Come here little bunny [open]

Blackjack spiedde door de grassprietjes heen naar het konijn. Zijn witte, pluizige staartje was naar hem toe gedraaid en ook de wind kwam van de goede richting. Deze keer moest het lukken! Al de hele ochtend had hij geprobeerd er eentje te vangen, maar iedere keer weer was hij net te traag. Hij was verschrikkelijk slecht in jagen, en dat irriteerde hem mateloos. Ongedurig zwiepte hij met zijn staart. Had het konijn iets door? Moest hij nu al aanvallen? Door het hoge gras kon hij niets meer zien, maar hij vermoedde dat hij zich nu ongeveer in de buurt van het konijn bevond. Hij spande zijn spieren en schoot naar voor. Te vroeg! Het konijn zag hem en vluchtte weg. Blackjack keek het verbeten na.

'Volgende keer beter!' Blackjack keek op en zag een maar al te bekende kat voor hem zitten. Hij zuchtte, waarom moest uitgerekend deze kat hem weer zien mislukken? Hij kon maar geen hoogte krijgen van die kleine poes. Was ze niet boos op hem? De laatste keer dat ze elkaar hadden ontmoet was hij met haar prooi weggelopen. Niet dat hij daar spijt van had. Rustig liep hij op haar af. 'Ook leuk om jou weer te zien, Roxy.'

Plotseling sperde Roxy haar ogen wijd open. 'Achter je! Achter je!' murmelde ze. 'Laat me raden,' zei Blackjack spottend, 'Een vliegend reuzenkonijn?' Hij rolde met zijn ogen, maar draaide zich voor de zekerheid toch om. En bleef als versteend op zijn plek zitten. Voor hem stond de grootste vos die hij ooit gezien had. Ja, duh, omdat je nog nooit een vos hebt gezien, voegde een sarcastisch stemmetje in zijn hoofd daaraan toe. Blackjack negeerde het, misschien dat de vos hen gewoon zou passeren? Maar nee, het dier zag er vies en uitgehongerd uit en het leek alsof hij wel een lekker brokje kattenvlees lustte. Hij keek even om naar Roxy en in zijn hoofd maakte hij een kille berekening. De kleine poes zag er niet uit als iemand die goed kon vechten, zou ze zonder zijn hulp die reusachtige vos aankunnen? Waarschijnlijk niet, beredeneerde hij. De vos zou haar afmaken, en dat zou hem net genoeg tijd geven om weg te komen. Blackjack keek nog een laatste keer naar Roxy. Snel, maar met voorzichtige bewegingen ging Blackjack in de aanvalshouding staan. Zijn oren lagen plat naar achter, zijn scherpe nagels en tanden ontbloot. Hij zou Roxy beschermen, bovendien kon de poes hem later nog van pas komen.

'V...voorzichtig.' fluisterde Roxy hem toe. Blackjack vloekte in zichzelf, stond ze daar nog steeds? Hij kon zijn ogen niet afwenden van de vos. 'Rennen, Roxy!' riep hij zonder om te kijken. Op dat moment schoot de vos naar voor, zijn scherpe nagels op zijn kwetsbare keel gericht. Kom op, moedigde hij zichzelf aan, eigenlijk is dit niet meer dan een hond. En hij had al met zovele honden gevochten. Hij week opzij en sloeg met zijn klauw tegen de poten van de vos, zodat die net langs hem heen vloog. Voordat die zich kon herstellen beet Blackjack hem in zijn poot. Maar hij zou nooit van de vos winnen, besefte hij wrang. Misschien.. De mensenstad was niet zo ver weg, zou hij de vos voor kunnen blijven?

'Nee!' Blackjack schrok zich een ongeluk toen er opeens een bruin-witte haarbal op de rug van de vos landde. Roxy! Ze was niet weggelopen. Daar ging zijn fantastische plan om zo snel mogelijk weg te lopen naar naar de mensenstad... Tja, als het echt uit de hand zou lopen kon hij Roxy nog altijd achterlaten als aas. Door Roxy's plotselinge aanval was de vos even in de war en Blackjack maakte daar dankbaar van gebruik. Hij schoot naar voor en krapte de vos net boven zijn ogen. Een trucje dat hij lang geleden geleerd had. Het vele bloed dat uit de wond stroomde liep in de ogen van zijn tegenstander en verblindde die helemaal.

Blackjack kon maar niet geloven dat ze de vos echt hadden weggejaagd. Stomverbaast keek hij naar Roxy. 'Alles in orde?' vroeg die. Blackjack knikte, maar toen hij de blik in haar ogen zag zuchtte hij zachtjes; Roxy vertrouwde hem nog steeds niet. Wat had hij ooit gedaan om haar vertrouwen te kwetsen? Oké, als hij eerlijk was, was hij ooit wel met haar prooi gaan lopen, maar zó erg was dat nu toch niet..? En dat was dan ook het enige. Misschien dat ze zo een paranoïde kat was die sowieso niemand vertrouwde? Blackjack besloot om nog een laatste keer te proberen haar vriendschap te winnen. 'Dat was de grootste vos die ik ooit gezien had.' pufte hij. 'Bedankt trouwens, om me te helpen.'