg toe met haar andere poot. Zo bleef ze even doorgaan waarna ze plotseling een paar stappen naar achter deed en naar een tak schuin van hen sprong en naar achter Claw sprong en haar nagels in zijn staart zette.

Hij ging niet aan de kant, hij bleef doodleuk zitten. Hij deed enkel zijn kop ietsje opzij, waardoor haar nagels niet zijn wang raakten. Ook toen haar nagels zich in zijn staart boorden gaf hij geen krimp. Hij grijnsde alleen maar en keek achterom, naar haar. “Je balans in bomen wordt beter.” De geur van bloed mengde zich in de lucht om hen heen, omdat haar nagels zich door de huid van zijn staart geboord hadden. Hij bewoog zijn staart naar beneden zodat ze hem wel los moest laten en stond vervolgens op. “Ik heb genoeg gezien. Binnenkort haal ik je op voor je eindtest.” Hij keek weer voor zich om de boom uit te kunnen klimmen. “We gaan terug.” En met die woorden klom hij achterstevoren de boom weer uit, om netjes met vier poten op de grond te belanden.

Onderwerp: Re: Time for another training I guess [Claw]