A la mode [Open]

Het was vroeg en fris toen het katertje zijn kop naar buiten stak. Hij zag de zon opkomen, die duidelijk zijn tijd leek te nemen. Zijn blauwe ogen schoten even naar de apprentice den. Oh, snel zou hij daar heen verhuizen. Hij zou de sterkste worden, en alle andere katten eens goed laten weten wie deze knappe, gestreepte kater was. Barkkit rekte zich uit. Zo, wie ging hij eens met zijn aanwezigheid verblijden? Zonder te aarzelen liep hij op de eerste beste kat af. Deze moest vast ongelofelijk blij zijn dat er iemand zo cool als hemzelf met ze wilde praten. "Goeiemorgen," Sprak hij grijnzend.

Geeuwend kwam Steamkit de nursery uitgestrompeld, ze had net heerlijk geslapen. Slaperig keek ze door het kamp naar iemand die ze kende, ze werd helemaal wakker toen ze Barkkit en Ironsoul zag praten. Al haar slaap verdween als sneeuw voor de zon en het rosse poesje liep naar Ironsoul en Barkkit, ze stopte iets te laat en botste zacht tegen Barkkit op. "Ow sorry Barkkit," mauwde ze het katertje toe, "Alles in orde?" Steam keek even met grote ogen naar Ironsoul en zei toen enthousiast: "Hallo Ironsoul." Het poesje keek van de ene kater naar de andere en zei zacht: "Ik stoor toch niet hé?"

Het was een warrior, een grote ook nog. "Jij ook goeiemorgen", Zei de kater. Barkkit keek hem verlangend aan. dit was zijn toekomst! "Wat ben je vroeg op", Het klonk positief, en trots vulde zijn lichaam. Ja, hij zeker. Net toen hij iets terug wou zeggen, botste er iemand tegen hem op. "Ow sorry Barkkit," Hij draaide zich om, en zag een klein rood poesje. Zo maar tegen de grote Bark aan botste, pah! Maar, dit was poes, en toen ze van die grote ogen op zette besloot hij niet boos op haar te worden. "Alles in orde?" De kit liet zijn charmantste glimlach zien. Ze heette Streamkit, toch? "Geen zorgen dame, ik kan wel een stootje hebben." Sprak hij gladjes. Stream groette de warrior, en vroeg of ze stoorde. "Een poes zoals jij kan nooit storen." Hij knipoogde, en richtte zich toen weer tot Ironsoul. Hij had enorm veel respect voor de rangen boven hem, vooral omdat hij stond te poppelen om er zelf een te worden. "Wat gaat u doen vandaag?"

Als ze kon blozen dan had het kleine poesje dat zeker gedaan toen Barkkit charmant zei: "Een poes zoals jij kan nooit storen." Steam richtte kaar aandacht weer tot de zwarte warrior toen hij haar begroette, haar gedachte maakte even een sprongetje toen ze merkte dat ze zwarte kater haar naam wist, niet zoveel katten wisten de namen van al de kittens. Haar volle aandacht ging weer naar Ironsoul toen hij rustig uitlegde wat hij allemaal ging doen vandaag, ze voelde een pure verwondering voor hem, hij deed zoveel voor de clan. Op een dag zou het rosse poesje dat ook allemaal doen! Op een dag zou zij net zo'n warrior worden. "En dan ga ik zien of er een Apprentice is die misschien zin heeft om wat te trainen," verbaasd keek ze op van haar gedachte en dromen over warrior zijn en floepte er verbluft uit: "Heb jij dan geen eigen leerling?" Verontwaardigd stond het kleine poesje op, zo'n goede warrior als hij verdiende toch wel een leerling zeker!

Ze was misschien wel klein, maar ze had pit en als er niemand iets aan zou doen dan zou zij zelf tegen Screwstar zeggen dat deze kater een leerling verdiende.

"Wat ik maar kan doen voor de Clan. De prooistapel moet duidelijk worden bijgevuld, dus ik ga zometeen jagen. Dan ga ik meestal ook even langs de grens, controleren of er nog andere Clans in de buurt zijn geweest" Bark's ogen glansden. Kijk, dat was een goede warrior. Zo wou hij ook worden. Zo zou hij zijn. Maar dan nog cooler en nog geweldiger. "En dan ga ik zien of er een Apprentice is die misschien zin heeft om wat te trainen", Zijn bruine oortjes schoten omhoog. Trainen? Natuurlijk, Ironsoul wist vast veel dankzij al zijn ervaring. "Heb jij dan geen eigen leerling?" Merkte Streamkit. Barkkit keek bedenkelijk. Hm, de poes had een punt. Misschien was zijn andere apprentice pas warrior geworden. Maar Shrewstar had vast een reden, ze was nou eenmaal een badass. "Missschien heeft hij geen leerling zodat hij zelf super sterk wordt?" Hij was hardop aan het denken, en misschien een beetje tegen Stream

"Nee, ik heb inderdaad zelf geen Apprentice, omdat die van mij drie ceremonies geleden Warrior is geworden, en Shrewstar wil andere Warriors ook een kans geven om een Apprentice te trainen. Dus je kan zeggen dat ik wat lager op haar lijstje sta nu," vertelde Ironsoul met een blik op de apprentice den. Dat was nog een redelijk excuus vond Steam, maar toch verdiende de zwarte warrior zo snel mogelijk een leerling! Over zoiets was ze ontzettend standvastig. "Al mis ik het wel. Maar mijn tijd komt wel weer, en wie weet mag ik later één van jullie twee gaan trainen", vervolgde de kater, bij die woorden rechtte het rosse poesje trots haar rug en miauwde enthousiast: "Zou dat echt kunnen? Ze keek Ironsoul bewonderend aan, stel je voor! Leerling van hem, de zwarte kater was zo'n nobele warrior! Spijtig genoeg moest het poesje nog 3 lange manen wachten, dat was de helft van haar leven! Opeens herinnerde ze zich dat de kitten naast haar al 5 manen was en dus al bijna apprentice werd!"Jij wordt toch al bijna apprentice hé Barkkit?" vroeg ze aan het gestreepte katertje naast haar, "Dan kan je me er alles over vertellen!" vervolgde Steam enthousiast. Met een leergierige glans in haar ogen keek het poesje de twee katten enthousiast aan, ze kan al niet meer wachten om apprentice te worden!

"Vind je me nog niet sterk genoeg dan, Bark?" Plaagde de warrior, en knipoogde. Barkkit grijnsde schaapachtig. "Nee, ik heb inderdaad zelf geen Apprentice, omdat die van mij drie ceremonies geleden Warrior is geworden, en Shrewstar wil andere Warriors ook een kans geven om een Apprentice te trainen. Dus je kan zeggen dat ik wat lager op haar lijstje sta nu" Vertelde hij. Ach zo. Hoeveel apprentices zou hij gehad hebben? "Al mis ik het wel. Maar mijn tijd komt wel weer, en wie weet mag ik later één van jullie twee gaan trainen", Steamkit leek gelijk enthousiast. "Zou dat echt kunnen?" Het was inderdaad een leuk idee om getraind te worden door de kater. "Jij wordt toch al bijna apprentice hé Barkkit?" Vroeg het poesje ineens. Bark duwde zijn borst trots naar voren. Ze had gelijk, hij wa al vijf manen en zou snel apprentice worden. "Dan kan je me er alles over vertellen!" Hij lachte charmant. "Och, ik zal je elke dag bezoeken, geen zorgen." Of hij dat ging waar maken was de vraag, maar hij kon de kans om de gentleman te zijn niet laten schieten.