I will not bow for the new king

De zilveren kattin was een paar dagen geleden de leeftijd van zestien manen alweer gepasseerd. Maar nog altijd droeg ze het welbekende achtervoegsel voor een apprentice, maar dat kwam voornamelijk omdat ze aardig wat achterstand had omdat ze keer op keer een andere mentor kreeg toegewezen. En net als ze dan bijna op het punt had gestaan om eindelijk warrior te worden, toen BloodClan binnenviel. Nooit zou ze buigen voor Claw, ze zou trouw blijven aan haar clan zoals ze dat altijd geweest was. Daarom had ze haar enig gevangen muisje ook niet op de prooistapel gelegd, maar met zich meegenomen naar een hoek van het kamp. Straks zou ze nog een keer gaan jagen voor de moederkatten en hun kroost, maar nu zou ze zelf eten. En delen zou ze het niet, niet met BloodClan in elk geval.

{ Open }

Salmonpaws maag rommelde, maar de BloodClanners hingen rond de prooistapel als gieren. Ze had geen zin om zich door die groep heen te moeten werken. Ze had zelf niets weten te vangen vandaag. Ze wilde geen verre sprongen maken met haar huidige verwondingen, maar het wilde haar maar niet lukken om dichtbij genoeg te komen. Uiteindelijk had ze dan toch maar een sprong gewaagd, maar de muis was alsnog weggekomen en de wond op har buik was weer opengegaan. Het bloeden was inmiddels weer gestopt, maar eten had ze nog steeds niet. Toen bood een geweldige uitkomst zich aan. Egretpaw, en nogal oude apprentice, had wél een muis gevangen en zat die aan de rand van het kamp op te eten. Salmonpaw trippelde naar haar toe. "Hey, Egret, wil je delen?" vroeg ze op zachte toon. Ze zei het maar niet te hard, voor zo'n slang haar op zou merken en de muis voor zichzelf op zou eisen.