Bleeding out

Hem was opgedragen de wacht te houden over Silverstar, de eens zo machtige Thunderclan leader. Dat was nu amper meer te zien, het enige wat van hem over was, was een hoopje bloederige vacht. Bijna zou hij medelijden voor de kater voelen, als het niet zo was dat hij een clankat was. Dat was er namelijk inmiddels wel bij hem ingestampt in de elite; medelijden voor clankatten kon hij niet meer hebben.
Veel hoefde hij echter niet te doen, de zilveren kater leek meer dood dan levend. Het was hem verteld dat die clan leaders negen levens hadden, maar daar geloofde de zwarte later weinig van.
Totdat er plots gerommel achter hem klonk. Met een ruk keek hij om, waardoor hij zag dat de kater weer overeind krabbelde. Hij hoestte wat bloed op en zakte door zijn poot, verzwakt door de talloze verwondingen die zijn magere lijf tekende. De elite had zich fiks op hem uitgeleefd.
Jinx stapte op hem af, een ietwat sadistische uitdrukking op zijn gelaat "Toch maar besloten wakker te worden?" sprak hij geamuseerd, waarna hij voor de kater ging zitten en op hem neer keek."Je zou jezelf eens moeten zien" hij trapte tegen de griijze kater aan, een minachtende blik in zijn ogen. "En jij zou de eens zo machtige Thunderclan leider moeten voorstellen? "hij grinnikte zachtjes, zijn lippen opgetrokken in een eenigsinds sadistische grijns. "Het doet je vast pijn om te weten hoe je clan er aan toe is." Hij keek hem aan, zijn groen-gele ogen fonkelden in het weinige licht dat naar binnen drong "Ze hebben een paar dagen terug er een afgemaakt, weet je. Nightwish, was d'r naam geloof ik. Zegt dat je wat?" hij tuitte zijn lippen kort. "Wat zonde dat je er niet was om haar te redden."

Dreigementen kwamen uit de bek van de verslagen kater. Hij vertelde Jinx dat hij makkelijk zou winnen in een-op-een gevecht, dat hij hem een kop kleiner zou maken. Jinx luisterde geamuseerd toe, totdat de kater hem vertelde dat hij ooit zijn woorden waar zou maken. De zwarte kater grinnikte enkel, hij nam de grijze kater absoluut niet serieus. "Volgensmij ben jij niet helemaal in de positie om mij te bedrijgen, viind je niet?" Hij liet zijn klauwen uitklappen, als om zijn woorden kracht bij te zetten. Toch was zijn intentie niet om Silverstar te verwonden, dat was het nooit geweest. Vele Elite katten vonden er genoegen in om hun tanden diep in iemands vel te laten zakken, om het bloed op hun tongen te proeven. Hij deelde dat gevoel niet, het moorden had vreemd genoeg nooit in zijn aard gelegen. Nee, hij was meer van woorden, hij haalde voldoening uit het zien van de gebroken blikken van anderen, hij hoopte katten door te laten draaien enkel met zijn nutteloze woorden.
Misschien maakte dat hem op zijn eigen manier nog wel zieker dan de rest.

Jinx vertelde over de Thunderclan, over Nightwish, die pas onder zijn partner's klauwen was gestorven. Hij was er niet bij geweest, maar de Thunderclan katten spraken er vol angst en woede over.
Zijn woorden hadden duidelijk effect op de zilvere kater. Hij verstarde, duidelijk geraakt door het nieuws over zijn clan. Of althans, zijn vroegere clan. Kennelijk had nog geen andere Elite kat de moeite genomen Siverstar over de situatie van de Thunderclan in te lichten. Dus besloot Jinx zo vriendelijk te zijn dit voor hem te doen. Silverstar leek zijn woorden echter niet ergte waarderen. Zijn onderlip trilde van woede, maar de kater leek door zijn zwake lichaam niet in staat daadwerkelijk iets te doen. "Jullie...Zullen boeten voor jullie daden." Dreigde de grijze kater. Jinx barste uit in een gelach, dat door de holle ruimte weergalmde. "Juist ja." Grinnikte hij, zijn stem vol sarcasme. Hij wist dat Claw Silverstar nooit levend zou laten gaan, en zoals het er nu uit zag was de kans klein dat Silverstar zou ontsnappen.
"De naam is Jinx. Als je je ooit levend uit deze situatie weet te werken, kom me maar eens op zoeken en maak die woorden dan maar waar. Dat zou ik graag nog eens mee maken," Sprak hij geamuseerd. Het zou hem niet verbazen als deze kater een machtige krijger was die van hem zou kunnen winnen in een normaal gevecht, immers was hij wel de leider van een stelletje wilde katten geweest. Maar zoals hij er nu bij lag, toegetakeld aan alle kanten, kon Jinx geen angst voor hem voelen.

"Daar ga je nog.. Spijt van krijgen," Bracht de kater uit, het was duidelijk dat ieder woord hem pijn deed. Zijn lichaam was zodanig toegetakeld dat woorden niet meer vanzelfsprekend uit zijn bek konden komen. Jinx maakte een afkeuren, klakkend geluidje waarbij hij langzaam zijn hoofd schudde. Snapte de kater het dan nog niet? Hij zou hier niet meer levend vandaan komen, daar zou Claw wel voor zorgen.
"Ik denk niet.. Dat je veel indruk maakt.. Als ze je hier gestuurd hebben om te babysitten."Hij probeerde schamper te lachen, waardoor zijn ademhaling raspend in zijn keel klonk. Jinx lachte zachtjes, een geamuseerd trekje op zijn zwarte lippen. "Oh nee hoor, ik stel ook niet zo heel veel voor. Nog niet, iniedergeval."Sprak hij terwijl hij de kater strak aan keek, hetzelfde grijnsje als eerder op z'n snuit. "Maar zelfs ik stel nu meer voor dan jij, om eerlijk te zijn. Want hoe precies was jij van plan hier ookalweer weg te komen en je clan te redden?"