{Lionpaw} Could get used to this

Waarom hadden ze de Sunningrocks niet veel eerder opgeëist? Als het moedermonster ooit besloot om dit stuk territorium terug te geven aan de Thunderclan, dan zou hij haar voor gek verklaren. De kater rekte zich rustig uit op de warme stenen en liet zijn natte vacht wat opdrogen. Oké, hij moest eventjes een stukkie zwemmen om bij de warme stenen te komen, maar wat maakte dat uit als je zo kon relaxen? In alle rust en stilte, want er was op dit moment niemand. Dacht hij. Would be a shame if someone would come around now...

LIONPAW

Maybe we can bribe the clanleader!
No, that won't work, she has a clan.

Ondanks de prikkelende wond op zijn oog die hij had opgelopen tijdens het vechten met de badger, was hij weer een beetje zijn vrolijke en optimistische zelf. Met een tevreden blik trippelde hij richting de sunningrocks. De laatste keer dat hij hier een bezoekje had gebracht had hij de ThunderClan leerling Firepaw ontmoet. Het zou leuk zijn als hij haar hier weer aan zou treffen, al was dat waarschijnlijk niet het geval gezien de ThunderClan warrior hen gesnapt had.
Zonder er verder nog veel over na te denken zette hij zich af en sprong op de verwarmde rotsen. Al snel merkte hij op dat hij niet alleen was. Vrolijk trippelde hij richting zijn clangenoot. ''Hallo!" begroette hij de kater enthousiast.

{Lionpaw} Could get used to this 1Sk1ZOe

Ja, het zou een shame zijn als er inderdaad iemand kwam. Het zou een gigantische shame zijn als dat nou net een kat was die hij niet zo graag zou willen zien. Met een frons opende Outpaw zijn ogen toen een enthousiaste stem hem begroette en hief hij zijn kop. Oh nee, die kat kende hij inderdaad. Lionpaw, onder de hoede van zijn oh zo geweldige moeder genomen. Toen hij eenmaal het nest uit geschopt was, was er immers wel ruimte of niet dan? En dat maakte dat hij weinig sympathie voelde voor de kater tegenover hem. "Er is een heel mooi plekje, daar, op die rots daar heel ver weg," merkte Outpaw op. Hopelijk was die hint duidelijk genoeg.

LIONPAW

Maybe we can bribe the clanleader!
No, that won't work, she has a clan.

Nou, hij had wel een iets vrolijkere begroeting verwacht. Hij was immers z'n soort van broertje, of niet dan? De leerling rolde even met zijn ogen, maar ging toch gezellig naast de brompot liggen. "Dat zal vast, er zijn wel meer mooie plekjes hier." antwoordde hij met een glimlach. "Maar dit plekje naast jou vind ik toch wel het mooist." giechelde hij terwijl hij Outpaw een speelse duw tegen de flank gaf.

Toen de kater naast hem ging liggen, leunde Outpaw zo ver mogelijk van hem weg als mogelijk was. Zijn nekharen ging iets omhoog en hij keek naar Lionpaw alsof hij besmettelijk was. Vooral toen hij nog vrolijk begon te praten ook. Nee, ga weg. Hij begon zelfs nog te giechelen, gatver. "Dan zoek ik wel een ander plekje, mag je deze hebben." Hij ging er nog veel liever vandoor dan dat hij hier bleef. Hij werd misselijk van de hele aanwezigheid van deze kater, deze kater wie niet eens familie was en wel aandacht verdiend had.

Opnieuw rolde de kater met zijn ogen. "Nee gekkie, dan is dit plekje toch helemaal niet zo mooi meer." antwoordde hij op dezelfde, plagerige toon. Vervolgens nam hij plaats naast zijn 'broer'. "Dus, hoe gaat het met jou trainingen? Kan jij al jagen? En zwemmen? En vissen? En-" Hij besefte even dat dit misschien wat veel vragen waren in één keer en hield zijn mond. Hopelijk kon hij vandaag een beetje een band opbouwen met de kater die hij wel degelijk zag als een broer.