As if you're feeling sorry for yourself

De nursery werd haar te druk. Afgezien van het groeiende aantal nieuwe kittens, werd het haar allemaal te veel, al die queens, vooral haar moeder, vulden de den met verdriet en pessimistische gedachten. Natuurlijk deden haar siblings hier aan mee, met alle plezier. De witte kitten had minder last van dit grote verdriet, omdat haar kopje nooit echt het vaderfiguur in haar vader had gezien. Ze keek misschien niet zo erg naar hem op of begreep niet echt wat hij met haar leven te maken zou hebben. Haar moeder was d enige die nog een beetje dichtbij 'affectie' kwam, maar daar had ze zich als kleine kitten zolang veilig gevoeld, dat ze wel een gerust gevoel bij de witte poes moest hebben. Toch kon ze geen medelijden tonen voor katjes die constant met waterige oogjes naar haar keken en verdween ze steeds vaker uit de nursery.
Nu was weer zo'n moment geweest en nog steeds voelde ze de sfeer van gerouw om haar heen, het was vrijer. Er waren warriors die hun rang tenminste serieus namen en gewoon weer verder gingen. Zo was zij ook, dus waarom benoemde Shrewstar haar nu niet ter plekke tot Reed.. Reednogwattes. Dat verdiende ze. Met haar kopje trots opgeheven trippelde ze zachtjes naar het midden van het kamp en keek met haar groene oogjes in de rondte, op zoek naar iemand die haar dan kon amuseren. Geen emotionele hoop vacht, daar had ze echt geen zin in. Verdriet was bijzaak, plezier en eigenbelang gingen altijd voor. Geduldig bewoog ze met het puntje van haar staart, wachtende op iemand die niet op haar af zou komen met de woorden 'Och arm kind..'

tag -- open!

Hazelpaw was blij geweest toen zijn, eerder ontstoken, poot er vele beter uit zag. Oké, zijn rechter voorpoot mistte nog steeds een stuk vel en al zijn vacht was verdwenen daar, maar hij was gewoon al blij dat hij eindelijk eens die Medicine den uit mocht. Nu Acefray er niet meer was, waren het de queens geweest en Littlestream die hem gezegd hadden om daar te blijven. Dankzij die tijd in de medicine den had Innerghost hem niet benoemd tot warrior, weeral. En dat nadat hij zichzelf zo bewezen had tijdens het gevecht met de dassen? Littlestream was geprezen voor haar vechttechnieken en was tot warrior benoemd na die aanval. Hij niet. Straks bleef hij nog voor eeuwig apprentice. Hoe kon men hem nu serieus nemen als een kater van 14moons, bijna 15moons, die nog steeds het achtervoegsel 'paw' droeg. Hazel probeerde zoveel mogelijk op zijn poot te steunen om niet over te komen als een mankende of gewonde kat. Hij moest in beweging blijven. Alleen zo zou zijn poot wel terug beter, zo zag hij het toch. Maar wat kon hij doen? Jagen was niet echt iets wat hij nu kon doen. Even trok hij met zijn oortje. Was hij dan echt zo nutteloos op dit moment? Uiteindelijk besloot hij maar om gewoon richting de apprentice den te stappen, een opgave die iets langer leek te duren dan gepland. Even hield hij halt en liet zijn blik gaan naar een kitten die hij op weg tegen kwam. "Hallo daar," mompelde hij maar even. Dan had hij toch even een excuus om niet al te veel gewicht meer op zijn ene poot te zetten.

Het was haar geluk dat ze werd aangesproken, op een toon die niet vol met verdriet zat (meer wat oninteresse, maar dat vond ze goed genoeg!). "Hallo daar," de kitten draaide nieuwsgierig haar kopje om naar de bron van het geluid en rechtte haar oortjes. Het was een.. jonge warrior misschien? Hij was groter dan zij en zo jong als sommige apprentices die ze had gezien zag hij er ook niet uit. Heel snel liet ze haar beoordelende oogjes over de kater gaan en ze bleven rusten bij zijn poot. "Wow!" zei ze, verbaasd, totaal vergetende dat ze geen 'hallo' terug had gezegd. "Wat heb jij gedaan?" dit moest wel een warrior zijn! Om niet helemaal onbeleefd over te komen door voortdurend gestaar naar zijn voorpoot, deed ze een stapje naar achteren en keek de vreemde kater aan met haar groene oogjes.

"Wow!" De kater trok bedenkelijk met zijn oor bij wat de kitten plots zei. Had hij iets verkeerds gezegd? Al snel werd duidelijk waarover de kitten het precies had. "Wat heb jij gedaan?" Zijn blik ging automatisch naar zijn ene poot, die hij voorzichtig op tilde. "Dassen." was zijn simpele verklaring. Mh, de kitten wist misschien niet waarover hij het had. Hij wist voor het gevecht namelijk ook niet precies wat een das was. "Dit heb ik gekregen tijdens het gevecht tegen de dassen die verbleven in Windclan territory." verduidelijkte hij maar gewoon. Hij wist waarschijnlijk wel af om welk gevecht het ging, aangezien iedereen constant bezig was over die dag. Niet dat men de dassen verslagen had, maar meer om het leed. Om de katten die ze verloren hadden. "Wist je dat er op die dag drie clanleiders te samen waren op amper een paar vossenlengtes van elkaar af?" Er stond nu een kleine glimlach op zijn eigen snoet, wetend dat hij even enthousiast was geweest bij het zien van de twee andere leaders. Oké, het waren vijandelijke clans, maar hij mocht enthousiast zijn om zulke katten te zien. Ze bleven katten om naar op te kijken, net zoals Innerghost en Shrewstar.

Het was maar goed ook dat ze een pasje naar achteren had gedaan, anders was zijn voorpoot tegen haar snuitje aangekomen. Opgetild zag de poot er nog een tikkeltje indrukwekkender uit en met haar groene oogjes knipperde Reedkit geïnteresseerd. Had een das dit gedaan? Maar sinds wanneer was er een das op Shadowclan gebied geweest? Verward kantelde ze haar kopje wat en fronste een beetje. "Dit heb ik gekregen tijdens het gevecht tegen de dassen die verbleven in Windclan territory." werd er gezegd door de vreemdeling en dankbaar knikte ze voor de verklaring. Waarom was zij niet gevraagd? De enige reden dat de dassen hier niet waren gekomen was omdat zij het kamp bewaakte! "Heb jij een das gedood met die poot?" vroeg ze zachtjes vervolgens, haar aandacht helemaal weer bij de voorpoot.
"Wist je dat er op die dag drie clanleiders te samen waren op amper een paar vossenlengtes van elkaar af?" haar blik werd van de poot losgescheurd. Nee! Dat kon echt niet..! "Welke en waarom?" wel drie clanleiders? Dan was het wel een heel belangrijk gevecht zeg! En hij mocht gewoon mee! "Gingen ze ook vechten?" vroeg de kitten enthousiast.