I'm not stupid!! I'm brave! Okay.. maybe al little stupid.. (Emeraldtail)

Langzaam, met haar rug in de opkomende zon sluipt Amare op een eekhoorn af. Het beestje, schuw en snel overprikkeld zal haar snel opmerken aangezien de rogue niet ziet dat ze binnen nu en een milliseconde op een takje gaat staan. ''Knak'' De eekhoorn vlucht weg. 'Vossenstront..' Murmelt Amare geïrriteerd. Ze gaat zitten en begint zichzelf te wassen. Het is een mistige dag. Haar vacht is bedekt met waterdruppeltjes. Het woud begint langzaamaan wakker te worden en Amare merkt op dat er steeds meer vogels beginnen te fluiten. Erg cliché allemaal. Een rommelend geluid verpest dit schone tafereel. Het is de poes haar maag. Hoelang had ze al niet meer gegeten? 3 Dagen? Hoe langer ze geen hap meer binnen krijgt, hoe meer geconcentreerd en chagrijnig de poes word. Plotseling dringt de geur van kat haar neus binnen. De drang om ruzie te zoeken is groot. 'Yeah en nu op zoek naar mijn slachtoffer'

Al vroeg in de ochtend voor haar gezin wakker was ging ze jagen. De twolegs verstoorden alle rust in haar territorium en jaagden prooi weg. Alle prooi die er nog was was zeer belangrijk. De jacht duurde langer dan normaal. Emerald wou zo veel mogelijk tijd met haar gezin doorbrengen, dus stond ze eerder op. In een koel gedeelte van haar den bewaarde ze prooi als noodvoorraad. Cielo was ziek en had eten nodig. De noodvoorraad was al op. Ook haar kruiden verdwenen steeds sneller. Cielo was verkouden, en als het zo door zou gaan werd hij nog zieker. De geur van muis drong in haar neus. Stil liep ze er op af. Toen de geur sterker werd ging ze sluipen. Voorzichtig gleed ze in de jachthouding. Het diertje had haar nog niet opgemerkt. Nog een stap. Haar staart zwiepte gespannen heen en weer. Al haar spieren spanden zich. Ze liep haar adem ontsnappen en sprong op de muis. Het piepte geschrokken. Voordat het andere prooi kon alarmeren doodde ze het diertje. Ze bedankte Starclan voor deze vangst en de muis voor het geven van zijn leven. Het was maar een mager diertje, nauwelijks een mond vol voor een volwassen warrior. Maar voor een kitten wad het genoeg. Later die ochtend ving ze een merel. Iets dikker dan de muis, maar ook nog geen geweldige vangst. Snel begroef ze haar prooi. Een lange tijd jagen had niet meer opgeleverd dan een dunne muis en een kleine merel. Waarom deed Venom nooit iets? Een nieuwe geur drong in haar neus. Kat. Kwaad beende ze naar deze geur toe. Ze deed niet eens moeite stil te zijn. Daar stond een jonge poes. En ze rook eekhoorn. Die kat had geprobeerd op haar territorium te jagen en had ook nog een prooi in de omgeving afgeschrikt. "Hey! Wat moet dt hier!" riep ze kwaad. Haar staart zwiepte kwaad heen en weer. Indringers waren rond deze tijd níét welkom.

Nog even was het stil in het woud, tot een kwade stem deze stilte doorbrak. Amare kon niet goed verstaan wat deze stem zei, maar wat ze wel wist was dat ze moest maken dat ze wegkwam. 'Of vechten?' Een stemmetje in haar weerhield haar ervan om weg te rennen. Al haar spieren spanden zich aan van de zenuwen bij de gedachten aan een gevecht. Er was een vrij kleine kans dat ze een gevecht zou winnen, terzij haar 'vijand' een kit van 6 moons zou zijn. Hoogstwaarschijnlijk kreeg de jonge poes er wel een paar verwondingen bij. Niet dat ze dat erg vond. Ze had al een plek op haar buik die duidelijk maakte dat deze ooit met een lange haal van vlijmscherpe klauwen open was gehaald. 'E.' Ze wou wat terug schreeuwen naar de voor haar nog onbekende kat maar besloot dat toch maar beter te laten. Daar stond ze dan. Vastgenageld aan de grond wachtend op een kat die haar hoogstwaarschijnlijk aan zou vallen. Is dat nou dapper of dom? Dat ongelofelijk stom ja..