I wonder {Cyber}

Een nagel schoot uit de jonge kater zijn poot. Hij peuterde ermee in een gat bi het raam wat hij zijn vader ook had zien doen. Een kraakgeluid. 'Yes!' Fluisterde Toulouse blij. Eindelijk naar buiten! Hij gaf nog een duwtje tegen het raam en glipte door de kier naar buiten. Daar viel hij van de lage maar gladde vensterbank in een bos bloemen. Dit had de kit nog nooit gezien. Is het eetbaar? Vroeg hij zich af. Hij proefde een blaadje wat hij meteen weer uitspugde. Gatver... nee dus. Uit de struik schudde hij zich even goed uit. Langzaam, de boel opbserverend, liep hij uit de majestueuze voortuin van zijn baasje, 'Madame'. Hij kroop het grote monster van haar door en stak de weg over. Gelukkig voor hem reed er niemand voorbij. Voor het eerst in zijn leven rook hij iets anders dan dat muffe antieke huis en zijn familie. Hij opende zijn mond om het beter te kunnen ruiken. Hmmmm, ik ruik... bloemen, honden, monsters... en nog iets. Hij rook een andere kat. 'Hawllo menweer!' Piepte hij vrolijk tegen de zwarte kater.

Cyber bromde voor zich uit terwijl hij op automatisch door de straat bewoog. Zijn poten zetten zich een voor een op de kaseien van de baan. Hij keek naar de huizen, in deze buurt waren het er al wat oudere huizen, die nog steeds wel glanzden van het leven, maar toch iets afschrikwekkendst voor hem hadden. Ja duuuh elk huis was afschrikwekkend voor hem. Echter bleek dit een kitten te zijn die hij zag staan. Helemaal in de war zo bleek. Hij keek vanaf een muurtje naar hem "Zo wat hebben we hier?" hij was nog vrij aardig, het was immers een kitten.

Een grote zwart met witte kater kwam aanlopen. ''Zo wat hebben we hier?'' Vroeg de kater aan Toulouse. ''Ik bwen Toulouse! Dwe zingende stwoere strwaatkat!'' Piepte hij stoer. Toen begon hij te sissen en deed hij een paar vreemde dansbewegingen. ''Feawr me!'' Piepte hij nog voordat hij omviel. Hij stond snel op en schudde zijn vacht. ''Ik ben nog aan het oefenen.''

Sorry voor de late reactie, ik zag het niet Embarassed

Cyber schoot serieus in de lach, eerder het uitlach lachje, toen deze kitten zo zeker wist dat hij een stoere zingende straatkat was. "Nou je ruikt anders toch naar kittypet." siste hij, zijn neus dichtknijpend van de stank van deze kittypet. De kitten begon zowaar te dansen en Cyber moest nog harder lachen. "Oh i'm so scared."zei hij terwijl hij de kitten zag vallen. "Oefen dan nog maar door, je wordt nooit zo goed als mij." Het was eerder spottend dan plagend bedoeld maar echt gemeen klonk het nog niet.