{OPEN} Tiny Lights

Hoe hij zijn poten op de grond zette was grappig om te zien. Eentje kwam voor hem de ander op de plek waar zijn ander poot had moeten komen. Het staartje van de kater ging heen en weer terwijl hij probeerde om zijn evenwicht te houden. Vallen gebeurde al bijna niet meer en hij vond dat hij weg mocht uit deze barn. Hier was het saai. In het nest vol met slappe poezen. Behalve mama, die was niet zo slap. Papa ook niet, maar die sliep niet bij ze. Toen hij de buitenlucht zag keek hij ernaar alsof het magisch was. Al vaker had hij het vanuit de schuur gezien. Toch was het cool, want nu waren er lichtjes in de lucht en het was donker. Trots zette hij zijn reis voort tot hij moe was en hij zijn achterwerk liet vallen. Genoeg. Nu keek hij gewoon omhoog naar de lichtjes in de lucht.

{ OPEN

Hij was net een beetje in aan het dommelen, toen er wat gerommel klonk. Hij had, zeer tactisch, een plaats weten te bemachtigen vanwaar hij precies uit kon kijken op Barn Two, waar Zira en de mormels hun dagen door brachten. Het was misschien een beetje overdreven, zou je denken, maar Jinx dacht daar anders over. Hoewel de kittens ongewenst waren geweest, zou hij het zichzelf nu nooit meer vergeven als een of andere gek hen wat aan zou doen.
Hij richtte zijn kop op, waarbij hij even moest wennen aan het donker. Het was helder, maar daardoor wel koud. Niet echt een temperatuur en tijd voor een kitten om buiten rond te dwaalen, zoals zijn zoon momenteel aan het doen was. Jinx gaapte eens en rekte zich uit, waarna hij met een paar likken zijn vacht goed legde en op het jonge katertje afstapte. "Betrapt."Sprak hij geamuseerd. "En wat dacht jij buiten te doen op dit tijdstip, meneertje?"

"Betrapt", klonk er vanuit het donker. Zijn ogen schoten gelijk naar de grond en hij keek recht in de gele ogen van zijn vader. Niet alleen de mama katten konden dus heel goed zien. Papakatten ook. De stem van zijn vader klonk geamuseerd, dus hij kreeg een klein grijnsje op zijn gezicht. "En wat dacht jij buiten te doen op dit tijdstip, meneertje?" De kleine rode oogjes keken hem recht aan. "Nii slapen", zei hij toen simpel. Hij kon niet slapen bedacht hij maar. Zou hij papa de waarheid zeggen? Waarom ook niet. "Tevweel poewzen in nest." Zijn kleine stemmetje klonk serieus en zijn blik was ook serieus nu. Hij hield wel van zijn moeder en ook wel zusjes, maar hij had mannelijke aandacht nodig. Niet de zwakke zusjes die hij had.